Tokio Hotel

Mod-Negai · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 16:49 Temat postu:

karolucha:) -next part za kilka dni...

martoHa -nawet nie wiesz ile satysfakcji dajesz mi, piszac cos takiego... Tyle pieknych uczuc. Dziekuje za to!

Tekla -gdy slysze duzo komplementow, nie jest najlepiej. Znowu, gdy slysze krytyke, zalamuje sie. I co tu mowic? Pozdrawiam i obiecuje sie odezwac, gdy bede mogla:)

Fistashek -piekne... ach piekne... niesamowite... Dziekuje Ci, wiesz, ze uwielbiam twoje komentarze? Buziaki!

poprostuslonecznik -bardzo dziekuje! Ciesze sie, ze zajrzalas w moje skromne progi. Pozdrawiam!

Lanetti -no to czekaj slonko!

Monis! -nie dziekuj, nalezy Ci sie. Chocby za twe piekne slowa i opowiadanie!

lotte -talent to rzecz nabyta, nawet nie wiesz, jak ja zaczynalam...

sunia -dziekuje, bo twoje zdanie jest dla mnie bardzo wazne. Jesli widzisz bledy, prosze abys mi je wytknela. Dziekuje Ci bardzo!

Szel · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 16:53 Temat postu:

Ah... Z głodu byłam gotowa pościnać niektórym głowy.. A ty mnie nakarmiłaś, jak bezdomnego.. Moja głupota dopiero teraz pozwoliła mi zauważyć 4 część. Cóż mogę rzecz? Pięknie.. Rozpłynęłam się jak czekolada Wedla xP I ty mówiłaś, że ja niesamowicie napisałam 1 parta.. A gdzie tam! Nie dorasta nawet do pięt twojego! Ah, żegnam i pozdrawiam, mwah! Oczywiście czekam na next ^.^

WaRiAtKa · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 18:34 Temat postu:

Ja wygodna? No może Wink

Ale cóż mogę napisać kiedy wszystkie słowa oddające mój zachwyt do tego opka zostały skradzione? Nic. Nie lubię się powtarzać a tym bardziej powtarzać kogoś Wink

Tak więc zwyczajnie się zgodziłam z tym co inni powiedzieli Wink

Lib · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 10:40 Temat postu:

Przepraszam... Przepraszam z całego mojego pustego, skamieniałego, nic nie znaczącego serca... Przepraszam, że przeczytałam dopiero teraz... Przepraszam... Padam na kolana i nóżki całuję mówiąc: "Przepraszam i proszę o wybaczenie".

Iva · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 17:56 Temat postu:

ddm... mój mistrzu!
Przeczytałam całe i mnie zatkało...
Piękne...
Cudowne...
Wspaniałe...
Boskie...
Fenomenalne...
Fantastyczne...
Intrygujące...
Wzruszające...
Pomysłowe...
Ah... brak mi słów...
Jesteś moim mistrzem!

Pozdrawiam kochana

Beata · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 18:24 Temat postu:

Znalazłam Cię tu Czarodziejko , bo niemogłam się tam doczekać...Ale po tych komentarzach które przeczytałam,wszystkie moje określenia na twoje pisarstwo są niczym,więc dołączam się do poprzedniczek...

beaciaa · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 18:26 Temat postu:

O jejq, śliczne "jesteśmy zagubieni wśród skał, twardych ludzkich serc" - DDM, sama to wymyślasz, czy przepisujesz te maksymy z jakieś książeczki pełnej aforyzmów?

Hmm, ciekawe jak bliźniacy spradzą się w roli tatusiów Very Happy

Widze, że zwlaszcza Bill się wczul w cała tą sytuację Very Happy

Lanetti · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 8:06 Temat postu:

Kiedy następna część, Monsumku;D
Mam nadzieje że dzisiaj!

Tekla · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 9:47 Temat postu:

Oj jak dawno mnie nie było! Aż trzy dni! I tyle straciłam! Mam nadzieję, że nie zapomniałaś o mnie DDM i nie pomyślałaś, że już nie będę czytać twojeko opka...ja je zawsze będę czytać!
Pozdrawiam!

Lib · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 10:11 Temat postu:

Oj czytam czytam... I szczerze nie żałuję tego...
Mówiłam ci juz jak wiele znaczą dla mnie twoje słowa więc nie będę sie powtarzać...
Nie zostaje mi nic innego niż ukryć się, najlepiej w szafie i czekać na neu parta

SimplePlanowa · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 11:31 Temat postu:

nooo DDM .. nudzi mi sie ... daj ze tego parta Razz

bo ci skrzynke na PW zawale xD
na gg nie moge bo nie mam twojego nr xD
czekam ... <stuka paznokciami o blat> Bussiaki

Fistashek · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 11:36 Temat postu: =)

O tak... Ddm daj new parcika, bo ja tu już z nudów cały ołówek obgryzłam, a to jeszcze nie mów tylko mojej młodszej siostry. No prosze... Zrób to dla nas... My tak bardzo prosimy Cool

Ayane · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 11:42 Temat postu:

Czy ja jestem ślepa?
Potrzebuję okularów?
Chyba tak, gdyż dopiero teraz zauwazyłam, że dodałaś nową część!
Boże ukaż mnie...
Na wstępnie dziękuję za dedykację Wink

;* Nie wiem za co zasłużyłam, ale dopsz

Część... co by o niej powiedzieć co?
Hymmm... muszę się posarać.
Może tak ?
:
Każde słowo jest jak łyk orzeźwiającej coli w upalny dzień, (XD)
Każde zdanie jest jak ciepłe łóżko, w którym spie codziennie,
Każdy akapit jest droższy niż najcudowniejsze pieszczoty,
Każda część jest jak Ty.
Szczera, uprzejma, kochana, pomocna, wierna, pomysłowa, tolerancyjna, wyrozumiała...
Mogłabym tak wymieniać i wymieniać, ale nie chcę tracić Twojego cennego czasu.

LnD · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 15:27 Temat postu:

Czekam,nadal cierpliwie czekam na nastpena note...
Booooozi kochana

Daga_913 · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 20:10 Temat postu:

DDM zlituj się i dodaj next parta:) Czekam cały czas, ale troszke się już niecierpliwię Smile

Buziaczki dla kochaniutkiej DDM

Iva · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 20:14 Temat postu:

PROTESTUJE!!!!!
BUNT!!! BUNT!!! BUNT!!!
Ja chce next parta Very Happy

Mistrzu... zlituj się nad nami... biednymi czytelnikami, którzy czekają z niecierpliwością chwili, kiedy ujrzą twe wspaniałe dzieło...
O wielka ddm! Zlituj się Very Happy

Dodaj next parta... Proszę...

Lib · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 20:29 Temat postu:

Wiesz co ~durch_den_monsun to, że ty piszesz nie zależy od nas... Bo my tu szczerze mówiąc nie mamy nic do gadania, ale cieszę się, że możemy się szybko spodziewać nowego parcika...

Mod-Negai · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 0:23 Temat postu:

Co do waszych komentarzy chciałam powiedzieć, ze wszystko co piszę to moje odczucia. Nie ma tu zadnych fragmentów wierszy i przepisanych słów innych autorów.

Dedykacja:
laribett, Lanetti, Cama, sacrifice, Nemesis, martoHa, Ayane, Agnes, ...Schwarz ist klasse..., Sandy Strix, Amber, SimplePlanowa, karolucha:), szmula, LnD, Daga_913, WaRiAtKa, *:Love_Tomus:*, lotte, Tekla, Fistashek, Poprostuslonecznik, Monis!, sunia, Sheelav, Agaciara, Beata, beaciaa

~5~ "Das Krankenhaus"

"Podstawą zaufania jest dotrzymywanie złożonych obietnic. Gdy obiecujesz coś i nie dotrzymujesz słowa, zaufanie rozpada się jak domek z kart, przy lekkim podmuchu wiatru, będącym próbą dla waszej więzi."

Malutkie ziarenka piasku wpadały czarnowłosemu we włosy, rozwiewane przez ciepły powiew wiatru. Nie zdając sobie z tego sprawy, od półtora godziny stał przy brzegu, wsłuchany w szum pieniących się fal. Tyle czasu, a on nie doszedł do żadnych wniosków. Chciał uporządkować myśli, a tylko jeszcze bardziej spotęgował ich natłok. Chciał dowiedzieć się co czuje, a pogubił się we własnych odczuciach. Chciał dowiedzieć się więcej o sobie, a tylko przekonał się, ile jeszcze o sobie nie wie...

Nagle poczuł ciepłą dłoń na swoim ramieniu. Nie musiał pytać kto to, wiedział, ze to Tom.
- Chodź juz, bo cię monsun porwie - zaśmiał się cicho dredowaty.
- Martwisz się o mnie? - zapytał odwzajemniając uśmiech i odwracając się w jego stronę.
- Daniel się już obudził, zrobiłem mu kanapki. Chodź, czas odwieść go do szpitala - powiedział spuszczając głowę.
- Już idę... Tom? - brunet zwrócił się do bliźniaka.
- O co chodzi? - dredowaty spojrzał na niego pytającym wzrokiem.
- Ten chłopiec... Daniel... polubiłeś go, prawda? - zapytał niepewnie.
- Chodź, on na nas czeka - Tom uniknął odpowiedzi.
Czarnowłosy tylko pokiwał głową. Nie chciał naciskać, ale był ciekawy co on czuje. Bez słowa ruszył za bliźniakiem.
Daniel siedział w kuchni dopijając ostatnie krople ciepłej herbaty. Bracia uśmiechnęli się do niego wesoło i usiedli przy stole.
- No to jak? Pojedziesz z nami? - zapytał Tom.
- Zostawicie mnie? - jego spojrzenie bylo przepełnione strachem.
- Nie... Zawieziemy cię, a tam zajmą się tobą. Będziemy cię codziennie odwiedzać, obiecujemy! -zapewnił Tom.
- Dobrze... jedźmy... -pokiwał głową.
***

Po wyjściu z samochodu, przed oczami całej trójki wyłonił się wysoki budynek. Szpital św. Krzysztofa sprawiał wrażenie bardzo zadbanego i drogiego. Kaulitzowie zaprowadzili malucha do środka. Ich oczom ukazał się szpitalny korytarz. Dominacja janych, czystych barw mocno rzucala się w oczy. Charakterystyczny dla tego miejsca zapach i atmosfera, nie zachęcały do dalszych oględzin. Chyba żadne miejsce nie budzi tyle lęku, niechęci i obaw przed tym, co nastąpi. Niemal namacalny ból i cierpienie. I ani jednej uśmiechniętej twarzy...
- Daniel! - jakaś kobieta w stroju pielegniarki szybkim krokiem podeszła do chłopca, zauważając go przy wejściu.
- Przepraszam, pani go zna? - zapytał Bill.
- Tak, tak i to bardzo dobrze. To wy go znaleźliscie dwa dni temu? -również zapytała.
- To my. Znów uciekł i przyszedł do nas. Rozmawialiśmy z nim i udało nam się go namówić na powrót do szpiatala - wyjaśnił tym razem Tom.
- Bardzo dobrze. Niepokoiliśmy się. Nasz szpital jest bardzo dobrze pilnowany, ale ten chłopiec po prostu robi co chce! Dobrze, że już jest z nami. Bardzo wam dziękuję w imieniu wszystkich - powiedziała miło się uśmiechając. - A teraz chodźmy do sali - dodała podając Danielowi rękę.
- Możemy zobaczyć, gdzie będzie leżał? Mamy zamiar go odwiedzać - Tom dogonił pielęgniarkę.
- Oczywiście, chodźcie za mną - ruchem ręki wskazała im kierunek.
Ich kroki echem odbijały się dookoła. Minęli kilka zakrętów, aż znaleźli się pod pokojem 65. Kobieta sprawnym ruchem ręki otworzyła drzwi. Oczom wchodzących do sali osób, ukazało się przyjemne pomieszczenie. Ściany były koloru beżowego, a przez duze okno wpadały do środka promienie słońca, delikatnie obejmując wnętrze.
Stały tam dwa łózka. Jedno przeznaczone dla Daniela, znajdowało się tuż przy wejściu, natomiast drugie, puste, stało w pobliżu okna.
- Tak wygląda sala - kobieta popatrzyła znacząco na Kaulitzów.
- Będzie tu sam, czy ktoś zajmie tamto wolne miejsce? - zapytał Bill.
- Prawdopodobnie przeniesiemy tu jedną pacjentkę. Małemu przyda się towarzystwo - oznajmiła.
Daniel z zaciekawieniem przyglądał się wszystkiemu. Podobało mu się. Pomieszczenie było bardzo przytulne. Usiadł na łóżku, wpatrując się w podłogę. Mimo wszystko, nie chciał tam zostać, ale zdołał zrozumieć, że to wyłącznie dla jego dobra.
- W takim razie, my się już pożegnamy. Odwiedzimy cię jutro - powiedział Tom kucając przy Danielu.
W oczach dziecka pojawiło się coś nieznanego. Przez chwilę wpartywał się w Toma, a potem przytulił się do niego. Nieco zdziwiony reakcją malucha Kaulitz, przez chwilę nie wiedział co zrobić. W końcu odwzajemnił uścisk. Poczuł miłe ciepło, które otulało go ze wszystkich stron. Wątłe ciałko chłopca schowało się w ramionach blondyna. Gdy maluch oderwał się od niego, podszedł do Billa i zrobił dokładnie to samo, tyle, ze przytulił się do będących na wysokości jego ramion, nóg. Czarnowłosy pogładził Daniela po głowie i uśmiechnął się pod nosem.
- Jeszcze raz dziękuję wam i zapraszam jutro - kobieta wyraźnie chciała, by bliźniacy opuścili już szpital.
- Nie ma za co, do zobaczenia - powiedzieli jednocześnie.
***

Tom i Bill siedzieli w sypialni i nie potrafili wytłumaczyć, co się z nimi dzieje. A jednak... ten chłopiec zrobił na nich wrażenie. Stał się im bliski. Czyżby tęsknili? Ale za czym... przecież znali go kilka dni. Coś pękło w nich po wyjściu ze szpitala. Nie chcieli go tam zostawiać, ale to było konieczne. Tylko co mu właściwie jest? Nikt nigdy o tym głośno nie powiedział...
Księżyc nachalnie zaglądał do środka przez otwatre szeroko okno. Nieco chłodniejszy powiew wiatru na siłę wdzierał się do pokoju, delikatnie poruszając zasłonami. Sprawiał, że na skórze siedzącego na parapecie Billa, pojawiła się gęsia skórka. Dreszcz przeszedł jego ciało, ale on zdawał się tego nie czuć. Siedział otulony chłodem, niczym zimnym oddechem, który pierwszy raz dotknął jego serce tak, iż poczuł to całym sobą...
Tom udając, ze śpi ukradkiem spoglądał na brata. Wiedział o czym mysli, znał go bardzo dobrze. Od powrotu do domu nie zamienili ani jednego słowa. Cisza znów ogarnęła ich swoimi długimi ramionami, zatrzymując czas i czekając, by w odpowiednim momencie, przerodzić się w niemy krzyk...

Cama · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 0:25 Temat postu:

FIRST

Ha, bo o tej porze Smile

Edit

Hm... Widzę, że akcja się rozwija. Powiem jedno : Uwielbiam Twoje cytaty.
"Podstawą zaufania jest dotrzymywanie złozonych obietnic. Gdy obiecujesz coś i nie dotrzymujesz słowa, zaufanie rozpada się jak domek z kart, przy lekkim podmuchu wiatru, będącym próbą dla waszej więzi"
To Cię wyróżnia, jakieś mądre słowa. To plus.

Minusik malutki, a jednak... Czemu tak krótko? [wiem czepiam się Rolling Eyes

]

PeEs. Do podpisu : Kochasz mnie? O jaaaaaaa ^.^ Ja Ciebie też

Nemesis · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 1:15 Temat postu:

Druga

Czytając Twoje dzieła mam wrażenie, że z każdą linijką poznaję Cię coraz bardziej. Oddajesz prawdziwe uczucia, opisujesz swoje poglądy...Mimo to, że nigdy nie rozmwiałyśmy ze sobą na dłużej za pomocą jakiegokolwiek komunikatora, to czuję jakąś łączność z Tobą. I to własnie jest niezwykłe. Ten odcinek podobał mi się jak cała reszta, jak jego poprzednicy. Masz charakterystyczny styl, który przyjemnie się czyta...Własne cytaty i metafory są godne zapamiętania. Więcej nie muszę chyba mówić...~ddm jesteś wspaniała, to co robisz i tworzysz jest wspaniałe. Teraz trzeba tylko brać z Ciebie przykład...
pozdrawiam
Nem O.%

Lanetti · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 6:31 Temat postu:

piękne, bardzo dużo ślicznych opisów! Wink

Lib · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 8:16 Temat postu:

Dziewczynki napisały w swoich komentarzach to samo co ja czuję, lecz wolę abyś odczytała to ode mnie.
Czuję, że z każdym zdanie, słowem, literą poznaję ciebie...
Uwielbiam twoje cytaty, są tak poruszające i zostają w moim sercu...

A teraz tak poza opowiadaniem. Może Ci się to wydać głupie ale OK...
Miałam dzisiaj sen. I śniłaś mi się ty ddm. Sama nie wiem czemu ale wdarłaś się do mojej głowy i śniłaś całą noc. Chodziłśmy godzinami po mieście, śmiałyśmy się głośno... Byłyśmy na lodach, w centrum handlowym. Robiłyśmy zakupy... Byłyśmy wręcz jak najlepsze przyjaciółki... Niestety nadszedł czas kiedy musiałysmy się rozstać... Wtedy mój sen się skończył. Tak jakby mój umysł nie chciał się ciebie pozbyć...
Wiem, że to szczeniackie i wogóle, ale musiałam to napisać...

Czekam na nowego parta i mam nadzieję, że mnie nie wyśmiejesz...

LnD · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 8:22 Temat postu:

Znowu cisza...Znowu tak niekonczaca sie cisza,ktora potrafi wszystko zniszczyc.Zabic wszystko...Nienawidze jej... Grey_Light_Colorz_PDT_46

DDM Słonczeko wiesz ze ta czesc tez jest fneomenalna.Ja chyba nic nie musze juz mowic poza tym ze fenomen wrecz doskonale wszystko opisalas... Very Happy

Boooooozi

karolucha:) · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 9:14 Temat postu:

Wspaniale, naprawdę.... Takie refleksyjne.
I te opisy ... piękne
Naprawde świetny parcik..
Czekam na kolejnego

Reckless · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 9:37 Temat postu:

Kaulitzowie zaadoptuja Daniela, ja Wam to mowie Very Happy

ten fragmencik, w ktorym opisujesz jak Daniel przytula się do blizniakow jest sliczny.. po prostu czułam ten uscisk...
wiecej takich opisow poprosze Smile

buziaczki