Tokio Hotel

stove

To jest moje ostatnie opowiadanie... - Boże, jak to tragicznie brzmi...
Jednak mimo wszystko tak jest... Kocham pisać, ale to juz się robi nieznośne. Opowiadanie na pożegnanie... Choć i tak połowa osób już tego nie czyta... No cóż...
Ale wyrażę siebię. I... I wreszcie oddam w opowiadaniu to co bym chciała.
Jeśli ktoś już takie napisał, to przepraszam... Nie plagiatowałam.
Tyle już tu różnych opowiadań, że trudno nie pisać czegoś podobnego...

Z Dedykacją dla Roxy - która poprawiła mi część błędów. Dziękuję ;*

Jeden.

How do you get your sleep at night?
How did you get your noose so tight?
Like chewing on tinfoil its so much fun
Gonna be dead before your gone
Cause look how things have gotten

Pora.

Lato.
Niebo, co chwile zasłonięte obłokami. Promienie słońca, opalające skórę. Powietrze, tak zbite, ciężkie, zabierające spokojny oddech, zabierające wiatr. Drzewa. Przepełnione zielenią. Krystalicznie czysta woda.

Lato.
Czas radości, mało wyszukanych słów, rozłąki. Czas zabawy, wolności. Dzieci bawiące się w piaskownicach. Huśtające się na huśtawkach. Matki wygrzewające się na słońcu.
Ojcowie, jeżdżący na ryby…

Ona.

Spojrzała w lustro, ostatni raz przeczesując włosy miękką szczotką.
Zapach.
Tak charakterystyczny dla niej. Goździk i chaber. Kwiat róży.
Smak słodyczy.
Wylewający się z każdą sekundą z jej spojrzenia.
Dźwięk.
Melodyjny, spokojny. Kojący nawet najpotężniejszy ból.
Ona.
Anioł. Bogini. Niewinna, delikatna i skromna. Nieśmiała.
Pyszna.

Tak bardzo chciała się opalić. Sprawić by biel na jej ciele zamieniła się w przyjemny brąz.

Wyróżniała się.
Wśród tłumu widać było tylko ją.
Jasne, proste włosy do łopatek, związane czarną gumką. Błękitne oczy. Zwiewna sukienka, zakrywająca szczupłą sylwetkę. Blada karnacja. Felice.

Zbiegła po schodach, chcąc jak najszybciej uwolnić się od chłodu zamkniętych pomieszczeń.
Kolejny raz wyjść na dwór myśląc, że nagle zamieni się w murzynka…
-Mamo, idę do ogrodu! – Wykrzyknęła, po czym opuściła dom tylnym wyjściem, a do jej tęczówek natychmiast wdarły się promienie słońca, powodując chwilowe zmrużenie oczu.
Roześmiała się tylko i wesoło kręcąc się w kółko z rozłożonymi ramionami, podbiegła do basenu, by na chwilę zanurzyć w nim bose stopy.

On.

Wyszedł do sklepu, żeby kupić sobie kolejną puszkę Red Bulla.
Potrzebował go, tak bardzo jak potrzebował już jesieni.
Nienawidził upałów, które zmniejszały ilość energii potrzebną mu do normalnego życia, wzbudzając tym samym złość. Chciał usiąść przed oknem i wpatrywać się w małe krople deszczu spadające z hukiem na parapet.
Chciał widzieć ciepłe kolory na drzewach, chciał móc spojrzeć w pochmurne niebo…

Przekroczył próg sklepu uśmiechając się promiennie do dziewczyny stojącej w kącie.
-Cześć, słońce. – Odparł radośnie zbliżając się do niej i obdarzając jej policzek delikatnym buziakiem. –Jak mijają pierwsze dni wakacji? – Dziewczyna objęła jego dłoń swoją, po czym przyciągnęła go do siebie, zmuszając do namiętnego pocałunku. Nie podobał jej się poprzedni.
Wolała coś, co pokazałoby jej, miłość chłopaka.
-Teraz już genialnie… - roześmiała się cicho, głaszcząc go po klatce piersiowej.
-To dobrze – odwzajemnił uśmiech – Idę, kupię tylko Red’a i wracam do domu. A my spotkamy się jutro. Pa, kochanie. – Posłał jej całusa, po czym odwrócił się w stronę sklepu by rzeczywiście dokonać zakupów.

Ona.

Czy kiedykolwiek w swoim czternastoletnim życiu doświadczyła czegoś zwanego zauroczeniem, miłością? Była płocha niczym młoda owieczka, niczym szczeniak bity przez właściciela, który boi się choćby spróbować pomocy innych. Nie. Nie posmakowała niczyich ust, nie poczuła ciepła bijącego od innego ciała, nie poczuła motyli w brzuchu i dreszczy.

Chciała?

Tak, ale nie na siłę. Wiedziała, że miłość nie przychodzi ot tak, do pierwszego, lepszego mężczyzny. To wymagało czasu, zaufania, sympatii. Nie miała zamiaru się spieszyć by popaść w związek, który przyniósłby jej tylko morze łez.

Usiadła na brzegu basenu, zanurzając stopy w wodzie. Poczuła przyjemny chłód, który z ciepłym uśmiechem koił piekący ból, sprawiając jej wielką ulgę.
Oparła się rękoma o trawę i wystawiła twarz do słońca widząc czerwone plamki pod zamkniętymi powiekami.
Uśmiechnęła się sama do siebie, a po chwili zaczęła delikatnie przebijać wodę nogami, powodując głośny plusk… W pewnym momencie usłyszała cichy szelest. Odwróciła się i ujrzała… jego.
Wpatrującego się z czułym, rozpromienionym wyrazem twarzy w jej delikatną osóbkę. Wpatrującego się tak… inaczej niż patrzy na nią mama. Inaczej niż koleżanki…

On.

-Miłość? To, to coś, co łączyło Romea i Julię? – Roześmiał się drwiąco.

Obdarzał je sympatią. Nie kochał, czasami pożądał. Ale jedynie ciała. Nie pożądał kobiety by z nią być przez dłuższy czas. Bo nie o to mu chodziło. Uważał, że jeśli jest młody to należy mu się wszystko, co może oferować życie. W tym i przyjemność fizyczna…

Wyszedł ze sklepu wolnym krokiem czując jak ciężki wiatr delikatnie wywołuje na jego czole niewielkie kropelki potu. Czy już mówiłam jak bardzo nienawidził lata? Teraz przeklinał słońce, błagał o deszcz, modlił się o chłód…
Przechodząc obok ogródka, w którym ustawiony był zraszacz trawy, miał ochotę wbiec pod strumień i przymknąć oczy pogrążając się w zachwycie. Przystanął…

Siedziała tam, brodząc nogami w basenie. Uśmiechając się do słońca i odrzucając błyszczące włosy na białe ramiona. Piękna, lecz jeszcze dziecko…
Lekko zmrużył oczy wyobrażając sobie jej delikatność i czułość…
Wyobrażając sobie jej wnętrze…
-Dzień dobry – powiedział cicho, widząc jak dziewczyna rumieni się delikatnie kiwając głową, po czym odwraca się ponownie do słońca, jakby ignorując go.
Jednak dostrzegł jak nerwowo przygryzła wargę…
Jak głęboko westchnęła…

Roxy · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 18:20 Temat postu:

Na samym początku dziękuję za dedykację

Nawet nie wiesz, jak łatwo sprawdzanie błędów mi przychodziło..
Miałam mało do roboty Cool

I okazję, żeby jako druga przeczytać Twoje nowe dzieło xD
Podobało mi się, jak na początek.
Takie.. hm.. nieodgadnione.
Ciekawe.
Wciągające.
A wczuwanie się w atmosferę przychodziło mi bardzo łatwo ze względu na pogodę, która mi towarzyszyła i oddawała dokładnie to, co opisałaś.
Taak.. opisy.
Śliczne.

Peace.

Free · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 18:24 Temat postu:

2!
EDIT:
nie no...
stove...
nie wiem o co zupełnie w tym chodziło.
Ale było ciekawie.
Co zrobisz dalej?
To pytanie nurtuje mnie od samego wejścia tutaj.
Jak będzie dalej?
No jak? kto jest tym chłopakiem?

ostatnie opo?
To chociaż zaszczyć nas 2345 odcinkami Grey_Light_Colorz_PDT_07

Idę... zasłonic rolety w pokoju, bo felerne slońce drażni mnie, gdy świeci w ekran.

Wróce tu jeszcze...
No chyba, że tak jak zwykle:
A) zabłądzę
B) zapomnę
C) nie bedzie numerków odcinkow. [ byle by były]
D) sie zfochuje [raczej niemożliwe]
E) będzie głupio, starościecko i sweetaśnie. [ to też raczej niemożliwe]

Pozdrawiam.
I jakbym sie niezbyt jasno wyraziła- podobało mi się... niezmiernie.

crazy93 · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 18:28 Temat postu:

3) Boskie1!!!!

Mod-Negai · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 18:35 Temat postu:

Hm...
Oj powiem troszke, powiem.
Po pierwsze - opisy.
Sa bardzo rozbudowane. Ladne, pobudzajace wyobraznie. Ma sie wrazenie, ze caly obraz zbudowany przez umysl, w danej chwili widza nasze oczy.
Po drugie - forma.
Czyta sie lekko i przyjemnie. Kazde slowo jest dobrze dobrane tak, ze nie ma zadnych wybic z rytmu.
Po trzecie - brawa dla Roxy.
Nie ma zadnych bledow. Nic. Az nie moge uwierzyc, ze sie nie przyczepie do niczego.
Podsumowujac - same plusy. Pieknie.
Chetnie poczytam dalej. Obym nie musiala dlugo czekac.
Pozdrawiam serdecznie:
~ddm

Nevermind · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 18:37 Temat postu:

"Stove, stove, stove...
Ty moja, gwiazdo na niebie, która rozświetla mi drogę w ciemną noc..."

Ok, dość słodzenia xD
Po pierwsze- dziękuję za przed premierę

Po drugie- zdania nie zmienię.
Po trzecie- szczerze- to mi się bardzo podoba.
Po czwarte-"ciekawośc mnie zżera, jak stonka kartofle" co będzie dalej...
Po piąte- Dziękuję, ze jesteś.
Po szóste-Kocham Cie mój Aniele.

Zawsze oddana:

Rattle.

Divalecorvo · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 19:12 Temat postu:

Jaaaa... teraz jak przeczytalam cala 1. czesc podoba mi sie jeszcze bardziej Very Happy

Wczesniej to bylo nastawienie "Ale ona fajnie pisze... ale musze poczekac na wiecej bo narazie nie dzieje sie wiele. Jak to na poczatki opowiadan przystalo"

Ale od poczatku podobalo mi sie jak opisywalas Ją i Niego<dziwnie brzmi, chyba cos pokrecilam Razz

> a teraz koncowka jeszcze jak sie spotkali... teraz naprawde jestem ciekawa co dalej...

Jednak zdania nie zmienie do drugiego akapitu o lecie.. mozna by przynajmniej troszke wiecej napisac...

stylistycznie- jestes Aniolem w niebie dla pisarek jesli o to chodzi..
piszesz strasznie interesujaco

Rudziak :) · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 19:55 Temat postu:

Aaaa... nO wyslowic sie nie moge,mowe mi odebralo! Ja nie wiem ajk ty to robisz ze twoje opowiadania sa takie cudowne. Takie... Prawdziwe i realistyczne... Uwielbiam Cie. Czekam na wiecej

Rosenrot · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 20:21 Temat postu:

O rany, Stove!
Po raz kolejny pokazujesz nam jak wielki talent w Tobie siedzi.
Uh... Dopiero pierwsza część, a tak wspaniała.
Tajemnicza i ekscytująca!
Zaraz, zaraz. Napisałaś "ostatnie opowiadanie".
Moja droga, ja protestuje! O! Very Happy

Z resztą, napewno, nie tylko ja. Smile

No cóż, pozostało mi, jedynie, wyczekiwać na kolejną część.

Pozdrawiam!

CoL@ · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 21:49 Temat postu:

Cytując wspaniałą ~ddm

Mazza · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 21:55 Temat postu:

No tak, szczerze... nie znam sie na opowiadaniach, więc nie bede pisac jak poprzedniczki... to opowiadanie jest wspaniale Smile

)

I czekam na następną część Wink

stove · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 12:54 Temat postu:

och... dziękuję wam wszystkim ;*
Nowy odcinek będzie albo dziś wieczorem albo przed 9 kwietnia, jak wrócę od dziadka, żeby spakować się na podróż w ciepłe kraje gdzie skóra schodzi xD

;*

avi · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 13:27 Temat postu:

uu Stove *.* Jak Cie tu dawno nie widzialam :]
opko to jak zwykle cudowne

Jestem wielka fanka Twoich dziel i niegdy mnie nie zawiodlas *.*
Nie moge sie wprost doczekac nowej czesc :]

ps. czy Billon zamierza zdradzac? xD

Divalecorvo · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 13:31 Temat postu:

9 kwietnia? O.o jestes pewna ze sie nie pomylilas?:p

crazy93 · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 13:32 Temat postu:

9 kwietnia??
Chyba lipca??
Ale i tak boskie!!
Pozdro

Świstuś · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 17:05 Temat postu:

stove · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 17:56 Temat postu:

och ludzie, czepiacie się xD
9 lipca ;D

Mistical · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 18:05 Temat postu:

Cholera. Urzekłaś mnie.
Naprawdę mi się spodobało, co się rzadko zdarza.
Każdy wyraz jest niczym mały puzzel. Idealnie pasuje do układanki.
I ta dziewczyna. Widzę w niej Anioła.
Przepięknie stove. Przepięknie.
Ostatnie opowiadanie? Nie wypowiem się na ten temat, bo mam skrytą nadzieję, że zmienisz zdanie.

Pozdrawiam.
Kłaniająca się nisko przed Twoim talentem
Mistical.

AfterAll · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 19:14 Temat postu:

sTOVE

Szkoda, że urwał nam się kontakt Razz

Opowiadanie zaczyna się świetnie.
Jest to jednak za mało żeby więcej napisac..
Wiem jednak, że jak każde Twoje opo będzie genialne!

Reckless · Wysłany: Środa 28-06-2006, 9:07 Temat postu: Re: Ha, ha, you're dead... < 1 >

SimplePlanowa · Wysłany: Środa 28-06-2006, 9:47 Temat postu:

Stove! jak ja kocham twoje cudneńka Very Happy

te opisy ... Rolling Eyes

on i ona ... ah...
podobało mi się Very Happy

czekam na nowego parta Cool

crazy93 · Wysłany: Niedziela 02-07-2006, 12:11 Temat postu:

Dobra...czkam do 9 lipca Very Happy

stove · Wysłany: Niedziela 09-07-2006, 9:37 Temat postu:

Dwa.

And I'll be happy so I wont pretend
And I'll be cheering that you're going down
And I'll be laughing, I'll be laughing

Kolor.

Niebo.
Błękitne niczym jej oczy.
Słońce.
Jasne i połyskujące jak blond włosy.
Czerwień tulipanów jak usta…

Dlaczego niektóre zwierzęta nie rozróżniają kolorów? Czemu nie potrafią dostrzec tego, co ona… Tego, co on… Tego, co oni… Dlaczego nie mogą cieszyć się pięknem barw?
Od jasnych po ciemne, od delikatnych po ostre.
Mogłyby zasiąść przy niej i cieszyć się tym tak jak Felice.
Z zachwytem wpatrywać się przed siebie doszukując się coraz to nowszych odcieni…

Ona.

Odszedł. Już nie patrzy tak na nią. Już nie przeszywa jej ciała milionami dreszczy, już nie szepcze „Dzień dobry”.
Powinna być spokojna… Powinna być obojętna, ale on…
Mężczyzna, którego znają wszyscy Niemcy. Mężczyzna, który swoim charakterystycznym wyglądem przyciąga uwagę innych… Jej sąsiad. Dotychczas niezauważający. Ignorancki. Teraz? Nagle zainteresował się nią? Nią?!

Potrząsnęła głową, próbując wyrzucić z niej te wszystkie brudne myśli.
Nie mogła tak. Nie mogła się nim interesować. Był od niej starszy o pięć lat.
Był dojrzały, doświadczony, śmiały… A ona? Ona była za bardzo ufna, skromna, bojaźliwa… Była delikatna.
Gdy ktoś ją skrzywdził, zranił, przeżywała to dwa razy bardziej niż przeciętny nastolatek. Była niewinna.
Ukrywająca swoją kobiecość, swój urok, święcie chroniąca swojej cnoty…

On.

Od momentu, w którym spojrzał w ten rozlewający się błękit nie mógł dojść do siebie… Wcześniej już widywał piękne kobiety. W różnym wieku.
Blondynki, brunetki, rude.
Niskie, wysokie, puszyste i szczupłe…
Ale nigdy takiej…

Wszedł do domu, zatrzaskując za sobą drzwi i odstawiając napój na stole.
-Gdzie byłeś? – Usłyszał z pokoju mieszczącego się na prawo od wejścia.
Ciekawski braciszek, który zawsze musi wszystko wiedzieć.
Skrzywił się, zdejmując buty, które chwilę później jednym rzutem wylądowały w koszyku na obuwie.
-Pieprz się… - odparł, totalnie ignorując jego rozanieloną twarz. –Choć pewnie masz już, kogo, nie? –Roześmiał się drwiąco, po czym przekroczył próg swojego świata, zamykając się w nim na resztę popołudnia…

Ona.

Wróciła do domu, wciąż blada, lecz zaniepokojona. Znała swoje ciało, znała umysł… Lecz teraz działo się z nim coś dziwnego… Coś, na co nie mogła pozwolić… Coś, co przeszkadzało jej od momentu spotkania go… Czy to możliwe, że motyle i dreszcze były przyczyną… zauroczenia?!

Westchnęła głęboko, zaciskając nerwowo wargi. Nie mogła na to pozwolić… Przecież była jeszcze dzieckiem… Małą dziewczynką, która powinna bawić się z przyjaciółkami w ogrodzie, nie widząc poza tym świata. Która nie patrzy na chłopców z zainteresowaniem…

Ale tak się stało. Zainteresowała się nim. Spostrzegła w nim kogoś, kogo można kochać, tulić, całować…

Uderzyła się otwartą dłonią w czoło.
-Jaka ja jestem głupia… - mruknęła cicho, po czym nalała soku do szklanki, myśląc, że wyleje swoje rozmyślania na temat chłopaka. Niestety…

On.

Podszedł do okna myśląc, że zauważy ją wciąż siedzącą na brzegu basenu. Pragnął jeszcze raz zatopić w niej swoje oczy i płonąć zachwytem do jej urody i uroku. Zaintrygowała go. Chciał ją poznać, dotknąć, usłyszeć… Mimo tego, że będzie się go bała. Mimo tego, że inni sobie pomyślą… Lecz przecież nie trzeba nikomu mówić… Nie muszą wiedzieć…

Westchnął głęboko przymykając oczy. Nie było jej. Ukryła siebie przed nim. Zabawa w kotka i myszkę. Nie chciała, żeby na nią patrzył. Nie chciała się z nim spotkać po raz drugi. Wiedział to tak dobrze jak i ona…

…Bo był doświadczony.

Ona.

-Idę dziś do Jörga na małą imprezkę kochanie… Gdybyś czegoś potrzebowała, zadzwoń, albo przyjdź, bo to w końcu nie daleko. –Przymierzała swoją najładniejszą sukienkę. Stała przed lustrem od pół godziny, wciąż poprawiając niedoskonałości.
Felice wiedziała, że to ze względu na ich romans…
Mama chciała mu się jeszcze bardziej spodobać.
Wbrew pani Simone.
Kochali się, jak ta miała kolejne wystawy obrazów, lub wyjeżdżała w jakieś podróże, kursy. Brzydziło to blondynkę. Postanowiła, że ona nigdy taka nie będzie, że będzie szanować siebie i innych.
-Mamo… -zaczęła niepewna swojego nagłego pomysłu. Nie wiedziała, czy potem nie będzie tego żałować… Bała się.
-Tak, słońce?
-Mogę… iść z tobą? – Kobieta spojrzała na nią niepewnie, domyślając się, o co chodzi. Nie chciała, żeby wyszło na to, że jest złą matką. W końcu Felice miała już czternaście lat. A to wiek, w którym dziewczynki zaczynają interesować się chłopcami. Miała tylko wątpliwości, co do synów Simone…
-Oczywiście, że możesz… Tylko nie wiem czy… nie będziesz się tam nudzić… -Dziewczyna westchnęła.
-Och, mamo… najwyżej wrócę do domu…

On.

Otworzył drzwi, poproszony o to przez ojczyma. Niechętnie, lecz pod presją szlabanu. Wiedział, kto to i wiedział, w jakim celu. Lecz…
-Dzień dobry, kochaneczku. Dziś przyprowadziłam ci moją córkę… Mam nadzieję, że nie pozwolisz jej się zanudzić na śmierć. – Kobieta roześmiała się lekko, głaszcząc po głowie… ją! Tą niewinną, piękną blondynkę, która dręczyła go sobą przez całe popołudnie.
-Dzień dobry – wyszeptał nie odwracając wzroku od dziewczyny. – Proszę, wejdźcie… Tu jest mój pokój, a Jörg jest w salonie. –Felice spojrzała na niego nieśmiało, po czym weszła do pokoju pachnącego jego perfumami, gdzie wszystko porozwalane było tak, że nie wiedziała jak on się tam znajduje. Westchnął. – Sorry za bałagan… No wiesz… nie spodziewałem się… ciebie…

mond · Wysłany: Niedziela 09-07-2006, 9:51 Temat postu:

Och stove jak widac ludzi chetnych do czytania tego co piszesz nie brakuje a to znak ze nie czas na koniec. Z wielka przyjemnoscia przeczytalam cos Twojego bo ostatnio mialam malo czsau i sie troche zaniedblama ale juz naprawiam. Podoba mi sie to co piszesz bo jest w tym duzo delikatnosci, takiej subtelnosci bym powiedziala, spokoju i uczucie ktore jest podstawa wszystkiego. Czekam na kolejne czesci moze wtedy uda mi sie napisac cos konkretniejszego, bo pewnie takie komentarze wolalabys czytac

Rosenrot · Wysłany: Niedziela 09-07-2006, 10:03 Temat postu:

Ale mnie korci, bo nie wiem kto to jest!
Bill czy Tom?
Niech to będzie Tom, och, Stove, błagam!
Cudownie, fantastycznie i... wiem, wiem. Oryginalna nie jestem.
Twoja twórczość zabiera mi pomysły na należny Ci komentarz Smile

Powiem tylko tyle.
Podobało mi się i czekam na więcej! Wink

Pozdrawiam!