Tokio Hotel

Goth_Girl · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 17:06 Temat postu:

no co?
No co sie stało?
Ja chcę wiedzieć, no!
Bo ja bedę płakać...
gryzć?
kopać?

Nie...Ja bedę czekać na następny part, no dawaj go szybko!!!!!!

Zaejbombastyczne opowiadanie. Dawaj mi tu kolejną część.!!!!!!!!!!!!!!!!!

LadyMakbet · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 19:24 Temat postu:

SUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUPER!!!!!
CZEKAM NA NEXT PART!
CUDOWNE, PIĘKNE!!!

WaRiAtKa · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 19:25 Temat postu:

Ooo mamusiu....
To jest genialne!
Albo i nawet więcej niż genialne!
Miałaś świetny pomysł z tym sumieniem, a wykonałaś go jeszcze lepiej!
A to, że sumienie czasem do łazienki potrzebuje iść to mnie rozbroiło Very Happy

sama nie wiem czemu Very Happy

Oj i jestem pewna, że będe stała czytelniczką tego opowiadania! Very Happy

Pozdrawiam

Adeleida · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 19:56 Temat postu:

Ach, ddm, ja i ktoś?
Nie wiem...
W sumie to opiera się na dobrym pomyśle, a dialogi są conajwyżej przeciętne... tak mi się zdaje...
Depresja mi służy?

Dziękuję, dziękuję, dziękuję.

Poczułam się jak Eragon, kiedy nazwali go 'Cieniobójcą'... to naprawdę wspaniałe uczucie...

Kłaniam się...

_katasza · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 20:02 Temat postu:

druga część.
zachwyciłam się.
naprawdę.

<3

__\m/(^_^)\m/__

Roxy · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 20:29 Temat postu:

Uh...Tom...
Ludzie naprawdę potrafią się zmienić --'
Nie mogę z tym chłopakiem.. Laughing

Nie widzi się 7 lat z Gustavem, nie utrzymywał z nim kontaktów, a na zakończenie rozmowy jakby nigdy nic odkłada słuchawkę O.o
Och, czyżby Tom Kaulitz nie chciałby znów być sławny i mieć miliony zakochanych w nim fanek?:>
Może jednak coś z tego wyjdzie...Ehe, ja jakoś wątpię xP
Nie wiem dlaczego...chyba przez tą całą 'mobilizację' Toma Rolling Eyes

Część podobała mi się, chyba nawet nie muszę tego pisać

No i czekam oczywiście na następną..

Peace.

lotte · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 20:53 Temat postu:

Krótkie bo krótkie, ale świetne.
TAk, ta część była równie genialna jak wcześniejsza....
Bęe tu stale zaglądała z nadzieją, że pojawi się nowa część.
pozdrawiam

merka · Wysłany: Piątek 05-05-2006, 21:50 Temat postu:

Super ta wieloczęściówka z jednoczęściówki się zapowiada! Very Happy

Ciekawa jestem strasznie co do dalszych losów Toma. To opowiadanie jest bardzo oryginalne! I aż chce się je czytać! Smile

Któż mógł być na tym drugim zdjęciu i gdzie... hmmm...
Czekam na next part i mam nadzieję że sie pojawi w weekedn Smile

Adeleida · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 9:04 Temat postu:

Tak, powinien się pojawić dzisiaj.
Mam wenę, mam czas - i szafa gra

.
A na zdjęciu... zobaczycie - -

Pixie · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 9:45 Temat postu:

Aj, miałaś świetny pomysł na to opowiadanie.
Bardzo mnie zaciekawiło.
Podoba mi się 'taki' Tom, morderca i egoista. Ale to wcale nie znaczy, że nie chciałabym, żeby naprawił wszystkie błędy jakie popełnił. Lubię, kiedy ktoś z dobrego staje się zły, bo interesujące są motywy takiej przemiany, jednak jeszcze bardziej fascynujące jest, kiedy później ze złego staje się znów dobrym. Mam nadzieję, że Tomowi to się uda.
A jego sumienie jest genialne.
Pozdrawiam i czekam na więcej.

kainka111 · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 11:29 Temat postu:

Super ... po prostu super ... bardzo ciekawy pomysł na opowiadanie ... jestem strasznie ciekawa co to za zdjęcie ... buźka

Adeleida · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 14:54 Temat postu:

Udało mi sięę!! Napisałam notkę!! . Trzy odcinki każdego dnia pod rząd. Imponujące jak na mojego Lenia ...
Pozdrawiam!

ODCINEK TRZECI - "POZWÓL MI BYĆ TYM KIM CHCĘ!"

A oni?

Nie ważne.

Kim oni są?

Nikim.

Zapytam inaczej : kim oni Dla Ciebie są?

Nikim. Ile razy mam ci to powtarzać?

I tak wiem, kim są. Jestem przecież myślą. Wiesz co? Muszę jeszcze do kogoś przedzwonić, wrócę za chwilkę, a ty pomyślisz o rodzicach. I zacznij wreszcie aktywować swój zdrowy rozsądek, kolego! Swoją drogą chyba zapuścił korzenie przez okres tych siedmiu lat

Deszcz bębnił cicho na werandzie przez zamknięte okna. Na podwórku przechadzał się samotnie dziki zając, który zabłądził, szukając właściwej drogi do domu. Rozpaczliwie zaglądał w najdalsze krańce podwórza i pognał za myślą, kierując się ostatkami nadziei na północ. Tom Kaulitz czuł się właśnie tak samo. Bez powrotu. Zagubiony. Bez możliwości wyjścia w tej sytuacji. Tyle, że w nim już zgasła nadzieja. A sumienie przyszło i nagle zaczęło podjudzać resztki ognia, osadzone gdzieś na dnie popiołu. Ten "twardy Kaulitz bez uczuć" był, jak widać, tak naprawdę zagubiony i zabrał sobie zbyt wiele, aby myśleć o naprawieniu tego. Za bardzo diabeł namieszał w jego życiu. A jednak wspomnienia powróciły. Wieczory z misiem w ręku i mamą tulącą do snu, śpiewającą kołysanki...

Aaa kotki dwa,
szaro - bure obydwa.

Pierwszy kotek na kanapie
W ciepłym domu sobie chrapie.

Drugi, popatrz, na dach się drapie
I w piwnicy myszy łapie.

Przyszedł trudny, zimny czas.
Pierwszy kotek za piec wlazł.

Drugi miauczy:

Zimno mi,
Łapki drżą i ogon drży...
Mróz za wąsy szarpie zły,
W kocich oczach staja łzy.

Pierwszy kotek rybkę zjadł,
na kolanach pana siadł.

Całkiem miło jest na świecie,
Gdy pan głaszcze mnie po grzbiecie,
a pani podsuwa kocie,
pyszne pachnące łakocie.

Drugiemu straszny głód doskwiera,
żadne się serce nie otwiera...

Z bezdomnym kotem któż się liczy,
Zamknięte okna do piwnicy
i chociaż marzenie, chociaż czeka,
nikt nie przyniesie kropli mleka.

I zmarzłoby biedne kocisko,
gdyby nie to, że jest schronisko,
a w nim kochani, dobrzy ludzie,
co wśród kłopotów, w wielkim trudzie
ratują życie czworonogom.

Czy na twą pomoc liczyć mogą?

No, widzę, że nie próżnowałeś, kiedy mnie nie było...

To tylko głupie wspomnienia. Nie warto się nad nimi zastanawiać. Zresztą... ja nawet nie chcę tego robić.

Bzdura. Jeślibyś mógł, poleciał być matce w ramiona. I usiłujesz zrobić z siebie na siłę takieego twardeego mężczyznę. A wiesz, kim tak naprawde jesteś? Jesteś jak ten kotek. Tak, ten z bajeczki. Łakniesz mleka i matki, ale nie powiesz tego nikomu, bo uznają cię za dziecko. Tom, zrozum wreszcie - nie podłość, nie wrogość i nie duma są w życiu najważniejsze! Wiesz, co się tak naprawdę liczy? Miłość. A jestem pewny, że Simone czeka na ciebie i wciąż wierzy, że żyjesz. I że znajdzie w tobie tego prawdziwego Toma.

Wiesz co? Nie wierzę ci. Ale pójdę do niej. Nie mam nic do stracenia, wszystko sobie zabrałem... Ale pamiętaj, robię to tylko po to, abyś się ode mnie odczepił!

Tak. Pamiętam. Ludzie są zmienni, jeszcze wspomnisz moje słowa...

Czy ja nie mogę być tym, kim chcę?

Możesz. Próbuję uzmysłowić ci, czego chcesz. Ja tylko pomagam...

Pozwól mi być tym kim chcę
Mam dość, nie mów mi nic
Pozwól żyć, pozwól mi być
Nie chcę już słuchać tych kłamstw! Nie...

Więc daj mi iść własną ścieżką. O tak wiele proszę?

Nie mogę opuścić człowieka, dopóki nie naprawi swoich błędów. Naprawdę, przykro mi, ale nie mogę... Im prędzej zapłacisz rachunek, tym prędzej wyjdziesz z kawiarenki. Uwierz mi.

Nie wierzę nikomu. Nie wierzę sobie. A już na pewno nie tobie.

Ufasz mi, ufasz. Jeszcze się o tym przekonasz... No, załatwmy szybko tę sprawę, bo jeszcze się do fryzjera spóźnię!

Ty mnie po prostu rozwalasz. kto nauczył cię podchodzić tak lekko do problemów?

Ludzie. Ty także. A teraz lepiej idźmy, kierunek : centrum handlowe!

Chłopak wziął klucze i kartę kredytową. Szedł szybkim krokiem w stronę miasta, kontaktując się przy tym z Sumieniem.

Jak to się stało, że nie nauczyłeś się od nich popełniania błędów?

Jestem asertywny. Do bólu. Zresztą, widziałeś kiedykolwiek kogoś, kto wykiwał sumienie?

Nie... raczej nie...

Więc o czym my rozmawiamy... A tak nawiasem, powiem ci, co masz kupić.

Słucham.

No więc kupisz dżinsy z kroczem w kolanach, białe adidasy i bluzę na zamek...Czyli, krótko mówiąc : twój dawny styl.

Oszalałeś?!

Nie. I jeśli chcesz, abym się od ciebie odczepił, radzę ci mnie słuchać.

Dobrze, już dobrze. A co dalej?

Zmienimy ci fryzurę. Już ci trochę odrosły włosy, więc myślę, że będzie można je przedłużyć. No a potem zrobimy dredy.

Powiedz mi... Po co ta cała dziecinada?

Po to, aby...

Mod-Negai · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 15:03 Temat postu:

znow 1!

EDIT

Ja to mam szczescie... Wink

A teraz do rzeczy...
BRAK MI SLOW!
To jest jedno z najlepszych opowiadan, jakie kiedykolwiek czytalam. Tak niesamowicie intrygujace, wciagajace i niezmiernie ciekawie napisane. Wspaniala forma i styl. Niesamowity pomysl, ktory bede wielbic az do konca. Zrobilas na mnie ogromne wrazenie. Kolejny raz.
Nie jestem godna, by tu byc.
Nie jestem godna, by to czytac.
Nie jestem godna, by pisac pod tym dzielem.
Wybacz.
Pozdrawiam i odchodze w cieniu twego talentu, jak zawsze pokorna i oddana:
~ddm

Ayane · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 15:09 Temat postu:

Hymm...
Jakby to powiedzieć.
Opo jest ogólnie dobre. Nawet bardzo dobre, ale czegoś mi brakuje. Może za dużo rozmów z sumieniem, a za mało opisów? Chyba tak.

Pozdrawiam.
Życzę weny Wink

;*

SimplePlanowa · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 15:10 Temat postu:

po to aby... ? Laughing

dzis to sumienie Very Happy

ah te rozmowy Very Happy

boskie

czekam na njuu

Pixie · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 15:18 Temat postu:

Podoba mi się.
Ah ten Tom, niby taki zły, ale tak naprawdę tęskni za mamusią, co?
Sumienie też jest niezłe, takie wyluzowane i zdystansowane, a jednocześnie uparte i nie dające spokoju.
Tak... bo ono chyba naprawdę takie jest.
Naprawdę jest dobrze, chociaż Ayane ma rację, trochę za mało opisów. Na przykład początek był całkiem niezły, padający deszcz i samotny zajączek... to wprowadziło ciekawy klimat. Według mnie powinno być takich opisowych momentów więcej.
Aaa... i znalazłam jedną rzecz, która mnie strasznie rozproszyła.

Adeleida · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 15:27 Temat postu:

Mi chodziło o to, aby było tak napisane Wink

.
To miało wprowadzić, hmm... wątek humorystyczny.
"Kroczę w kolanach".

A co do opisów - to nie ma być dosłowne 'opowiadanie'. Większość ma być faktycznie oparta na rozmowach z sumieniem. Poczekajcie na rozwój akcji, dialogi, a będzie inaczje.

lotte · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 15:42 Temat postu:

Rozmowy z sumieniem są świetne...
Brak mi słów.
To opko jest naprawdę genialne Wink

Nie pozostaje mi nic innego jak czekac na next parta.
Mam nadzieję, że będzie już nie długo.

pozdrawiam

NATALCIA · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 15:54 Temat postu:

Szkoda, że dopiero teraz zauważyłam twoje opowiadanie. Bardzo mi się podoba i napewno będę je dalej śledziła.

white_angel · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 16:14 Temat postu:

Piekne, świetne, cudowne, super, cool... Nie wiem ile mogę użyć określeń... Brawo!

Okla_xD · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 16:19 Temat postu:

O_0?
TOm ściął dredy? Nie miał swojego stylu?! Zabił dziewczynę Billa?!
CO tu sie dzieje dolicha...
Moja ciekawośc jest cholernie męcząca!
Błagam zaspokój ją i daj nową notkę Please!

A swoją drogą nie widziałam jeszcze tak ciekawego opowiadania. Tak oryginalnego. I Z każdym nowym odcinkiem coraz bardziej wciągajcego.

Czytelnik za wszelką cenę chce się dowiedzieć "O co Kaman?" I Czyta dalej...
Tak potrafisz napisać to tak by zaciekawiło. Jestem pewna że nawet mój brat który nie lubi TH i nie czyta książek chętnie by to przeczytał ( NIeraz czytałam mu śmieszne fragmenty opowiadań) Tak...Masz Talent Very Happy

Pozdrawiam

WaRiAtKa · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 17:35 Temat postu:

Jeszcze raz napiszę, że to poprostu genialny pomysł i jeszcze lepsze wykonanie z tymi rozmowami z sumieniem Very Happy

Ciekawa jestem czy Tom rzeczywiście się odmieni...
Czekam na nowego parcika :d
Pozdrawiam

Adeleida · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 17:38 Temat postu:

Nie wiem, nie wiem czy Tom się odmieni.
Znaczy się... wiem, ale nie wiem.
Mam psuć zabawę?
Powiem tylko, że nie będzie jak w telenoweli. Wczytujcie się w każde słowo sumienia, w nietypowe odpowiedzi na nietypowe pytania Toma... a zrozumiecie.

Powiem tylko, że w tych trzech częściach koniec jest już zawarty. A przynajmniej ogólna wizja końca...

Pozdrawiam.

LadyMakbet · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 17:40 Temat postu:

Adeleida... cóż mam mówić, kiedy zaparło mi dech?
I z tym właśnie zapartym tchem czekam na dalszy ciąg.

Adeleida · Wysłany: Sobota 06-05-2006, 17:52 Temat postu:

Nie wiem, LadyMakbet...
Może powiedz, że uda mi się jeszcze coś w życiu osiągnąć?

Wiem.
Powiedz mi, że Elfy istnieją. Że są. Że kryją się między cieniami drzew. I że zaproszą mnie kiedyś do tańca...