Tokio Hotel

TaniecDuszy · Wysłany: Piątek 05-01-2007, 12:31 Temat postu: Homoseksualizm (adopcja)

Wyobraźcie sobie taką sytuację: garstka ludzi stwierdza, że Ziemia jest jednak płaska i w tym celu postanawia manifestować. Jako, że działania przebiegają w sposób spektakularny i zawierają w sobie coś, co ludzie ubóstwiają wręcz - sprzeciw ogólno przyjętemu modelowi, owa hipoteza okazuje się atrakcyjna. Podsycona jeszcze współczesnym trendem na bycie tolerancyjnym jako sprzeciwowi jakimkolwiek formom dyskryminacji, absurdalne założenie stało się "normalne", a sprzyjanie dotychczasowym zasadom jest równoznaczne z nietolerancją.
Ludzie! Pedały adoptują dzieci przy akompaniamencie oklasków utransparentowanych baranów kierowanych doktrynami chorych psychicznie pasterzy!

Żyjemy szybko, coraz szybciej. W naszym małym światku coraz więcej czasu pochłania praca, zdarza się, że poświęcając się dążeniu do celu całkowicie zapominamy o powinności, jaką jest myślenie. Już w epoce renesansu utrwalił się pogląd, że człowiek w sposób ignorancki traktujący tę sztukę jest nikim innym, jak tylko zwierzęciem. Zwykłą śmierdzącą krową przez cały dzień oddającą się tylko konsumpcji trawy. Czyżby zatem nasza obyczajowość cofała się w rozwoju? Obecnie bowiem beznamiętnie i bezboleśnie przyjmujemy prawdy większości (często będące tylko stereotypami) ciągle zachowując złudne przekonanie, że są one wynikiem własnych przekonań, podczas kiedy zazwyczaj to tylko pogląd wykreowany przez media. I teraz jeśli ten pan z telewizora daje do zrozumienia, że „gey jest okey”, a jak nie, toś kulturowy heretyk, malkontent i zakompleksiony homofob, to rzeczywiście później taki właśnie pogląd panuje. I nie ma tu miejsca na myślenie, wyciąganie własnych wniosków, oddawaniu się urokom dyskusji.

A szkoda, bo przydałoby się. Może wówczas znalazłoby się więcej takich opornych jak ja na współczesne nowinki, jakimi są ostatnie wymysły kochających inaczej. Najlepszy jest ten, by homosie mogły uszczęśliwiać się swoistym sadyzmem i oddawaniem się uciechom zabawy, jaką jest psucie dziecku psychiki, czyli aby pary takie mogły adoptować dzieci. Czy sytuacja, w której dziecko ma dwoje rodziców tej samej płci może być normalna? Strach pomyśleć, ale w rozwiniętej, ultratolerancyjnej Europie to staje się powoli codziennością.

„Dzieci do poprawnego wychowania potrzebują matki i ojca” – krzyczą psychologowie. Idąc bowiem w obecnym tempie, doprowadzimy do autodestrukcji kiedy już wyrośnie pokolenie homoseksualistów, orientacji uczące się od skrzywionych rodziców. Wówczas ci również parować będą się w obrębie jednej płci i tak rozwijając się, doprowadzą do powstania nowego społeczeństwa, które ciągle rosło będzie w siłę. Nie dopuśćmy do tego, abyśmy to my - heterycy za kilkadziesiąt lat musieli wyjść na ulice z transparentami, by bronić prawa płodzenia dzieci. Trzymajmy zatem krótko zboczeńców!

Innym mankamentem modnego modelu, również powodującego trwałe zmiany w psychice dojrzewającego dziecka jest fakt inności i problemu nieakceptacji przez rówieśników dziecka adoptowanego przez osoby tej samej płci. A wiadomo przecież w jaki sposób rozwijają się takie latorośle.

Duży problem może mieć też Józek, który spostrzeże w końcu, że Maciuś oprócz tatusia (w tym przypadku dwóch!), ma też mamusię. Jeszcze większy będą mieć rodzice, kiedy ich pociecha zapyta, skąd się biorą dzieci. Sytuacja tak tragiczna, że aż śmieszna – sami przyznajcie.

Powiedzmy zatem głośne „NIE!” zwolennikom adopcji przez pary homoseksualne, krzywdzącym dzieci homosiom, oraz okażmy jeszcze głośniejszy sprzeciw ogólnoświatowej akcji zidiocenia, jaką jest zafałszowanie prawdziwego znaczenia tolerancji. Zmuśmy „genialnych rewolucjonistów”, by to oni zaczęli dla odmiany tolerować heteroseksualistów, bo to nie idzie im najlepiej. Tego sobie i wam życzę.

Co Wy sądzicie na temat homoseksualistów i adopcji?