Tokio Hotel

czarna-wiedzma · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 16:07 Temat postu:

Następne opowiadanie zaliczane do mojej ""złotej 25"" Smile

Razem z "Oszukać Przeznaczenie" oczywiście.
To opowiadanie wnosi do mojego zycia jakies nowe, nieznane mi dotąd uczucia ( teraz też są nieznane, bo nie umiem ich określić),
ale w sensie pozytywnym. Dlatego czekam na następny odcinek z przygodami bohaterów.
Pozdrawiam i weny życze.

CzarnaWiedźma.

Fragile · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 23:41 Temat postu:

Przepraszam, nie napiszę długiego komentarza.
Nie wiem jak wyrazić, to co czuję.
Szczerze? Jedno z 3 najlepszych opowiadań, jakie przeczytałam.
Tokio Hotel... Oni są tacy... fajni tutaj? Nie wiem. Poprostu nie wiem co napisać. Nie chcę się podlizywać. Powiem poprostu jedno - świetnie.
Nie doczekam się nowej części.

Pozdrawiam,

V.

Tajniaczka · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 13:44 Temat postu:

Falko kochana co z Tobą, dawaj parta! Twisted Evil

Bo ten.. w końcu mam trochę czasu i mogę rozebrać parta.. Rolling Eyes

Oooo! Call on me leci!

Ale mam super humor xDD

Call on me.. ouueee, call on me..

I musze go na coś przelać Grey_Light_Colorz_PDT_09

xD

Rządam parta, rządam parta, już!!

xDDD

EDIT

HELLOOOOO?
Przepraszam!
Ja tu jestem!

Ej no..

Konefka · Wysłany: Czwartek 07-12-2006, 19:58 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Zatkało mnie.
Po prostu mnie zatkało.
Szczerze mówiąc z początku byłam dość mało entuzjastycznie nastawiona do przeczytania Waszego opowiadania. Troszkę lenistwo, troszkę zmęczenie, ale teraz widzę, że byłabym frajerem gdybym nie przeczytała.
Moim skromnym zdaniem, opowiadanie to jest zdecydowanym faworytem. Gdyby to mnie przyszło decydować na piedestale stałybyście tylko Wy [nawet nie wspominam o dzieleniu tytułu z Devilishowcami ^;^].
Obie jesteście świetne, macie wspaniałe pomysły, mi pozostaje jedynie podziwiać ;]

Mod-Falka · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 12:43 Temat postu:

No i jest w końcu nowa część. Strasznie Was przepraszam, że dopiero teraz, ale nie miałam ostatnio czasu, a jak miałam czas, to nie miałam pomysłu na tą część.
I oczywiście, chciałbyśmy Wam razem z Aniołkiem życzyć wszystkie najlepszego z okazji Nowego Roku. Aniołek wysłała mi na gadu życzenia dla Was, ale moje archiwum się zbuntowało, muszę poszukać, jak znajdę to wkleję Very Happy

W każdym razie, wszystkie najlepszego, zdrowia, sczęścia, pieniędzy, miłości Wink

i spełnienia wszystkich marzeń.
No i miłej lektury Very Happy

Następnego dnia po pamiętnej bitwie na śnieżki teoretycznie nie musiałam zrywać się wcześnie rano z łóżka, ponieważ zaczynałam lekcje dopiero o godzinie dziesiątej. W praktyce wyszło oczywiście nieco inaczej. Około siódmej coś zaczęło szturchać mnie w nos. Kiedy zdołałam otworzyć oczy, zobaczyłam nad sobą jakieś czarne, rozmazane, rozczochrane COŚ. Sytuacja trochę jak w Harrym Potterze, kiedy nad Potterem wisiał Zgredek i wpatrywał się w niego. Z tą tylko różnicą, że ja nie byłam Harrym, a Bill nie był Zgredkiem. Nietrudno się bowiem domyślić, do kogo opis „czarne, rozmazane, rozczochrane COŚ” pasuje najlepiej. W tej konkurencji młodszy Kaulitz nie ma sobie równych.
No więc wisiał nade mną. Po kilkunastu sekundach do poszturchiwania dołączył szept.
- Venke… Hej, Venke, obudź się – syknął, tarmosząc mnie za włosy.
- CZEGO?! – warknęłam, siadając na łóżku.
- Musisz wstać – powiedział zdecydowanie. Pokręciłam głową.
- Niczego nie muszę. Daj mi święty spokój. Drzwi są tam – wskazałam ręką. Bill zmrużył oczy.
- Wiem, gdzie są drzwi, wyobraź to sobie. I jeśli przez nie przejdę to tylko z tobą. Wyłaź z tego łóżka natychmiast! – podniósł głos. Rzuciłam mu zdziwione spojrzenie.
- Bill, zacznijmy od tego, że jest siódma rano. Słońce nawet dobrze nie wzeszło. Ja mam do szkoły na dziesiątą. Z tego, co wiem, to ty chyba tez dzisiaj nie zaczynasz lekcji rano. Więc bądź łaskaw i wyjaśnij mi CO ty TUTAJ robisz o tej porze? – zapytałam, siląc się na spokój.
- Budzę cię – odparł zadowolony z siebie. Wytrzeszczyłam oczy.
- To akurat udało mi się zauważyć. ALE PO JAKĄ CHOLERĘ, CO?! – zdenerwowałam się.
- Jak się ubierzesz, to ci wszystko wyjaśnię – obiecał, szczerząc zęby.
- Bill, nie denerwuj mnie. Po pierwsze nie ubiorę się dopóki nie opowiesz mi wszystkiego, po drugie nie ubiorę się dopóki stąd nie wyjdziesz, po trzecie, szczerze powiedziawszy, WCALE nie mam zamiaru się ubierać. Nie wstanę wcześniej, niż o dziewiątej – powiedziałam i założyłam ręce na piersi. Bill spojrzał na mnie, jak na jakiegoś dziwoląga, potem wstał i bez żadnego ostrzeżenia ściągnął ze mnie kołdrę. Siedziałam na łóżku w mojej cieplutkiej pidżamie w Kubusie Puchatki. Bill zachichotał.
- Niezłe wdzianko…
- Oh, zamknij się, Kaulitz – rzuciłam w niego poduszką i wstałam. Chichotał dalej. Chłopcy w okresie dojrzewania są beznadziejni…
- Idę do łazienki. Za kwadrans będę gotowa. A ty w tym czasie skoro i tak nie masz nic lepszego do roboty, pościel łóżko. W końcu to był TWÓJ pomysł, żeby mnie budzić – powiedziałam i zniknęłam za drzwiami w łazience.
Wzięłam szybki prysznic, ubrałam się i uczesałam. Kiedy wyszłam Bill siedział na krześle przy biurku Claire, a łóżko wyglądało tak, jakby właśnie wróciło z wojny. Kołdra i poduszki rzucone na środek tworzyły coś w rodzaju awangardowego dzieło sztuki. Wskazałam dłonią na ten obraz nędzy i rozpaczy.
- A to cóż? – zapytałam z zainteresowaniem.
- Pościelisz sobie sama, ja się na tym nie znam – odparł z rozbrajającą szczerością. Westchnęłam głęboko, czując, że nie warto jest drążyć tego tematu.
- Swoją drogą, Bill, jak się kiedyś ożenisz o będziesz musiał pościelić łóżko w sypialni małżeńskiej. Albo u dzieci w pokoju? To co zrobisz? – zapytałam złośliwie.
- Ja się nigdy nie ożenię – oznajmił twardo. – W y c h o d z i m y – zarządził, wypychając mnie przez drzwi. Takie to chude i tyle ma siły…
- No dobra, to teraz mi powiedz, co się stało – poprosiłam, kiedy szliśmy do szkoły zaśnieżonym chodnikiem.
- Pamiętasz jak bibliotekarki opowiadały, że jakiś facet likwiduje swoją księgarnię? Że ten biznes już go nie kręci i nie opłaca mu się to itede, itepe?
- No tak, coś tam mówiły. I co z tego?
- Bo wyobraź sobie, że Teb gość to jest jakiś porąbany filantrop. Kasy ma więcej niż dużo, a do tego dochodzi jego mania na punkcie pomagania innym. Nie mówię, że to źle, tylko, tym razem padło na naszą szkołę. A konkretnie na naszą bibliotekę…
- Bo?… - zainteresowałam się. Bill spojrzał na mnie, jak na nic nie rozumiejącego pierwotniaka.
- Venke, on te wszystkie książki z księgarni przekazał naszej bibliotece – oznajmił tragicznym tonem. Zwolniłam nieco, zamykając oczy. Książki z księgarni w naszej szkole. Dużo książek dla naszej biblioteki. Katalogowanie, opisywanie, układanie… Zgadnijmy, kto to będzie musiał wszystko zrobić… W tej chwili byłam nawet skłonna wybaczyć Billowi, że zerwał mnie tak wcześnie rano z łóżka.
- Bill, czy ty wiesz, ile nam to zajmie??? Te trzy miesiące nam nie wystarczą – jęknęłam. Młodszy z bliźniaków poklepał mnie po ramieniu.
- Wiem – odparł zrezygnowany. - To jest katorżnicza praca, a my nie jesteśmy niewolnikami. Mieliśmy p o m a g a ć w bibliotece, a nie h a r o w a ć w pocie czoła. Idziemy do dyrektorki, niech ona coś z tym zrobi.
- Skoro tak mówisz – rzuciłam powątpiewająco. Jakoś mi się nie wydawało, żeby nasza dyrektorka miała nam okazać choć trochę współczucia. W końcu kara to kara, a im cięższa tym lepiej… Bill był jednak zdeterminowany. Po raz pierwszy w życiu widziałam, żeby ktoś miał tak zacięty wyraz twarzy.
- Okay, wchodzimy – powiedział, gdy znaleźliśmy się przed gabinetem dyrektorki.
- Bill, czy ty naprawdę sądzisz, że…
- TAK – przerwał mi i zapukał. – Wchodź. – Pociągnął mnie za rękę.
- Tak, panie Kaulitz? – Pani dyrektor rzuciła czarnowłosemu zaciekawione spojrzenie. – Panno Koebe? Czemu zawdzięczam waszą wizytę o tak wczesnej porze? – zapytała z lekkim uśmiechem na twarzy, wskazując nam dwa fotele przed jej biurkiem.
- Widzi pani dyrektor… Chodzi nam o bibliotekę – zaczął Bill, siadając. Pokiwałam głową, czując, że bezpieczniej będzie się nie odzywać.
- Tak?
- Bo… Zapewne słyszała pani o tej dostawie książek z księgarni do naszej biblioteki?
- Owszem, panie Kaulitz, słyszałam. I bardzo się z tego powodu cieszę. Rozumiem, że wy również? – zapytała, nie przestając się uśmiechać.
- No właśnie… my chyba trochę mniej się cieszymy… To znaczy, wiadomo, że książki są dobre i im więcej szkoła ich posiada, tym lepiej, ale… Chodzi o to, że…
- …tych książek jest zbyt dużo i nie chce się wam ich układać, spisywać i katalogować? – dokończyła dyrektorka z ironią w głosie. Bill zaczerwienił się, a ja skuliłam się w fotelu, próbując stać się niewidzialną.
- Nie, to nie tak… - zaczął Bill, ale dyrektorka przerwała mu, podnosząc dłoń do góry.
- Wystarczy. Panie Kaulitz, panno Koebe o ile mnie pamięć nie myli, za udział w tej manifestacji dostaliście karę trzech miesięcy pracy w bibliotece. Macie katalogować książki, układać je na półkach, pomagać paniom bibliotekarkom. I nie obchodzi mnie, czy w przeciągu trzech miesięcy wszystkie księgarnie w tym mieście przekażą nam książki, czy tylko jedna. Teraz to jest wasz OBOWIĄZEK. Macie się tym zająć. Mam nadzieję, że wyraziłam się jasno – zakończyła twardo.
- Tak, pani dyrektor. Bardzo jasno. – Bill wstał, kiwając głową.
- Do widzenia – powiedzieliśmy oboje i wyszliśmy z gabinetu.
- Całkiem nieźle ci to wyszło – próbowałam pocieszyć Billa. – Zawsze mogło być gorzej.
- Venke, gorzej być nie mogło, uwierz mi – odparł.
- Oj, mogło. Wyobraź sobie, co by było, gdyby zaczęła na nas wrzeszczeć – odparłam, uśmiechając się lekko. Bill wzruszył ramionami.
- Chodź… Trzeba zobaczyć ile tych książek w rzeczywistości jest. Może ta księgarnia nie była zbyt duża… – powiedział z nadzieją w głosie.

Była.
Była dużo za duża.
Takiej ilości książek nie widziała jeszcze nigdy w życiu na oczy. Żeby te książki pomieścić, biblioteka została przeniesiona z parteru na drugie piętro do największej szkolnej sali. Czyli oprócz tych nowych książek musieliśmy przenieść wszystkie, które już były w bibliotece. Hasło „syzyfowa praca” nabrało dla mnie zupełnie realnego znaczenia.
- Najpierw te książki, kochani – jedna z bibliotekarek machnęła ręką wskazując na kilkanaście tekturowych pudełek. – Apotem, jak już to zrobicie, to wszystkie książki z tego regału. Potem ten i ten – machała ręką dalej – a dalej to już wiecie…
- … ten, ten i tamten – Bill również machnął ręką, uśmiechając się cierpko.
- Właśnie. Mądry z ciebie chłopczyk. No to, kochani, do pracy – uśmiechnęła się przyjaźnie i wyszła z biblioteki.
- Nie cierpię kiedy ona mówi do mnie „chłopczyku”. Albo „kochani”… - pokręcił głową.
- To co, bierzemy się za to? – zapytałam z rezygnacją.
- Musimy… innego wyjścia nie ma – odparł i podniósł jeden z kartonów. – Cholera, nie wiedziałem, że te książki tyle ważą…
Spróbowałam podnieść jeden. Nie dałam rady…
- Bill, ja chyba będę nosić tak po kilka książek w ręce. Bo tego nie udźwignę – powiedziałam cicho. Spojrzał na mnie z wyrzutem.
- Rób, jak chcesz… Już mi wszystko jedno, czy będziemy się z tym męczyć tydzień dłużej albo krócej…
Zaczęliśmy nosić te książki. Po piątym kursie z parteru na drugie piętro mieliśmy dość. To, co przenieśliśmy, nie było nawet jedną piątą tego, co jeszcze zostało. W między czasie mignęli nam na korytarzu Tom i Beniamin. Też nie mieli najszczęśliwszych min. Ta umywalka, którą naprawiali okazała się wyjątkowo oporna…
- Venke, mam dość – jęknął Bill, kiedy wchodziliśmy po schodach po raz ósmy.
- Nie narzekaj, mięśnie ci się wyrobią – odparłam przez zaciśnięte zęby. Nie widziałam nic przez książki, które niosłam na rękach. Sięgały mi ponad czubek głowy.
- Ja dziękuję za takie coś… Jak będę chciał sobie wyrobić mięśnie, to pójdę na siłownię – warknął.
- To dlaczego nie chodzisz? – zapytałam złośliwie.
- Bo… nie… chcę… - odparł, wchodząc na kolejne schody.
- Wszystkie… dziewczyny… szalałaby… za tobą… - Wchodzenie po schodach z taką ilością książek było strasznie wyczerpujące.
- Już… szaleją – odgryzł się, a ja zaczęłam chichotać.
- Chciałbym widzieć te wszystkie szalejące za tobą dziewoje – powiedziałam, zrzucając z ulgą książki na podłogę w nowej bibliotece.
- Bardzo śmieszne. Dziewojo – zachichotał.
- Nie jestem dziewoją – powiedziałam pukając się w czoło.
- Białogłowa – powiedział, po czy wystawił mi język. Rzuciłam w niego jedną z encyklopedii.
- HEJ!!! To bolało! – wrzasnął, rozcierając pośladek. – Mam ci oddać?!
- No chyba nie uderzysz białogłowy! – zaśmiałam się.
- Białogłowy nie… - Wziął do ręki „Anatomię człowieka”. – Ale dziewoję zawsze! – I rzucił.
- Baran! – krzyknęłam i rzuciłam za nim słownikiem do francuskiego. Bill zacisnął zęby i sięgnął po następny, opasły tomiszcz. Po chwili książki latały we wszystkie strony.
Dlaczego faceci mają tak narąbane w tych ich pustych główkach?!
- DOŚĆ!!! – przerwał nam czyjś stanowczy głos. Zamarliśmy z książkami w dłoniach. W drzwiach nowej biblioteki stała nasza dyrektorka…
- Państwo się chyba zapomnieliście! – wrzasnęła, podchodząc do nas. Rzuciłam Billowi mordercze spojrzenie. – Wydaje mi się, że trzy miesiące kary, to jednak będzie dal was zbyt mało. Musicie się jeszcze nauczyć SZANOWAĆ książki – powiedziała złowieszczo.
- Ale… - zaczął Bill, lecz natychmiast zamilkł.
- Nie ma żadnego „ale”. Wasza praca w bibliotece trochę się przedłuży. Myślę, że do końca tego roku szkolnego na pewno zmądrzejecie…

Voun · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 13:32 Temat postu:

A już miałam Wam coś napisać, żebyście tyłki ruszyły xD
Na razie nie komentuję ani nie czytam, bo wiecie, impra się zbliża xD
Ale musze wyrazić swoją radość z nowej części xD

edit:
O, cześć Tajniak xD
Jak leci?
Znów będziemy gadać w editach?

Buehehe, miałam Ci wysłać kartkę, siedzi se ona u mnie tak od przedświąt i siedzi, i ruszyć się nie umie, bo neta nie miałam i adresu nie widziałam, a teraz mi sie nie chce xD Mwahaha xD

edit2:
Aaa!!
Byłabym zapomniała!
No więc, zanim się upiję chciałabym Wam złożyć trzeżwe RZyczenia, do siego roku, żebyście po imprezce nie rzygały

Tajniaczka · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 14:06 Temat postu:

Nie ma jak siła perswazji

Widze, że mój koment zadziałał

Przeczytam jutro i skomencę..
Dobra, kłamie.. bede pijana po sylwku, więc.. xD
Sie zobaczy.

EDIT

Jak leci?
Prooostoooo w doł Laughing

Już mnie głowa boli buahahaha xD
Sraaaj! Sraaaj!

O kartke sie nie gniewam..
I tak od nikogo nie dostałam..
Nie no, wysłali, ale nam poczta strajkuje Shocked

i od 2 tygodni żadnej poczty nie dostałam Laughing

Nie no looolll xD
Instant Karma gonna geet youuu .. yoouu shineee onn! właśnie leci buah mam faze xD
A życzenia już złożyłam w jednoczęściówce..
Ale jeszcze..
Aniołkowi złoże!
Więc..
Wesołego sylwestra i szczęśliwego nowego roku! Partyman

I mnóstwa weny na nowy rok

EDIT2

Dobra, to ja sie wywine może

Widzę, że Voun skomentowała za mnie

Nie bij.. xD
Bo ten.
Jako, że tą część pisała pani Falka

to ja się powstrzymam od rozbioru parta, zrobiłam to już wcześniej Grey_Light_Colorz_PDT_31

Jak Fallen doda parta, co niedługo zrobi

i wiem, że będzie tygryskowo

to wtedy skomentuję xD
Oj, będzie sie działo..
Pozatym ja myślę, to samo co Voun, więc tylko sie podpisuje nad nią

całkowicie xD
Nic innego bym nie wniosła..
Więc ja następnym razem.

Co do tej części..
Ja chce następna xD
Nie no.
Uśmiałam się przy niej ile wlezie xD
Jak ja kocham takiego Bidona Crying or Very sad

Romansik sie kroi

Ach, och cudnie było xD
Przepraszam, jeszcze jestem trochę pijana..
Toooo..
Ide xD

Voun · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 17:04 Temat postu:

No więc.
Ostatniego odcinka nie komentowałam, więc też skomentuję xD
Dobra, to ja się najpierw pójdę ubrać. Znaczy sie jestem ubrana xD ale muszę się przebrać. Właściwie to nie mam już czego przygotowywać, więc się nastroję i skomentuję. No. To tak w ramach wstępu. Idę sie przebrać i czytam.
Jednak założyłam tylko skarpetki, bo chce mi sie komentować.
Cierpię ostatnio na silne napady słowotoków (lub klikotoków) i piszę wszystko, co mi do głowy przyjdzie, więc pewnie koment bedzie długi xD

SimplePlanowa · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 17:09 Temat postu:

zaklepuje i czytam. Wink

skomentuje w następnym roku Grey_Light_Colorz_PDT_42

*AnIoŁeK* · Wysłany: Sobota 13-01-2007, 19:23 Temat postu:

No więć mimo , że mało osób sie wypowiada co powinne być normlanie karane, ale wybacza, wkońcu ksyweka coś mówi o sobie.
Daje w miare przyzwoitai trochę tygryskową cześć, żeby było raźnie i wesoło.
Jeszcze mała uwaga, mnie i zarówno Falce zaczyna się drugi semetr i naprawde bedziemy sie ograniczać z pisaniem...bo bedzie coraz mniej czasu a duzo nauki co odczuwam już teraz p sobie bo mając ferie wcale nieodpocznę tylko bede się uczyć.
No ale nie przynużając zycze miłej lekturki i prosze o duzo komentarzy Wink

*************************************************************

Zima nadeszła dosyć szybko i niespodziewanie. Uczniowie poniekąd byli z tego uradowani. Cieszyłam się, że nagrywanie płyty chłopaków zbliżało się już do końca. Swoja drogą cieszyłam się też na myśl o spotkaniu ze swoim zespołem. Dziś na lekcji puściłam kartkę Flo, na której napisałam, że chcę z nimi spotkanie wieczorem, kiedy nikogo nie będzie na świetlicy. Przez całe południe zbierałam w swoim pokoju moje nowe piosenki.Kiedy mijałam się z Venke, rzuciłyśmy do siebie krótkie „Cześć” i zaraz wiedziałam gdzie moja lokatorka poszła. Do osiemnastej zdążyłam odrobić wszystkie zadania. Rany zadania? I kto to mówi? Ja… chyba Venke zaczęła tak na mnie dobrze wpływać? Dobrze??? Ale ja nie chcę!!! No dobra, super mi się z nią mieszka, ale to nie znaczy, że stanę się kujonką. Zresztą, nie zauważyłam, żeby Venke kuła kiedykolwiek. Szybko wkomponowałyśmy się w swoje klimaty i kiedy gdzieś wychodzimy to w zasadzie zawsze trzymamy się razem. Taa… powiedziałby ktoś, że są z nas papużki nierozłączki. Z tymi przemyśleniami i kłóceniem się ze swoim drugim podłym, a jakże charakterem wywlokłam się na świetlicę.
Mój zespół grzecznie czekał i na mój widok posłali mi wszyscy uśmiechy poza Florianem, który stał plecami do mnie.
- Może byś się odwrócił, co? – spytałam.
- Nie będziesz krzyczeć? - usłyszałam ciche pytanie Annet.
- O co? Flo nie każ mi czekać, tylko się odwróć. – I kiedy się odwrócił wydarłam się na głoś na widok kuleczek na jego spuchniętej wardze.
- Co TO jest do cholery?!
- No widzisz? Nie każ mi mówić, to jeszcze boli - odrzekł Florian z miną zbitego psa.
Podeszłam do niego i już podwijałam rękawy swetra, kiedy Danny odciągnął mnie do niego.
- Kto ci w ogóle pozwolił przebijać te usta? Tom??? A może podoba ci się, że on też ma kolczyk w wardze? Przecież takie miałeś miękkie usta - warknęłam, na co Annet posłała mi uśmiech i przyznała rację.
- Przecież nie jeden raz jeszcze zagramy w butelkę, ale efekt będzie teraz podwójny. Wszyscy ci powiedzą, że kolczyk w języku, gdziekolwiek zresztą, dodaje pikanterii – dodał z lekkim uśmiechem Florian.
- Obyś się nie zgorszył, jak przebiję całe ciało - mruknęłam pod nosem, poddając się już. Nie miałam ochoty na kłótnię z moim zespołem, którego prawie miesiąc się nie widziałam, bo zazwyczaj brakowało mi czasu. Czasami chciało mi się płakać. Dlaczego doba nie ma czterdziestu ośmiu godzin? Po przeanalizowaniu i pokazaniu im piosenek skwitowali jednym słowem.
- Nasza wokalistka nie próżnuje, pracując z Kaulitzami, wtedy dostaje dużej weny twórczej - zaczął Dann.
- Swoją drogą opowiedz nam jacy oni są naprawdę? - poprosiła Anett.
- Prosimy - odparła reszta, zmuszając mnie do westchnięcia i wygłoszeni mini monologu. Wiedziałam, że uciekanie się do kłamstwa nie ma sensu, lepiej powiedzieć prawdę, niż wałkować setny raz ten sam temat.
- Wszyscy są fajni, nawet pomińmy to, że wlałam Tomowi dwa razy. Jeszcze nie dostaję febry na jego widok, tylko… - zamyśliłam się - wydaję mi się, że to tylko jego osłona. Robi z ciebie macho, a w środku gdzieś jest taki fajny, wrażliwy facet, który chętnie by wziął laskę do kina.
- W jego przypadku wiadomo, w jakim celu – dodał Florian dostając przy tym kuksańca od Annet.
- Reszta to całkiem normalna grupa, Georg, jak coś powie to w miarę normalnie i sensownie, a Bill, mam czasami wrażenie, że jeszcze mam do czynienia z dzieckiem, ale emocjonalnie jest bardziej dojrzalszy od was. – Po czym spojrzałam właśnie na wybryk Floriana.
- Mądrzejszy? Przecież on miał jedenaście lat, kiedy przebił sobie brew - zawył Flo.
- To nie zmienia faktu, że teraz jest wyciszonym łobuzem - uśmiechnęłam się pod nosem, gdyż nie bardzo chciało mi się w to wierzyć, co powiedziałam.
Rozkręciliśmy się na dobre ze zwierzeniami, bo gdy zerknęłam na zegarek wybijała już dwudziesta trzecia.
- Dobra kapela do łóżka, a tobie, Florian… no cóż całkiem ci fajnie z tym kolczykiem, ale pij rumianek, by ci ta opuchlizna zeszła szybciej – dodałam.
- Nie bój się mała. Ja zaraz powinienem cię dogonić, tylko pomówię jeszcze trzy słówka z Mathiausem.
Szłam pomału dużym i ciemnym korytarzem. Za latarkę posłużyła się moja komórka, którą co jakiś czas wyciągałam i obserwowałam, czy nikt mnie nie śledzi. Właśnie miałam skręcić w kolejny korytarz prowadzący do internatu, kiedy ktoś pociągnął mnie i przycisnął do ściany. Już miałam krzyknąć, ofuknąć i wygłosić głośną reprymendę, gdyby ten ktoś nie zatkał mi ust dłonią.
Czułam ciepły i znajomy oddech. Znałam tylko jedną osobę, która tak ładnie pachniała perfumami „Eldorado”. Delikatny i ledwo odczuwalny zapach wody kolońskiej rozpalił lekko moje zmysły. Czułam coraz bliżej ciepły oddech i kiedy się uspokoiłam poczułam, jak oczy wśród ciemności bacznie mnie obserwują. Sama się zastanawiałam, czemu on się ze mną jeszcze bawił. Opuszkiem palca przejechałam po jego suchych ustach i poczuła kolczyk w wardze. Uśmiechnęłam się pod nosem, po czym pogłaskałam go po policzku i przyciągnęłam do siebie, jednocześnie zamykając usta. Najpierw musnęłam jego usta, przygryzłam wargę z kolczykiem. Podniosłam wyżej usta poczym musnęłam jego subtelny nosek. Poczułam jego ciepłe dłonie, które głaskały moje plecy. Podszedł bliżej do mnie, bym w razie czego mu nie uciekła. Zaśmiałam się cicho i szepnęłam do ucha:
- Podoba mi się to. - I ugryzłam delikatnie jego płatek ucha.
Chłopak okazał się szybszy, złapał moje dłonie za nadgarstki przyciągnął do jakiegoś regału i zamknął mi usta. Tym razem to on pokazał mi brutalna siłę. Wysunął nieco swój język, by bawić się moimi ustami. Sprawił, że czułam, jak moja dolna warga robi się gorąca i spierzchnięta. Jęknęłam, kiedy językiem wtargnął do środka. Drażnił moje podniebienie, po czym cofnął na chwilę głowę, by ujrzeć moje święcące, rozpalone oczy. Musnął ciepłymi i miękkimi ustami moją szyje. Mruknęłam zadowolona pod wpływem tego pocałunku. Wessał się w moją delikatną szyję i czułam, jak język powtarza kółka. Szarpnęłam się, żeby się uwolnić, ale przycisnął jeszcze mocniej moje dłonie, co sprawiło, że byłam zdana tylko na jego ruch. Schodził coraz niżej pieszcząc mój bark, kiedy znów zamknął mi usta. Byliśmy tak spragnieni, że słyszeliśmy własne szybkie i ciężkie oddechy. Kiedy oderwaliśmy się od siebie czułam , że wciąż mi mało.
- Flo całkiem ci nieźle idzie z tym kolczykiem – szepnęłam.
Odpowiedziała mi cisza, po czym moje dłonie zostały uwolnione i nagle on odszedł sobie. Zatkało mnie, bo chyba nic złego nie powiedziałam. Wybiegłam na korytarz mając nadzieję, go złapać, ale stałam sama na korytarzach. Dotknęłam swoich nabrzmiałych ust. Pamiętałam, że Florian należy raczej do wrażliwych typów niż zaborczych facetów. Wróciłam do swojego internatu z przekonaniem, że i jemu zostanie mała pamiątka na szyi.

Beatrine · Wysłany: Sobota 13-01-2007, 20:39 Temat postu:

Flo? O ja ale się porobiło, przecież to był Tom. Jak Flo mógłby się całować skoro jeszcze mówić nie mógł bo go bolało?...ale Claire będzie miała zaskoczenie jak zobaczy ślad na szyi u Toma mwahaha.
Chociaż ten zapach...hm...sama nie wiem Razz

Już nie mogę się doczekać kolejnego parta...

hm...weny życzę obydwu paniom
i pozdrawiam

Bee Smile

BlackAngel · Wysłany: Niedziela 14-01-2007, 15:15 Temat postu:

Ułiiii, przeczytałam całość xD.
Party wszystkie są cycuś glancuś

.
A ten ostatni, to normalnie orgazm xD.
Uhu, mokroooo mi! Laughing

Znów, znów, znów daaałn! Shocked

Kocham Was! Cool

Ej, a oni się będą lizać jeszcze, hę?
Ja chętnie popatrze! Tak!
Mrrrrrr, oj, będzie się działo! Twisted Evil

B.

yuna vel laya · Wysłany: Niedziela 14-01-2007, 16:36 Temat postu:

No, no, no..... i co ja mam teraz powiedzieć Question

Nie no, ogólnie rzecz biorąc to słowa "podobało mi się" nie są tu odpowiednie....

To było wręcz zajefajniesmerfastycznie boskie Smile

SimplePlanowa · Wysłany: Poniedziałek 15-01-2007, 13:05 Temat postu:

to na pewno Flo?

biedna Claire. xD

no dobra.
part ladny <3
bledow nie widzialam.

pozdrawiam.
Czekam na nowy part

Tajniaczka · Wysłany: Piątek 19-01-2007, 18:08 Temat postu:

Klepie.
Koment w niedziele albo w pon.
Przeczytam wtedy i baaardzo obszernie skomencę jak obiecałam.

Dlaczgo tak mało osób komentuje?

Dobra xD

EDIT

Aj.
Ja to uwielbiać xD

EDIT2

Przeczytałam, ale skomentuję jeszcze za trochę.
Się pochorowałam i chwili przy kompie usiedzec nie moge Grey_Light_Colorz_PDT_46

Ale na pewno.
Buziaki

EDIT3

A morde mam taki dobry humor a nie powinnam, więc komentuje buahaha

Holly Blue · Wysłany: Poniedziałek 22-01-2007, 22:39 Temat postu:

Hm. Nie wypada napisać krótkiego (krótkiego czyt. takiego jak pozostałych opowiadaniach)... No to postaram się aby wyszło długie i nie brzmiało jak coś neinormalnego xD
No to po pierwsze xD Dziękuję za list. Wiecie... ze mną to taka ciężka sprawa, że jestem leniwa. Przyznaję, czasami kusiło, ale ten zbyt duży, dwucyfrowy wskaźnik w tytulke odpychał. No cóż. Teraz maaam czas. Nieudane ferie bez śniegu na dodatek - ruleez.
W każdym razie... Czytałam sobie dzisiaj rano. Pierwsza część raczej przekonała mnie co do mojego średnio entuzjastycznego nastawienia. Mianowicie... ostatnio dostaję troszkę... dużo takich pw. Większość prowadzi do opowiadań...kiepskich. A pierwsza część - prawdę mówiąc - do najlepszych nie należała. Coś mi cały, calutki czas nie pasowało w konstrukcji zdań. Zły szyk...
Ale.. Ale z każdą częścią było ciekawiej xD I tak około 4 czy piątej części czytałam z zaciekawieniem.
Pff.
Ta dyrektorka to głupia jest xD
Po kija się czepia spóźnień?! Przecież... nic się nie dzieje xD Ja jak się spóźniam (czyt. zawsze) to rzadko kiedy mi się "obrywa". A żeby pisać 500 razy to samo to... chyba żartujecie xD
Dalej. Nie wiem czy po kolei partami idę xD Wybaczcie ;] Pod którymś partem zainteresowałam sie dyskusją na temat WF xD Haha. Czyli jednak nie jestem takim odmieńcem? Fajnie xD Bo myślałam że tylko ja jestem taka nienormalna żeby nie cierpieć Wf-u xD No cóz. Miła niespodzianka <lol2> Ja zazwyczaj wykręcam sie łzami. Jakoś dziwnie działa <lol2> Wystarczy spojrzeć takimi biednymi, zielonymi oczkami jak Kotek ze Shreka i siadasz na ławce <lol2> Dlatego kocham tą naiwną nauczycielkę xD
Ale mniejsza.
Wiecie coo? Podobało mi się to ze dużo Gustava na początku było. Tyle że teraz nie ma go ani grama. Ostatnimi częściami sami bliźniacy (Uwaga robie minkę, która się będzie wyświetlała xD) Rolling Eyes

Zapomniałyście chyba o motywie pamiętnych, granatowo - zielonych, ścian. No wwwwwweźcie xD Jak to wyglądać musi! A one nadal sie tam męczą xD
To jeszcze motyw ostatniej notki, a później mój ulubiony fragment i sensowne zakończenie (prawdopodobnie.: A kiedy news?)
Chamstwoooo! Ja nie chcę Toma z Clarie! Ona ma być z Flo xD No właśnie. Niezmiernie polubiłam Flo xD Trochę więcej go, cccccooo? Z góry dziękuję xD
Dobra xD Czyli Clarie widzę z Flo - to jasne.
A Venke? Venke nie widzę. Zresztą Venke to ja nie widzę nawet w solówce Falki. Jak Ty to robisz, hę?
Wiem! Nowa postać xD Co Ty na to? Żeby taka samotna jak palec nie była xD
No dobrze.
A teraz fragment który powalił mnie na łopatki.
Ba! Na zęby nawet.
I nie wyrabiam z niego od rana, aż do teraz xD

Konefka · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 21:24 Temat postu:

Ojoj xD
Się porobiło. Do tej pory nie mogę sobie uzmysłowić, jakim cudem ona go nie poznała?
Ale przymykam na to oko, bo dzięki temu opowiadanie jest ciekawsze ;]
Ważne jest to, że coś się dzieje, a Tom wreszcie odważył się... zbliżyć [

] do Wampira. Ja bym ją dawno olała na jego miejscu... i to po dwóch nokautach ;/

Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy

*AnIoŁeK* · Wysłany: Sobota 24-02-2007, 13:32 Temat postu:

Ponieważ Falka ma małe kłopoty z forum przesortowała swojego parta do mnie Wink

Po 2 miesiacach znalazła czas i wene, by napisać z niemała pomoca Aniołka parta.
Mamy nadzieje, ze wybaczycie nam tak długa nieobecność, gdyz perpektywa 9 tygodni nauki robi na nas stracha przed oczami. Wkońcu matura tuż tuz, my mamy wrażenie że zamiast brnac do prodzu cofamy sie wtecz. No ale to nie onas, my juz Was zapraszamy do czytania i komentowania Wink

Ponieważ nic gorszego oprócz całorocznej pracy w bibliotece nie mogło się już przytrafić mnie i Billowi, więc stwierdziliśmy, że tak na dobrą sprawę nie mamy się już czym przejmować. W końcu gorzej już być nie może. Kiedy więc następnego dnia pojawiliśmy się z stołówce podczas przerwy na obiad, wyglądaliśmy w gruncie rzeczy na całkiem zadowolonych z życia ludzi. Bill miał tylko małego siniaka pod okiem, którego nie dał rady zamaskować ani podkładem, ani pudrem, ani niczym innym, co wpędzało go w małe kompleksy.
- Musiałaś walić tymi słownikami tak mocno? - zapytał z wyrzutem, spoglądając ukradkiem w lusterko.
- Bill, nie przesadzaj, prawie go nie widać - próbowałam go pocieszyć. Spojrzał na mnie z nadzieją w oczach.
- Naprawdę?
- Naprawdę… - powtórzyłam. Odłożył lusterko i uśmiechnął się lekko. - Może faktycznie masz rację.
- Mam, mam. A teraz zabierz się za obiad, bo ci wystygnie za chwilę - poradziła, grzebiąc bez większych emocji w sałatce warzywnej. Bill westchnął i pochylił się nad talerzem.
- Nie znoszę kurczaka… Ani warzyw - dodał smętnie.
Już miałam zapytać, czy jest coś, co Bill toleruje w swoim jadłospisie, oprócz oczywiście nieśmiertelnych hamburgerów i spółki, ale w tej chwili do naszego stolika podeszli Tom, Beniamin, Claire i Gustav, każde z tacą w dłoniach.
- Cześć! - powiedzieli równocześnie. Uśmiechnęliśmy się z Billem, bo już dawno nie jedliśmy wspólnie. Przypomniałam sobie czasy, kiedy szczerze się wszyscy nie znosiliśmy, a teraz zawiązała się między nami nić… może jeszcze nie przyjaźni, ale na pewno porozumienia i sympatii.
- Stary, kto cię tak załatwił? - zapytał Beniamin, spoglądając uważnie na siniak Billa. Czarnowłosy zamrugał szybko.
- O co ci chodzi?
- O ten siniak pod okiem? Jakaś bójka, tak? - dopytywał się. Teraz już całe towarzystwo patrzyło uważnie na Billa, który syknął mi do ucha z pretensją:
- Przecież mówiłaś, że nie widać…
- Nie moje wina, że on ma taki dobry wzrok - odparł tym samym konspiracyjnym tonem.
- Nie przejmuj się, do wesela się zagoi - powiedziała Claire, klepiąc Billa po ramieniu.
- Ale była bójka, czy nie? - Beniamin nie chciał zmienić tematu.
- Nieważne - odparł z godnością Bill i przełknął kawałek kurczaka.
- Jak wam idzie z umywalką? - zapytałam Toma, chcąc zmienić temat rozmów. Spojrzał na Beniamina, potem wzruszył ramionami.
- Już to naprawiliśmy, jakoś się nam udało. Ale woźny znalazł nam nowe zajęcie, musimy posegregować eksponaty w salach biologicznych...
- Mówię wam, tam jest wszystko - Beniamin machnął malowniczo ręką. - Jakieś oczy, mózgi, żołądki w formalnie, do wyboru do koloru, widzieliśmy nawet…
- Mógłbyś nie przy jedzeniu? - zapytał Gustav z wyrzutem. Beniamin zamilkł, a Tom tylko westchnął ciężko.
- A wam jak idzie w bibliotece?
- Wspaniale - odparliśmy jak na zawołanie. Spojrzeli po nas ze zdziwieniem i na chwilę zapanowało milczenie.
- Tom, dlaczego ty masz dzisiaj golf na szyi? - zapytałam nagle. Od początku coś mi się w nim nie podobało i teraz już wiedziałam co. Jeszcze nigdy nie widziałam starszego Kaulitza w golfie…
- Bo ten… trochę mnie dzisiaj gardło boli - odparł szybko. Jakoś nie bardzo chciało się nam w to wierzyć, ale skoro tak mówił... Nie umknęła mi też mina Claire, która bacznie zaczęła Toma obserwować. Wzruszyłam ramionami, czując, że to sprawy tylko między nimi.
- Słuchajcie, mam pomysł - uśmiechnął się Bill, pokazując swoje dorodne jedynki. - Może zrobimy sobie jutro mały wypad do jakiegoś klubu?
- Klubu? - zapytałam z ciekawością.
- Aha! No a co będziemy robić w sobotę? Wy nie macie zebrań Zielonych… - spojrzał na mnie, Gustava i Beniamina - … a my nie gramy nigdzie, ani prób też nie mamy, więc… - spojrzał na nas, czekając na opinie.
- Właściwie to… ja bym poszła - powiedziałam z uśmiechem. Wszyscy inni pokiwali głowami, co oznaczało, że plany na sobotę już mamy.
- Więc jutro o dwudziestej w "Tamizie" - zarządził Bill.
- "Tamiza"? Co to za klub? Pierwsze słyszę… - powiedziała sceptycznie Claire. Sądząc po minach wszyscy słyszeliśmy o tym po raz pierwszy, oprócz Billa.
- No co wy, nigdy tam nie byliście?! - zakrzyknął teatralnie.
- A ty co, stały bywalec? - zakpił Beniamin.
- Gdzie to w ogóle jest? Co tam grają? - podchwycił Gustav.
- W centrum miasta. A grają rocka. Alternatywnego albo indie - wyjaśnił.
- Może być… ciekawie - powiedziałam, a reszta wzruszyła ramionami.
- Dobra, czy to się wam podoba, czy nie, idziemy. Nie będę sam siedział w sobotni wieczór. Venke weźmie sobie przerwę i przestanie zakuwać nawet w soboty, Claire przestanie brać z niej przykład…
- Zjedź z nas - Claire mrugnęła do niego okiem.
- … Tom skończy z gapieniem się na plakaty Olsenek cielęcym wzrokiem. Swoją drogą, ta szkoła strasznie nas ogranicza, nie sądzicie? Nic, tylko nauka…
- Tak, strasznie. Ale ciebie nie da się już ograniczyć bardziej - zachichotał Tom, a Bill wzniósł oczy do góry.
- Dobra, to do jutra - powiedziałam, po czym wstałam, ciągnąc Billa ze sobą.
- A ty co robisz? - zapytał.
- Zabieram cię do biblioteki - powiedziałam radośnie, a Bill wzdychając ciężko, wstał. Reszta zachichotała i pożegnała się z nami. Kilka minut później zniknęliśmy za drzwiami biblioteki, czując jednocześnie, że żadne książki nam nie straszne na myśl o jutrzejszym wieczorze.
Claire już była wyszykowana, a ja tradycyjnie nie miałam pojęcia, co na siebie włożyć. Raz, niezbyt często chodziłam na takie imprezy, a dwa… te wszystkie kuszące ciuszki zupełnie nie są w moim stylu.
- Claaaire… - zawyłam błagalnie. - Ratuj mnie!
Uśmiechnęła się i nawet nie pytając o co m chodzi, podeszła do szafy i zaczęła z niej wyciągać ciuchy.
- Ta spódnica obowiązkowo. I ten top. - Rzuciła mi na łóżko dwa ubrania.
- Czarne? - zapytałam niepewnie. - Jakoś tak… nie lubię czarnego.
- Venke, nie denerwuj mnie. Ubieraj się i chodźmy już, bo niewiele nam czasu zostało - ponagliła mnie.
Rada nie rada ubrałam się i spojrzałam na swoje odbicie w lustrze. Czułam się trochę dziwnie, ale jak się bawić, to się bawić…
Do "Tamizy" trafiłyśmy… jakoś. Zapytałyśmy się o drogę kilku przechodniów, kilka razy skręciłyśmy nie tam gdzie trzeba, ale w końcu się udało. Stanęłyśmy przed klubem, czekając na resztę.
- Zastrzelę ich, jeśli się spóźnią - powiedziała Claire. Było zimno, a my stałyśmy na dworze niespecjalnie ciepło ubrane. W końcu kilka sylwetek pojawiło się na ulicy. Po śmiechach i krzykach łatwo się było domyślić kto to.
- Długo czekacie? - zapytał Gustav, patrząc na nas wesoło.
- Nie, przed chwilą przyszłyśmy - odparłam.
- A swoją drogą, Bill, następnym razem spotkamy się w jakimś bardziej znanym klubie. Bo tutaj za cholerę trafić nie można - powiedziała Claire.
- Jakoś doszłyście - obruszył się Bill. Najwidoczniej uważał ten klub za najlepsze miejsce do imprez.
- Dobra, wchodzimy - zarządził Beniamin. Po chwili byliśmy już w środku. Muzyka była zupełnie znośna, a miejsca do tańczenia dość dużo. Pomyślałam, że zapowiada się naprawdę miły wieczór.
Usiedliśmy przy stoliku i zamówiliśmy cos do picia. Zauważyłam, że Tom nie ma już golfa na sobie, za to Claire ciągle patrzyła na niego spod byka, a on siedział pod jakimś dziwnym kątem. Wzruszyłam ramionami, patrząc, jak do naszego stolika podchodzi Georg.
- Przepraszam za spóźnienie, ale tutaj za cholerę nie można trafić - powiedział. Wszyscy zachichotali, a Bill rzucił mu gniewne spojrzenie.
Rozmowa zaczęła się powoli rozkręcać. Georg rozmawiał z Tomem przyciszonym głosem, Gustav z Beniaminem i Billem dyskutowali o czymś zajadle, a ja zagłębiłam się w rozmowie z Claire.
- Spójrz na niego - powiedziała Claire przyciszonym głosem.
- Na kogo? - zapytałam, chociaż byłam prawie pewna o kogo chodzi.
- Na Toma. Widziałaś go dzisiaj rano?
- W tym kretyńskim golfie? Ciężko było nie zauważyć - odparłam kpiąco.
- A teraz… Siedzi tak, jakby miał coś poważnego z kręgosłupem. I jeszcze ta dłoń na szyi…
- No trochę dziwnie wygląda… Ale może tak mu wygodnie? - zapytałam, chociaż niezbyt wierzyłam w to, co powiedziałam.
- Venke, chodzi o to, że wczoraj… No, właściwie jestem prawie pewna, że to był on.
Po czym wyszłyśmy na chwilę do toalety, a Claire opowiedziała mi wszystko.
- I to był on?! - zapytałam po jakichś dziesięciu minutach. - Żartujesz?
- Jakby to nie był on, nie zasłaniałby malinek golfem - odparła. - A Florian ma normalną szyję, widziałam go dzisiaj.
- No to… Oj, Claire, powinnaś bardziej uważać jak całujesz - zaśmiałam się, a ona zachichotała.
- Będę udawała, że o niczym nie wiem i nie domyślam się niczego - powiedziała po chwili.
- To chyba najlepsze… - zastanowiłam się. - A dobrze całuje? - zapytałam, szczerząc zęby w uśmiechu.
- Dobrze - odparła Claire i wybuchnęłyśmy śmiechem.
Kiedy wróciłyśmy do stolika Billa i Georga już przy nim nie było. Dostrzegłyśmy ich na parkiecie. Georg tańczył z jakąś wysoką blondynką, a Bill trzymał w objęciach szczupłą brunetkę.
- No, no, no… - zachichotałyśmy. - Swoją drogą to moglibyśmy potańczyć, nie będziemy tutaj siedzieć całego wieczoru.
- No moglibyśmy - zgodził się Gustav. - Venke, masz ochotę? - zapytał, wstając.
- Jasne - uśmiechnęłam się. Zaraz po nas na parkiet weszli Beniamin i Claire, a Tom został przy stoliku obserwując nas z jakąś dziwną miną.
- Ciekawe, co mu się dzisiaj stało? - zapytał Gustav, wskazując na Toma. Zrobiłam minę pod tytułem "Ja nic nie wiem, jestem niewinna" i wzruszyłam ramionami.
- Pewnie… To gardło dalej go boli - zasugerowałam, a Gustav spojrzał na mnie uważnie, jakby nie do końca był o tym przekonany.
- Może masz rację - kiwnął głową. - Dobrze tańczysz - powiedział po chwili.
- Ty też - odparłam. Patrząc na niego, nie pomyślałbym, że może tak dobrze poruszać się na parkiecie. Obok nas energicznie wywijali Claire i Beniamin, chichocząc cały czas. Bill zniknął gdzieś, a Georg dalej tańczył z tą blondynką. Uśmiechnęłam się, czując, że impreza zapowiada się naprawdę wspaniale.
- Szkoda, że nie możemy już uczestniczyć w spotkaniach Zielonych - powiedział Gustav. Właśnie zaczęła się jakaś wolna piosenka, więc lekko mnie objął. Westchnęłam lekko.
- Brakuje mi tych spotkań. Wczoraj dzwoniłam do Frauke, pytałam jak tam u nich i w ogóle. Ale to nie to samo, co brać udział w zebraniach - powiedziałam.
- Racja… A dalej jesteś wegetarianką? - zapytał z uśmiechem.
- Jasne. Próbuję wytłumaczyć Claire, że wegetarianizm nie jest zły, ale ona się nie poddaje - uśmiechnęłam się. Spojrzałam w bok i ku mojemu zdziwieniu zobaczyłam Claire, która tańczyła z Tomem. Gustav też to zobaczył, ale u niego ten widok nie wywołał szczególnego zdumienia. W końcu on nie wiedział, w czym rzecz. Zastanowiłam się przez chwilę, czy Tom przyzna się Claire, że to był on. Nie mogłam się doczekać, aż Claire opowie mi wszystko.
- Venke? - usłyszałam Gustava.
- Mhm? - zapytałam inteligentnie.
- Co robisz jutro po południu?
Zamrugałam szybko. Co ja robię jutro po południu? No właściwie to nic, ale…
- Właściwie to nic… - powiedziałam, patrząc na niego z ciekawością.
- A masz może ochotę na kino?
- Jasne - odparłam lekko niepewnym tonem. Czy ja mam ochotę na kino z Gustavem? Zależy jak na to patrzeć…
Do końca piosenki nie odezwaliśmy się do siebie ani słowem. A potem zagrali coś szybszego i skupiliśmy się na tańczeniu, co było mi jak najbardziej na rękę. Nawet nie zorientowałam się kiedy minęła dziesiąta. A przed jedenastą musieliśmy być w internacie.
- Hej, wy tam! - wrzasnął do nas Bill. Miał wyjątkowo zadowolony wyraz twarzy, zupełnie jak Georg. Zeszliśmy z parkietu.
- Pora się zbierać - powiedział Beniamin. - Ale fajnie było, prawda?
- No, całkiem nieźle - pokiwaliśmy głowami.
- tylko następnym razem nie w "Tamizie". Tutaj… -zaczęła Claire.
- … za cholerę nie można trafić. Wiem, wiem - wyszczerzył się Bill, po czym wyszliśmy z klubu. Westchnęłam cicho, myśląc o następnym dniu… I po co ja się właściwie zgadzałam?!

Beatrine · Wysłany: Sobota 24-02-2007, 14:55 Temat postu:

Kobieto czy tu zawsze musisz mnie tak brutalnie sprowadzać na ziemię?
9 tygodni?
tylko 9?

oo boshe ja nie zdam matury!

Wiedziałam, że to Tom! haha

Venke i Gusti?
oo czyżby szykowało się coś ciekawego?

kurczak jak zwykle mi się podobało, ale jakoś tak mało...

czekam na część kolejną
życzę weny
i pozdrawiam
B.

Holly Blue · Wysłany: Sobota 24-02-2007, 16:18 Temat postu:

Moje.
Edit:

W końcu.
Kilka drobnych błędów było, ale wybaczam xD
W każdym razie...
Lubię Venke, uwielbiam czytać o Gustavie i uwielbiam czytać twórczośc Falki ale jakoś wolę czytać o Clarie xD Taka bardziej buntowniczka, a Venke jest strasznie spokojna i opanowana xD
Oj dobra. w sumie lubie obydwie xD
Co do treści notki to bieeedny Billy.
Mogli by się nad nim nie znęcać xD
Oj dobra... nie mam dzisiaj weny na komentarze.
Mam tylko nadzieję, że nie będziemy musiały znów czekać tak długo...
Pozdrawiam,
Holly Blue.

Tajniaczka · Wysłany: Sobota 24-02-2007, 21:50 Temat postu:

I tu klep.
Taki dłuuuuugi.

EDIT

A ten.
Jutro skomentuje OBSZERNIE.
Bo widze, że niektórzy olewają, a tak być nie może.
Więc za wszytkich jutro ładnie skomence,o! Very Happy

EDIT2

Troche mi sie w życiu pokomplikowało..
Skomentuje, obiecałam, ale dużo później.
I tak nie mam humoru...
Ale moge na razie powiedzieć, że część bardzo mi sie podobała.
Powiem tak..
Porobiło sie, oj tak xD
Fajnie było. Optymistycznie, miło i wesoło Very Happy

Czekam na więcej, o

*AnIoŁeK* · Wysłany: Wtorek 27-02-2007, 16:15 Temat postu:

Luthies, Holly Blue i Beatrine oraz Tajniackzo ty moja;* dziekujemy za komnety bo cos cienakow idzie z naszymi czytelnikami< czy to tylko moj taki głupi dzien??>