Tokio Hotel

Rosenrot · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 18:33 Temat postu:

Spieszyłam się pisząc to w obawie przed tymi morderczyniami czychającymi na moje skromne życie Smile

Więc mi teraz nie narzekać, że słaba część! Wink

część trzydziesta ósma

Obudziło mnie głośny huk. Zerwałam się z fotela jak popażona i omiotła wzrokiem cały pokój. Po chwili, gdy obraz stał się ostrzejszy dojrzałam rozwalony wazon na beżowych płytkach. Strącił ją pewnie Nioclaus leżący nieopodal robitej porcelany z ubranym na głowę kapturem.
Kaśka z Dawidem spali w sypialni, a Tom leżał na fotelu obok w dziwacznej pozycji.
- Dlaczego ja głupia nie poszłam spać do sypialni? - spytałam samą siebie i zwlokłam się cała obolała z fotela i poczłapałam ku wielkiemu łóżku nakrytym złotawą narzutą i walnęłam się jak długa aż jęknęłam. Po chwili już obok mnie był Tom. Wtulił się we mnie i od razu spowrotem zasnął. Ledwo zdążyłam zamknąć oczy gdy doszedł mnie z łazienki przeraźliwy
wrzask mojego starszego brata. Ponownie podskoczyłam i pobiegłam w strone łazienki. Na Jego widok stanęłam jak słup soli i... ledwo powstrzymałam się od śmiechu. Biedny stał przed lustrem z wyłupiastymi oczami nie wierząc w to, co widzi.
- Kto mi to zrobił?! - wrzeszczał i zrobił się aż purputowy ze złości głaszcząc się po wygolonej głowie. Na środku głowy miał jeden goły pasek i po bokach nad uszami również - Moje włosy... Moje piękne, anielskie, bląd włoski... - jęczał w kółko, a ja opierając się o framugę drzwi trzymałam się za brzuch i nie mogłam przestać się śmiać. Mój głośny i przeraźliwie piskliwy śmiech zbudził reszte i w ciągu kilku sekund wszyscy stanęli w łazience i również wybuchli śmiechem. Nico wpadł spowrotem do salonu i po chwili przeszukiwania znalazł narzędzie zbrodni... golarkę Kaśki.
- Jak mogliście?! - siadł na łóżku machając golarką przed swoim nosem śląc nam wrogie spojrzenia. Dawid podrapał się po głowie, Kaśka wyrwała mu swoją właśność z ręki, Tom wpatrywał się z otwartą buziom na wygolonego Nicolausa, a ja powoli opanowałam śmiech.
- Ale... Ja nic nie pamiętam - powiedział uśmiechnięty Dawid.
- Ja też nie - dodał zaraz potem Tom z podniesionymi rękoma "poddaje się", a po nim ja i Kaśka. Zdezorientowany Nico wziął szybki prysznic, ubrał się, naciągnął na głowę czapkę i stwierdził, że idzie do fryzjera.
Na zegarku była już 12:45. W pośmiechu rozeszliśmy się do pokoi, to znaczy Kaśka z Dawidem poszli do swojego, a ja zostałam z Tomem bo nie chciałam budzić naszych amorków, chociaż wątpie, żeby jeszcze spali. Ukąpałam się, owinęłam hotelarskim, kremowym szlafrokiem i
poszłam cichaczem do pokoju swojego i Anji. A jednak! Spali jak susły. Bill z miną dziecka tulił się do odwróconej do Niego plecami rozanielonej Anji. Stałam chwile koło łóżka i wpatrywałam się w lekko uśmiechniętą twarz przyjaciółki. Spała tak słodko... tak spokojnie... W duchu modliłam się, żeby wszystko między Nią, a Billem się ułożyło. Teraz najważniejsze było małe dzidzi rozwijąjące się w Jej łonie. Ono liczyło się najbardziej.
Uśmiechnęłam się sama do siebie na myśł o malutkim niemowlaku i po cichu zaczęłam szukać świerzych ciuchów. Gdy wróciłam Tom już był ubrany i czekał na mnie. Postanowiliśmy zejść do restauracji bo oboje umieraliśmy z głodu. Już na wejściu dojrzaliśmy Darka i Florencii.
Ani mi się śni do nich przysiąść! Tom kiwnął głową na "cześć" do Darka i usiedliśmy na drugim końcu sali zamawiając coś do jedzenia...

***

- Trzaba zrzucić te kalorie - mruczał Tom leżący na kanapie klepiąc się po kościstym brzuchu.
- Taaa... Dobra myśl - wstałam i znów zawitałam w pokoju, w którym znajdował się Bill wraz z Anją - Idziecie z nami na stok - zapytałam z uśmiechem na ustach widząc ich w końcu roześmianych.
- Właśnie się wybieraliśmy - powiedziała Anja i od razu zaczęła się zbierać, a za Nią zaraz Bill. Nie minęło pół godziny, a już wszyscy śmigaliśmy po stoku bawiąc się w najlepsze, spotykając wcześniej wygolonego do łysa Nicolausa. Tom wraz z moim bratem zdecydowali się
tym razem na instruktora jazdy. Nie zważając na nic i na nikogo pokonywałam kolejne odległości. A to peszek... Z daleka ujrzałam siedzących na śniegu parkę zakochanych. Już miałam ich naprawde dość!

***

Postanowiliśmy wracać gdy było już całkiem ciemno. Troche żałowałam, bo oświetlony stok wyglądał naprawde fantastycznie, ale wszystkim nogi odmawiały już posłuszeństwa. Po drodze do hotelu wstąpiliśmy do McDonalda i znów obrzesliśmy się do granic. Przechwałek Toma na
temat Jego umiejętności na desce nie było końca. Ja natomiast dogryzałam mu tym, że nigdy mi nie dorówna.

***

Wszyscy jak zwykle siedzieli w pokoju chłopców. Olśniło mnie gdy przypomniałam sobie, że mam w walizce aparat i nic nawet nie mówiąc skierowałam się do sąsiedniego pokoju. Ledwo wyszłam za drzwi i wpadłam prosto na jakąś postać. Daro. Wykrzywiłam minę w kwaśny grymas i przygryzłam nerwowo dolną wargę.
- Sorry - burknęłam pod nosem wiedząc, że to moja wina i już chciałam go wyminąć, gdy ten kurczowo złapał mnie za nadgarstek. Zabolało - Puść - syknęłam nie mając pojęcia o co mu chodzi.
- Chce pogadać - przywarł, a raczej walną mną o ścianę w korytarzu i badawczo mi się przyglądał.
- Puść mnie do cholery - chciałam się wyrwać, lecz jeszcze mocniej mnie przytrzymał.
- Uspokój się sikso! - wzmocnił uścisk na nadgarstku aż sykłam z bólu. Nie odezwałam się już słowiem. Wpatrywałam się w zielone oczy, w których goniły tajemnicze ogniki. Nagle zbliżył się do mnie. Serce załomotało niespokojnie. Po ciele poczułam nieprzyjemny dreszcz.
- Dlaczego ty nie chcesz być moja? - spytał usmiechając się wrednie. Drugą ręką przejechał po moim czerwonym ze złości policzku. Palcem wskazującym zjerzdzał niżej. Zatrzymał się na mojej szyi. Zbliżył twarz do mojej jeszcze bardziej. Prawie stykaliśmy się nosami. W momencie gdy chciał mnie pocałować... splunęłam mu prosto w twarz. Szybko otarł ręką ślinę cieknącą mu po prawym policzku i chwycił mnie mocno za szyje uderzając moją głową o ściane. W tym momencie z drzwi wyszedł Nicolaus.
- Co Ty k**** robisz?! - warknął patrząc na Darka z rządzą mordu w oczach. Ten odskoczyl ode mnie jak popażony, a ja głośno wzięłam powietrze do płuc, co przed chwilą uniemożliwiała mi jego zaciśnięta ręka na mojej szyi.
- Nie twój interes - burknął pod nosem odwracając się do nas plecami i kierując się w strone swojego pokoju. Nicolaus nie poprzestał na pytaniu.
- Kolego, czekaj! - złapał go za ramię i zmusił do odwrócenia się - Kari, chciał Ci zrobić krzywdę? - spytał z troską w głosie trzymając Darka za koszule. Nie odpowiedzialam nic. Spuściłam głowę na co Nico zareagował jednoznacznie. Wymierzył Darkowi prawy sierpowy. Ten lekko oszołomiony złapał się za twarz i pozwolił nam odejść bez piśnięcia najmniejszego słówka. Brat objął mnie ramieniem i wprowadził do pokoju. Tam opowiedziałam wszystko. Tom tak się wkurzył, że Nicolaus i Dawid na siłe go trzymali by nie poszedł do Darka.
Dopiero po dwóch godzinach wrócił nam humor i w końcu rozmawialiśmy o czymś innym niż napalony Darek.

Koło północy wraz z Tomem byliśmy na tyle zmęczeni, że postanowiliśmy iść do mojego pokoju. Wzięliśmy szybki prysznic i położyliśmy się na chłodną, aksamitną pościel. Wsunęliśmy się pod nią i przytuliliśmy się mocno do siebie. W ciemności mogłam dostrzec dwie prerełki patrzące na mnie. Gładziłam dłonią lekko Jego twarz. Zdawałam sobie sprawe, że za dwa dni wracamy, a po powrocie chlopcy wyjeżdżają. Poczułam lekkie kłucie w sercu i nagły ból brzucha... Jakby z nerwów, stresu... Nie dałam tego po sobie poznać. Nie chciałam psuć tej chwili... Nie chciałam myśleć o tym wyjeździe. W końcu zrobił to, na co czekałam tak długo, wpatrując się w Jego oczy. Jego słodkie usta zetknęły się z moimi. Zamknęłam oczy i palcami zaczęłam gładzić Jego kark, na co odpowiedziało mi słodkie pomrukiwanie. Uwielbiał to, więc kontynuowałam czynność. Jego ciepłe ręcę błądziły po mojej talii. Od razu poczułam przyjemne dreszcze. Złączeni w pocałunkach, długo rozkoszowaliśmy się tą chwilą, aż zmęczeni zasnęliśmy...

Wiem, wieeem... Beznadziejna, nudna, zero akcji... Wybaczcie, ale to wszystko pod presją Grecien, Stove i reszty mafii! Twisted Evil

laribett · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 18:55 Temat postu:

Ach!!!
Goguś , moja imienniczko Agnieszko M.
Moi terroryści niepotrzebni!!
W tej części czułam wszystko..Płakałam ze śmiechu , przez łysego Nicolausa, wzruszyłam się na wspomnienie o wyjeżdzie , pozmarzyłam na końcówce i przestraszyłam w akcji Głowa Kontra Ściana!!!Podoba mi się!

Kłaniam się nisko i czekam na ciąg dalszy!!

Roxy · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 18:59 Temat postu:

Ohhh, kochana, uratowałaś mi życie! xD Lecę czytać...

Rosenrot · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 19:01 Temat postu:

Laribett... Agnieszko M?? :>
Miło mi, że jednak się podoba Very Happy

Roxy · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 19:10 Temat postu:

Lol, gdy ja sobie wyobrażam mojego, ogolonego brata, to po prostu padam xD Świetna scenka...i ta z Darkiem...
Oł, je! Prawy śierpowy, albo kopniak w krocze...jak kto woli xD zawsze poskutkuje. Ja osobiście wybieram tą drugą metodę 'bicia' xP
Będę nieoryginalna i stwierdzam, że ta część nie jest wcale słaba, beznadziejna, nudna i że zero w niej akcji!...a ta z uderzeniem głową o ścianę? xD Aż mnie łeb zabolał...auuć...

Mod-Grecia · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 20:13 Temat postu:

Ahh kurna no, mafia to jest to Cool

haha
Tam gdzie nigdzie pogubiłaś literki, ale mniejsza z tym Very Happy

Czemu takie krótkie? Twisted Evil

stove, ruszamy do akcji? Laughing

Dobra, podobało mi sie Wink

W pewnym momencie myślałam, że Daro naprawdę coś jej zrobi Confused

Ahh i Tom.. Rolling Eyes

Czekam szybciutko na kolejną część Twisted Evil

stove · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 20:14 Temat postu:

ahh.. i przeczytam dopiero jutro...

ahh

aga_swidnik · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 20:21 Temat postu: :]

Hehe przecież nie muszą cały czas sie kłócic albo zachodzić w ciąże! Akcja była Very Happy

I tak jest bosskie:] A teraz nie wywierajcie presji na biedacze i niech coś nam szybko skrobie:] Pozdroffki Grey_Light_Colorz_PDT_12

stove · Wysłany: Środa 08-03-2006, 9:44 Temat postu:

mmm... z tą akcją z karkiem, normalnie dreszcze mnie wciąż przechodzą... kurde... już sobie wyobrażam jak Tomuś słodko mruczy ;D

ahh... dziękuję, dziękuję, dziękuję ;*

i wcale nie wyszło źle! Było genialnie - jak zwykle Grey_Light_Colorz_PDT_42

Buziaki ;D

Madziaa ;** · Wysłany: Środa 08-03-2006, 14:33 Temat postu:

Bądź dumna! Masz jeszcze jedną czytelniczkę! ;D Bueh przeczytałam całe opo w godzinę, płakałam bardzo często... No dosłownie... Czytając to miałam przed oczami obrazy... Jakbym oglądała film... No po prostu piękne opo Wink

Pisz szybciutko następną część. A może znowu pojada z nimi dziewczyny? 2 lata to 2 lata, ale moze... Ciekawe co z dzieckiem Anji... Pozdrawiam ;**

malineczka · Wysłany: Środa 08-03-2006, 15:22 Temat postu:

wiecej!!!! Very Happy

Rosenrot · Wysłany: Środa 08-03-2006, 15:56 Temat postu:

Madziaa ;** ... Tak... TAK! Jestem dumna Very Happy

Kolejna osoba czyta te moje brednie Very Happy

Buehehe. Ciesze się bardzo Very Happy

POSTARAM się dać nową część w tym tygodniu ale wątpie, że mnie wena najdzie Sad

Pozdrawiam wszystkich!

Okla_xD · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 17:32 Temat postu:

Gaguś super!!!
NO !
Podobało mi się baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo Smile

CZekam na next parta Very Happy

Madziaa ;** · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 14:20 Temat postu:

Ja Ci dam brednie <nonono> Ale jak zwał tak zwał, tak czy siak masz szybciutko pisać dalej Wink

bo Madziaa niecierpliwie czeka ;* Mówisz, że nie masz weny... Hm...

... Wynocha stąd wygłodniałe hieny...
... My czekamy na powrót weny...

Powtórz to 3 razy, to podziała Grey_Light_Colorz_PDT_42

P

Pozdrawiam ;**

Rosenrot · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 16:07 Temat postu:

Madziaa

*
Działa... Wink

Piszę... ale kiedy skończę?
Nie wiem Smile

Pozdrawiam:*

Kawiożyca · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 17:14 Temat postu:

Gaguś apeluję o minimum jedną część twojego opowiadania!!!
Zaniedbujesz nas wszystkich, a Agnes piszesz żeby pisała. Więc ja teraz to pisze do siebie: PISZ !!!
Ja chcę nową część, bo ostatnia była: Wtorek 07-03-2006, 18:33 - to dawno temu dziś mamy piątek i co??

Rosenrot · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 17:24 Temat postu:

Staram się kochane, staram się Smile

Zaczęłam dziś pisać i postaram się napisać w tym tygodniu.
Narazie mafia nie wkracza do akcji więc spokojnie, mam czas by porządną część napisać Wink

Pozdrawiam:*

Kawiożyca · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 19:04 Temat postu:

Ja też pozdrawiam!!!
i czekam cierpliwie cały czas....

BEEstring · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 10:28 Temat postu:

NO jak zwykle opko świetne ... już sie nie moge doczekać następnej części, więc pisz szybciutko ... ! Całuje !

Rosenrot · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 13:47 Temat postu:

Tadaaaaaaaaaaaaaam!!

część trzydziesta dziewiąta

Nie spałam choć miałam zamknięte oczy. Czułam na sobie wzrok siedzącego na łóżku Toma. Po chwili poczułam również miły dotyk na moim policzku. Uśmiechnęłam się lekko i pogłaskałam Jego dłoń otwierając oczy. Jego rozpromieniona twarz sprawiła, że jeszcze szerzej się uśmiechnęłam pokazując białe ząbki. Spojrzałam na łóżko obok. Było puste.
- Amorki poszły na stok z rana - uśmiechnął się i położył się spowrotem obok muskając mnie ustami co chwile po szyi.
- Kari? - uniósł głowę i patrzył na mnie badawczo.
- Co?
- Jesteś szczęśliwa? - spytał, a ja nie bardzo wiedziałam czemu się pyta.
- Jasne, głuptasie - odwzajemniłam uśmiech i potarmosiłam lekko rozpuszczone dredy - Dlaczego pytasz?
- Bo ja jestem, i to bardzo. Chciałem się tylko upewnić, czy jest Ci ze mną dobrze - oparł głowę na mojej klatce piersiowej i wypuścił, jakby z ulgą, głośno powietrze.
- Oczywiście, że jest mi z Tobą dobrze... Nawet nie wiesz jak bardzo... - przymknęłam oczy i jeszcze długo głaskałam Go po nagich plecach...

***

Leniwie, cholernie się ociągając, zaczęłam pakować swoje rzeczy. Anja, siedząca obok na łóżku, robiła to samo. Nie zamieniłyśmy ze sobą ani słowa. Obie dobrze wiedziałyśmy, jak się obie czujemy... Pakowałyśmy się w milczeniu, wpominając ostatnie dwa dni spędzone tutaj. Dwa dni pełne radości, szczęścia, śmiechu... Bałam się myśli o wyjeździe. Cholerny strach, tęsknota przeszywała ciało, umysł i serce. Ta bezradność mnie dobijała... Anje, domyślam się, że tym bardziej...

***

- Karinko! Ale się za Tobą stęskniliśmy! - wyściskali mnie na dworcu rodzice. Nieopodal z bliźniakami witała się pani Simone i Ich ojczym, Jorg. Również po Anje przyjechali rodzice. Anja ukratkiem patrzyła w moją stronę. Biedactwo... Wiedziałam, że postanowiła dziś powiedzieć wszystko rodzicom. Współczułam Jej całym sercem i trzymałam kciuki, by pani
Katarin i pan Adam dobrze to przyjęli, choć tak bardzo w to wątpiłam.

Wszyscy pojechaliśmy do swoich domów. Weszłam do swojego pokoju i ogarnęłam smutnym wzrokiem pomieszczenie o błękitnych odcieniach. Nicolaus zamknął się w swoim pokoju i zapewne się zopakowywał. Ja natomiast rzuciłam torbę na środek pokoju i usiadłam w ulubionym fotenu przy oknie. Za oknem słońce, błękitne niebo, już tylko gdzieniegdzie biały
śnieg. Idzie wiosna. Moja ulubiona pora roku. Wszystko wraca do życia. Kwitną kwiaty, trawa zielenieje... Czas wielkich miłości... Szkoda tylko, że spędzę ten czas sama. Bez najbliższej mi osoby...
Z rozmyślania wyrwał mnie dzwięk komórki. Otarłam srebrzyste łzy z policzków, niewiedząc nawet, kiedy po nich spłynęły i odebrałam.
- Słucham?
- Kari... Moge do Ciebie wpaść? - odezwał się czuły głosik po drugiej stronie - Musimy porozmawiać.
- Oczywiście Kochanie - odpowiedziałam i już po chwili Tom był u mnie w pokoju.
Jego mina nie wróżyła nic dobrego. Ale czego innego mogłam się spodziewać?
- Wyjerzdzamy dziś wieczorem - rzucił trzy banalne słowa, które trafiły we mnie jak kula wystrzelona z pistoletu rozrywająca moje serce. Opierając się o parapet, stojąc pare centymetrów ode mnie, wpatrywał się we mnie i wyczekiwał reakcji. Ja jedynie schowałam twarz w drżących dłoniach. Widząc to kucnął przede mną i położył swoje ciepłe dłonie na
moich kolanach.
- Kari... Damy rade? - odpowiedziało mu tylko ciche pochlipywanie - Damy, prawda? - spytał ponownie chwytając mnie za ręce, odciągając je od twarzy.
- Damy rade - szepnęłam cicho i przytuliłam się mocno do Jego pachnącej bluzy - Damy rade - powtórzyłam.
- Kocham Cię - powiedział delikatnie głaszcząc mnie po głowie co chwile wplatając palce w rozpuszczone włosy.
- Ja Ciebie też...

Po chwili siedzieliśmy w kuchni wraz z Nicolausem popijając gorącą herbatę. Tom opowiadał jak zareagowała Simone i Jorg. Najpierw było dużo krzyku. Simone płakała. Potem wyściskała zdezorientowanego Billa i powiedziała, że cieszy się, że będzie babcią.
- Kompletnie zamotane - podsumował Nico bawiąc się łyżeczką grzebiąc w cukrze.
- Teraz poszedł do Anji. Chciała, żeby był przy tej rozmowie z rodzicami.
- Aż się boję - powiedziałam sama do siebie znając pana Adama. Pani Katrin napewno się z tym pogodzi. Najwyżej się rozpłacze i będzie lamentować, ale nie Adam. Adam może być naprawde nie miły nie tylko dla Anji, ale i dla Billa. Jej ojciec był naprawde ostry. Choleryk. Często wybuchał niekontrolowanym gniewem przy byle okazji. A teraz? Teraz
naprawde ma powód, żeby być wściekłym. Bałam się tylko, by w nerwach nic nie zrobił Anji.

Było po 14, gdy do domu wpadła Anja z Billem. Aż zbladłam widząc zaczerwienony policzek przyjeciółki. A więc Adam nie wytrzymał... Musiał Ją uderzyć. Bez słów podeszłam do roztrzęsionej Anji i przytuliłam Ją najmocniej jak potrafiłam. Bill siadł przy stole nadal troche zszokowany. W czasie, gdy Anja wylewała w moje ramię setki łez, Bill opowiedział
całą akcję. Moje cholerne przeczucia żadko mnie zawodzą. Przewidziałam wszystko. Adam wpadł w szał. Uderzył Anję, a nawet poszarpał Billa za koszule z pretensjami, że Ją napewno do tego zmusił.
- Paranoja - ponownie podsumował Nicolaus i pogłaskał siedzącą obok Anje po głowie.
Patrzyłam jak z Jej zielonych oczu spływają łzy zmieszane z tuszem do rzęs tworząc czarne strugi na Jej bladym, a drugim czerwonym policzku. Tuląc Ją stale do siebie płakałam razem z Nią nie wiedząc naprawde jak Jej pomóc.

- To my już pójdziemy - przerwał niezręczną ciszę Bill wstając od stołu - Musimy się jeszcze spakować - Anja wstała razem z Nim. Postanowiła iść jeszcze do Kaulitzów porozmawiać z rodzicami bliźniaków.
- Jeszcze się dziś zobaczymy - podszedł do mnie Tom i obejmując mnie w talii, czule pocałował. Porzegnawszy się z wszystkimi zostaliśmy sami z Nicolausem i z Allegrą leżącą pod stołem.
Moim umysłem znów zawładnęły szare myśli...

Sorry, że taka krótka.
Buziaczki:*

vaRiOoOtCa · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 13:55 Temat postu:

kilka błędów było XD
ale i tak zajebbiście... ugh biedna Anja...
jak one wytrzymają 2 lata bez chłopaków [dobrze mówię? dwa?] Razz

przerażająca perspektywa... Wink

super parcik :]
pozdrawiam i czekam na więcej Wink

Sandruś · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 15:23 Temat postu:

JejQ! 2 lata?!?!?!?! Nieeeeeeeeeeeee!!<beczy> Ja nie ciem Sad

Pisz szybko nastepny part ale dlugi ma byc! Exclamation

Taki jak

... jak 3 razy ten o ! za kare, ze tak dlugo musialam czekac: Twisted Evil

Bu$$ka:* :smt058

BEEstring · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 16:54 Temat postu:

HUUUURAAA !!! Wreszcie napisałaś ... Very Happy

Kolejne opko które tak bardzo uzależnia ! Czekam niecierpliwie na następną część Wink

Buziole

stove · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 16:59 Temat postu:

O My God.... no nie! Gaguś! Co ty robisz!!! Oni nie mogą wyjechać! Gdzie pocałunki, czułe słówka, mruczanki?! Nieee... ja się nie zgadzam!!!!

Pixie · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 17:25 Temat postu:

Super część, jak zwykle, ale Gaguś... no ja cię błagam, zrób żeby oni byli szczęśliwi. Ale tak szczęśliwi naprawdę, bez żadnych rodziców krzyczących na Anję i wiszącej nad nimi trasy koncertowej

Bo ja za każdym razem dostaję palpitacji serca jak wynika jakiś kolejny problem. Very Happy

Czekam na kolejną część. Wink