| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
ViVaAaA
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 122
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: SzCzEcIn
|
 Wysłany: Środa 18-01-2006, 22:28 Temat postu: |
|
|
bosskie opko!!! )))
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
lol
Gość
|
| Wysłany: Środa 18-01-2006, 22:55 Temat postu: |
|
|
|
dokladnie. dialogi masz genialne.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Lib
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 460
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 1/5
Skąd: Szczecin
|
| Wysłany: Czwartek 19-01-2006, 11:52 Temat postu: |
|
|
Opko, supcio, ale ja mam do ciebie pewna prosbę, skomentujesz mi moje opko "Malutka tajemnica..." Plis, wtedy kiedy będziesz miec czas. Pozdro i pisz dalej
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
A$&A
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 109
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 2/5
Skąd: Stettin
|
| Wysłany: Czwartek 19-01-2006, 19:42 Temat postu: |
|
|
zajebis....znaczy sie zajefajne opko pisz jak najszybciej!! plisss....bo niewytrzymam...pozdrawiam pa:**
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Sol
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 290
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Tam Diabeł młode chowa.
|
| Wysłany: Czwartek 19-01-2006, 21:53 Temat postu: Part VIII [1/2] |
|
|
Asz Asz Asz...z tej cześci zadowolona nie jestem, może być trochę niejasna i nudna...lecz cierpliwości. 
Zapraszam do czytania.
Part VIII [1/2]
- Spódnice! Założysz spódnice – krzyczała moja matka przewracając oczami ze złości.
- Nie założę tej cholernej spódnice! Jest za krótka! – wydarłam się rzucając ją w kąt pokoju.
Zza drzwi wyjrzał chłopak o ciemnych krótkich włosach, tęczówkach o podobnej barwie do moich i ciągle roześmianych ustach. Był moim bratem starszym o rok, który właśnie śmiał się z mojego wyglądu. Stałam w samych majtkach i białej wizytowej bluzce trzymając w ręku bojówki.
- I z czego się ryjesz kretynie?! – wrzasnęłam próbując go uderzyć.
- Pauline! Jak się nie uspokoisz – mówiła ze złością moja matka – to nigdzie z nami nie pojedziesz w te wakacje - wycedziła kładąc nacisk na słowo „nie”. Westchnęłam i usiadłam na łóżku.
- Zero imprez, zero opalenizny, zero zabawy – mój brat podniósł znacząco brwi i ruchem ręki wskazał na spódnicę w kącie, wychodząc po cichu z pokoju.
- No dooobra – przyznałam mu racje i założyłam z niesmakiem spódnice.
- Już lepiej - odetchnęła matka – W tych spodniach..wyglądałabyś...strasznie.
- I o to chodziło – mruknęłam oglądając się w lustrze – Widać mi cały tyłek – stwierdziłam próbując obciągną spódnice.
- Nie przesadzaj – ucięła zostawiając mnie samą.
Wyglądałam jak panienka z dobrego domu. Ułożone włosy, biała wizytowa bluzka wiązana z przodu, czarna zbyt krótka plisowana spódniczka, a buty..właśnie. Uśmiechnęłam się chytrze i wyciągnęłam z pod łóżka czarne trampki. Założę trampki! O tak...już widzę te karcące spojrzenia nauczycielek i komentarze dziewczyn z klasy. W sumie trampki na koniec roku, ostatniego roku w tej szkole to nic nienormalnego. Mam spódnice to czego jeszcze chcą?
Spojrzałam na nie przelotnie, jeszcze w niektórych miejscach na sznurówkach była widoczna krew.
Z szybkością błyskawicy powróciły wspomnienia z przed kilku tygodni. Chodź było to tak niedawno, wydawało mi się, że minęły miesiące, wręcz lata.
Przycisnęłam buty do piersi i osunęłam się na ziemię. Wszystkie gesty i słowa wypowiedziane w ten wieczór. Cienka skóra Billa, jego zaciekawione spojrzenie. Ciepłe uśmiechy Georga, Gustav stojący zawsze po stronie Toma. Właśnie, a sam Tom? Zacisnęłam powieki i starałam się zapomnieć. O tak w każdą bezsenną noc starałam się zapomnieć. Próbowałam zedrzeć z siebie te wszystkie wspomnienia i dotyki. Wbijałam boleśnie paznokcie w skórę drapiąc swoje ciała, tak bardzo chciałam się tego wszystkie wyzbyć.
- Szkoda, że to nie było tylko snem – wyszeptałam zaciskając powieki.
Po co robić komuś takie durne nadzieje? Po jaką cholerę?! Czułam się jeszcze gorzej, niż przed poznaniem tego pogrzanego zespołu. Tak pogrzanego, bo tylko narobili mi smaku..no coś lepszego. Nadzwyczajnego. Dali mi nadzieję. Na co? Na to, że będę w końcu żyć tak jak od zawsze chciałam.
Westchnęłam i zaczęłam nerwowo naciągać na stopy buty. Wzięłam czarną torbę i wyszłam z pokoju.
- Siostrzyczko zaczekaj na swojego parszywego brata – dobiegł mnie jadowity głos.
- Zaczekam na ciebie w piekle – odgryzłam się schodząc po szerokich drewnianych schodach.
- Już idziesz? – usłyszałam głos matki za plecami. Wzdrygnęłam się. Zaraz zobaczy buty.
- Tak musze być wcześniej – już stałam za drzwiami gdy matka krzyknęła żebym wracała.
- Wracaj tu dziewczyno! Zmień te buty! – krzyczała. Udałam, ze nie słyszałam z biegiem opuściłam ogród.
***
Głośne śmiechy i toasty wznoszone co kilka minut.
- A teraz, za nasze przyszłe szkoły! – rozległ się głośny głos Maxa, który podrywał wszystkie dziewczyny, które miał w zasięgu ..dotyku. Czyżby chciał się odegrać? Wszyscy podnieśli kufle i wznieśli toast.
Przewróciłam oczami. Siedziałam z nogą na nodze i założonymi rękoma. Wpatrywałam się w telewizor, który był zawieszony nad barem.
Siedzieliśmy w osiedlowym pubie i świętowaliśmy koniec roku. Zasłużony odpoczynek po ukończeniu 10-tej klasy. Czekały nas teraz nowe szkoły i miesiąc wakacji.
- Pauline - usłyszałam swoje imię, które wyrwało mnie z zadumy. Skierowałam oczy w stronę nadawcy. To był Christ, był z nami chociaż czekał go jeszcze rok w tej szkole.
- Dlaczego jesteś taka smutna? – spytał podchodząc do mnie.
- Smutna? – parsknęłam – W cale nie jestem smutna – wykrzywiłam się.
- Taka...nieobecna? – uśmiechnął się lekko.
- Ona jest myślami już w Hiszpanii – odezwał się Max przyglądając mi się uważnie.
- Żebyś wiedział – ucięłam.
- Wyjeżdżasz na wakacje? – spytał Chris.
- Tak. Na cały miesiąc – moje serce szybciej zabiło. Cały miesiąc w obcym kraju był dla mnie ucieczką od tych wszystkich problemów, które dręczyły mnie w Berlinie. W Niemczech. Za dwa dni już mnie miało tu nie być. Będę korzystać z życia w słonecznej Barcelonie. Lekko westchnęłam.
- Na całe wakacje? – wydukał. Kiwnęłam głową. Żeby on wiedział jak ja się na to cieszyłam. Nie będę musiała patrzeć na ich znienawidzone twarze.
Mój obojętny wzrok wędrował po tych wszystkich ludziach, których znałam już od paru dobrych lat, niektórych poznałam niedawno. Znowu ten ból w okolicach brzucha. Ciepły policzek przy moim policzku. Ręce wędrujące po udach. Zacisnęłam rękę na blacie stołu.
- Idę – oznajmiłam i szybko wstałam chowając papierosy i telefon do torby.
- Już idziesz? – zdziwili się wszyscy.
- Tak. Na razie – wręcz wybiegłam z lokalu. Oparłam się o futrynę pochylając głowę.
- Muszę stąd jak najszybciej wyjechać.
CDN
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Namaah
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 21
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Czwartek 19-01-2006, 22:09 Temat postu: |
|
|
Masz talent i to wielki
Znów mam sie powtórzy i napisac że świetne?
No cóż chyba tak...
Szczególnie podobała mi się scena gdzie tańczyli...
mam nadzieje że więcej takich będzie...
Czekam z [nie]cierpliwością na kolejną częśc : )
Pozdrawiam
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Caroline
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 724
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 1/5
Skąd: Piaseczno
|
| Wysłany: Czwartek 19-01-2006, 22:12 Temat postu: |
|
|
Jak zwykle świetnie tylko tak krótko wyszło... szkoda..:]
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
AfterAll
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 596
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 2/5
Skąd: Piąte iglo od przerębla
|
| Wysłany: Czwartek 19-01-2006, 22:35 Temat postu: |
|
|
bardzo krótko - ale wierz mi, że piszesz bosko !!
Czekam na cd
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
emcia:p
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 46
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Czwartek 19-01-2006, 22:55 Temat postu: |
|
|
nom, krotkie.. za krotkie.. ale fajne 
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
A$&A
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 109
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 2/5
Skąd: Stettin
|
| Wysłany: Piątek 20-01-2006, 9:44 Temat postu: |
|
|
normalnie ale ty masz talenta....co ty chcesz od tego odcinka....jest suuuuper pisz dalej.....i to już !! pa:*
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
stove
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 418
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z NASA ;>
|
| Wysłany: Piątek 20-01-2006, 9:50 Temat postu: |
|
|
Sol... więcej! 
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
emcia:p
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 46
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Piątek 20-01-2006, 12:20 Temat postu: |
|
|
| Cytat: |
| tylko od kiedy to miesiąc to cąłe wakacje |
noo w Niemczech przeciez tak jest tylko malo osob o tym wie, albo w opkach o tym nie pisze.. [ah teraz czuje sie geniuszem  za minute mi to minie]
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
cropqa
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 152
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 1/5
Skąd: z... głębi oceanu...
|
| Wysłany: Piątek 20-01-2006, 18:33 Temat postu: |
|
|
ruchy ruchy einsteinie!!! xD!! Jest bomba jak narazie!!
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
djbabcia
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 184
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z Piekła
|
| Wysłany: Piątek 20-01-2006, 20:02 Temat postu: |
|
|
to jest swietne sol!! pisz bo chce jeszcze!! pliss
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
AnnKaren
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 33
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: lubelskie
|
| Wysłany: Piątek 20-01-2006, 22:43 Temat postu: |
|
|
Sol, Sol... kurcze miałabym do Ciebie parę pytań ze zwykłej ciekawości, ale nie wiem czy tak na forum wypada pytać...(np. skąd Twój nick:>? może z "Sagi o Ludziach Lodu"?) co do Twojego opowiadania... jak juz ktoś wspomniał dialogi świetne, trafiłaś idealnie w moje gusta można powiedzieć... uwielbiam jak bohaterki sa takie pyskate, mają dwa oblicza: wrażliwe i pewne siebie, harde etc.... nie wiem jak to inaczej ująć... a już wogóle to co w tym opku najlepsze: niewiele (o ile wogóle jakieś są, niechciało mi się szukać) błędów ortograficznych i stylistycznych! eh...chciałabym coś skrytykować...  co najwyżej mogę moje subiektywne odczucie wyjawić: trochę mi się nie podoba, że ona jest tancerką... może dlatego, że mi strasznie taniec obrzydziło jakoś... wszyscy się tak zachwycają tymi "tańcami z gwiazdami" itp. a ja oczywiście na przekór wręcz przeciwnie xD dziecinne wiem... ale z drugiej strony taniec nadaje temu opowiadaniu, ogólnie relacjom Pauline i Toma pewien charakterystyczny smak... nie wiem jak to wyrazić... dobra nie rozpisuję się... także czekam na C.D....
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Hera
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 92
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: personal pyre oblivion
|
| Wysłany: Sobota 21-01-2006, 14:26 Temat postu: |
|
|
uff Sol przeczytalam przed chwila, a moze nie tak calkiem przed chwila, bo troche mi to zajelo cale opowiadanie i musze przyznać, że masz talent. Czytałam juz b. dużo opowiadan i Twoje jako jedno z nielicznych jakos sie wyroznia XD Czekam na nastepna czesc. pzdr ;*
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Gość
|
| Wysłany: Niedziela 22-01-2006, 10:09 Temat postu: |
|
|
Sol genialnie piszesz!!!
|
|
| Powrót do góry |
|
|
MaNa
Dołączył: 12 Sty 2006
Posty: 1
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Ostrów Wlkp.
|
| Wysłany: Niedziela 22-01-2006, 22:24 Temat postu: |
|
|
Świetne to jest... szczerze to na początku ciekawa byłam co naskrobiesz bo czytała twoje komenty przy innych opowiadaniach i były troche ...krytyczne.... no ale jestem zszokowana....ciągle to czytam i moja rodzinka mnie wyzywa,że kielcze sie do monitora Kurcze chciałąbym być taką Pauline -napewno jest ładna i ten jej charakter, ta zimna krew(ja to bym buraka przy każdym ruchu spaliła) no i że jest tancerką- ja zawsze o tym marzyłam, ale moja "kariera" się skończyła no i pozostały dreams...
Tak więc SOL pisz pisz bo niektórzy tu już nie mogą wytrzymać z ciekawości......
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Sandy Strix
Dołączył: 12 Sty 2006
Posty: 343
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 1/5
Skąd: The Vampire's Castle
|
| Wysłany: Poniedziałek 23-01-2006, 12:28 Temat postu: |
|
|
Oh, Sol nie dośc, że potrafisz hm... krytykować, to jeszcze odważyłaś się na napisanie własnego opka! nikt nie ma odwagi, żeby krytować, bo zreszta nie ma co tu krytykować! tylko pisz next party, bo tu ludzie wystawieni są na naprawdę cięzkie próby cierpliwości...
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Sol
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 290
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Tam Diabeł młode chowa.
|
| Wysłany: Poniedziałek 23-01-2006, 16:05 Temat postu: Asz... |
|
|
Zatem wybaczcie...lecz nie mam neta..nawet komputer mi zabrali, więc będzie problem z przelaniem mojej twórczoći na te forum. Cierpliwości i przykro mi, że wysżło tak jak wyszło
Pozdrawiam
P.S. Dzięki za... ciepłe słowa asz
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Caroline
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 724
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 1/5
Skąd: Piaseczno
|
| Wysłany: Poniedziałek 23-01-2006, 16:24 Temat postu: |
|
|
Asz?? W pokemonach był Asz. Lolens. Łeee....szkoda. Co ja bede czytała??? SoL wracaj szybko tutaj xP
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
gosiaaa
Gość
|
| Wysłany: Wtorek 24-01-2006, 3:37 Temat postu: |
|
|
|
SWIETNE.. PO PROSTU IDEALNE.. NIC DODAC, NIC UJĄC... OBY TAK DALEJ..
|
|
| Powrót do góry |
|
|
gosiaaa
Gość
|
| Wysłany: Wtorek 24-01-2006, 3:50 Temat postu: |
|
|
|
MASZ NADZWYCZAJNY TALEN.. RZADKO SPOTYKANY.. ROZWIJAJ GO DALEJ.. ŻYCZĘ POWODZENIA..
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Sol
Dołączył: 11 Sty 2006
Posty: 290
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Tam Diabeł młode chowa.
|
| Wysłany: Wtorek 24-01-2006, 16:31 Temat postu: Part VIII [2/2] |
|
|
Dorwałam się do komputera mamy i udało mi się przepisać kolejną część
Miłego czytania...
Part VIII [2/2]
Ciepła woda obmywająca mi stopy, złoty piasek i morze zalane gorącym słońcem.
Przechadzałam się wzdłuż plaży wystawiając buzię do słońca.
Tak przyjemnie ogrzewało mają skórę nadając jej śniady odcień. Byłam zauroczona pięknem Hiszpanii, żal ściskał moje serce na myśl, że będę musiała ją opuścić.
- He princess! – usłyszałam głos za plecami. Obejrzałam się na około, by upewnić się czyn to na pewno do mnie. Był czas sjesty, zatem plaża była opustoszała. Spojrzałam na śniadego Hiszpana, który szedł w moją stronę. Miał na oko nie więcej niż 19 lat.
Przyglądała mu się z zaciekawieniem.
- Czy mogę przejść się po plaży z najpiękniejszą kobieta na świecie? – spytał płynną angielszczyzną i z promiennym uśmiechem. Lekko się speszyłam opuszczając wzrok, Nikt w Niemczech tak bezpośrednio się do mnie nie zwracał. Zaśmiałam się.
- Jasne – szedł obok mnie przyglądając mi się z uwagą. Nie byłam mu dłużna i spojrzałam w jego stronę. Miał na sobie luźne szorty i koszulkę przewieszoną przez szyję.
- Dlaczego mi się tak przyglądasz – spytałam.
- Widziałam cię już na mieście, nie mógłby teraz przepuścić takiej okazji i nie podejść do ciebie. Jesteś taka piękna! – wykrzyknął zatrzymując się i patrząc mi głęboko w oczy. Roześmiałam się serdecznie.
***
Leżałam na łóżku w hotelowym pokoju, było około godziny 23 a ja po raz któryś z kolei czytałam tego samego smsa.
Można było przypuszczać, że się z niego cieszyłam. Lecz gorycz, która zalegała mi w ustach była porażająca. Po tylu tygodniach napisać mi coś takiego było szczytem bezczelności. Nie zdawał sobie sprawy z tego co się teraz ze mną działo.
Jeszcze raz spojrzałam na ekran telefonu.
„Hej Pauline! Wybacz, że nie pisałem lecz teraz mamy trasę po Europie, będziemy mieli później z bani J. Mam dla Ciebie zajebistą wiadomość. Pozdro od chłopaków – Georg. „
Rzuciłam telefon przez pokój i schowałam głowę pod poduszkę.
Wszystko nagle zaczęło się układać. Poznałam tego młodego Hiszpana – Camilo, przy nim potrafiłam zapomnieć o dręczącej rzeczywistości. Jego bezpośredniość uczyła mnie większej pewności siebie i lepszego rozumienia ludzi. Zachwycał się każdym wschodem i zachodem słońca, moimi oczami i rozpromienioną twarzą, na której gościł uśmiech co raz częściej. Jeden sms potrafił to wszystko zburzyć.
Nie chciałam pamiętać tego wieczoru, który spędziłam z chłopakami z zespołu. Po prostu – nie chciałam.
Wstałam i wbrew sobie podniosłam telefon.
Łzy płynęły mi po opalonych policzkach lecz wytrwale wystukiwałam litery na klawiaturze telefonu.
Przejrzałam jeszcze raz tekst, który napisałam: „Miło, że się odezwałeś. Ja właśnie wspaniale się bawię w Hiszpanii ;D Co takiego chcesz mi napisać, fajniejszego od gorącej imprezy na plaży?  ”
Opuściłam głowę i wysłałam tekst.
Przez cały pobyt w Hiszpanii starałam się być sobą. Camilo mi w tym pomagał. A teraz starałam się być ponownie kimś innym. Udawałam. Udawałam podświadomie, że nie chcę nic o nich wiedzieć.
Wyszłam na balkon, ciepły wiatr z nad morza lekko popieścił moją twarz. Spojrzałam na plaże oświetloną tarczą księżyca. Para kochanków czule się obejmowała leząc na piasku. Wiedziałam co znaczy ten ból po lewej stronie klatki piersiowej.
Komórka w ręku lekko zawibrowała. Wypuściłam powietrze z płuc i odczytałam smsa.
„Ale Ci dobrze! Szkoda, że nie ma nas tam z Tobą =] ta wiadomość to niespodzianka, nie mogę napisać choć bym cholernie chciał – bliźniacy i tak mnie zleją za to, że Ci coś o tym wspomniałem. Co zobaczenia! „
Chwila niepewności. Znieruchomiałam i machinalnie przejrzałam jeszcze raz końcówkę wiadomości. „Do zobaczenia” ? Fala gorąca zalała moje ciało. Czułam, że zaraz zacznę panikować. Czy...? Nie. To nie możliwe, oni nawet nie znają mojego nazwiska. Odetchnęłam z ulgą odkładając telefon i ułożyłam się wygodnie na łóżku.
***
- Księżniczko dlaczego twoje oczy są takie smutne? - spytał Camilo gładząc moją dłoń.
Siedzieliśmy pod parasolami chroniąc się przed uciążliwym południowym słońce.
Blado się uśmiechnęłam.
- Moi znajomi z Niemczech – wyjaśniłam – Nie chcę tam wracać – spuściłam głowę.
- To nie wszystko. Nie mówisz mi prawdy – dodał robiąc smutną minę.
- Camilo...masz rację. Nie powiedziałam ci wszystkiego, lecz to zbyt długa i trudna historia żeby opowiedzieć ją po angielsku – uśmiechnęłam się wymijająco.
- Rozumiem – odparł z poważną miną – chodzi o chłopaka? – spytał nie odwracając wzroku od mojej twarzy. Kiwnęłam głową. Przytulił mnie. Wygięłam usta pod wpływem obrzydzenia.
- W takim razie się nie przejmuj. Jesteś tak wyjątkową kobietą, że tan głupiec nie wie co wyprawia – szepnął mi na ucho. W kącikach oczy pojawiły mi się łzy.
- Ale to wszystko chyba moja wina – wykrztusiłam.
Potrząsną przecząco głową.
- Nie prawda. Jeżeli pojawia się problem mężczyzna powinien chronić kobietę i utrzymywać ją w przekonaniu, że wszystko da się naprawić. Jeżeli cię kocha to tak zrobi.
- Ale on nawet o tym nie wie łzy kapały na jego białą zwiewną koszulę.
- To mu powiedz – odsunął mnie i spojrzał w oczy.
- To nie będzie takie łatwe...ja nie mogę mu powiedzieć – utkwiłam wzrok w ziemi.
- Musisz przełamać w sobie te wszystkie durne zahamowania, których wy snobistyczni Europejczycy udajecie nie zauważać. Nie umiecie rozmawiać o swoich uczuciach. Spójrz na mnie Pauline – spojrzałam w jego piękne, prawie czarne oczy – Tak lepiej – uśmiechnął się – Zapamiętaj to co ci dzisiaj powiedziałem. Kiedyś ci się na pewno przyda – zrobił pauzę – A teraz chodźmy na zimny koktajl owocowy – złapał mnie za rękę i poprowadził w stronę baru zadaszonego słomianym dachem – Dzisiejszy upał jest taki nieznośny.
Otarłam łzy i momentalnie rzuciłam w niepamięć wszystkie problemy. Przecież jeszcze trwały wakacje.
***
Stałam oparta u burtę ze znudzoną miną wpatrując się w fale obijające o statek.
Kilka metrów dalej moi rodzice stali z grupką osób, które z ciekawością przysłuchiwały się słowom wypowiadanym przez przewodnika. W oddali było widać ląd, od którego z każdą minutą oddalaliśmy się co raz bardziej.
- Ale nudy – wyjęczałam zawieszając spojrzenie na większej z fal.
- Nie marudź. Ciesz się tym wszystkim póki możesz. Za dwa dni wracamy do Berlina – odezwał się mój brat, który stał obok mnie.
Coś dławiącego zatrzymało się w moim gardle mocno je uciskając na myśl o tym, że niedługo będziemy musieli wracać do domu. Jęknęłam.
- Ja też nie chcę wracać - podzielił moje cierpienie.
- David, wrócimy tu kiedyś, prawda – szepnęłam z nadzieją w głosie.
- Pewnie, że wrócimy siostro – przyciągnął mnie do siebie i wyczochrał, tak jak to zazwyczaj robił gdy byłam młodsza.
Roześmiałam się na wspomnienie czasów dzieciństwa i podziękowałam Bogu za mojego brata, który nie przeczę czasami doprowadzał mnie do szaleństwa lecz przy nim czułam się bezpiecznie.
Tylko przy nim.
CDN
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez Sol dnia Sobota 29-04-2006, 22:45, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
gosiaaa
Gość
|
| Wysłany: Wtorek 24-01-2006, 16:40 Temat postu: |
|
|
|
KIEDY NASTEPNA CZĘSC?? CZEKAM NA NIA Z NIECIERPLIWOSCIA..
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
