Tokio Hotel

_Kaś_ · Wysłany: Wtorek 20-06-2006, 20:03 Temat postu: Moja Mała Królewna.+

Otóż... Jednopartówka o temacie może oklepanym, ale jak któraś z Was napisała gdzieś: trudno znaleźć nowy, unikalny temat.
Dedykuję Falce, mojej siostrze bliźniaczce o podobnym artystycznym zmyśle

I dla Tajemniczej, która zaproponowała napisanie jedoczęściówki

Nie wiem, jak się Wam spodoba. Pisane chwilą. Jak większość moich prac Smile

***
Chciałeś kiedyś cofnąć czas?
Zmienić przeszłość tak, by była czysta.
Nieskazitelna.
A może nie chciałeś tego zrobić?
Pragnąłeś, by wszyscy zapamiętali Cię.

A Ty pamiętasz?
Jak chciałaś zapomnieć o nim.
O tym błędzie, który popełniłaś.

Myślisz, że da się to zrobić?
Da się rozmyć to, co się zdarzyło?
Wyrzucić tamtą noc z pamięci?

Jeśli chcesz, uda Ci się.

Ale czy ja chcę?
Czy chcę pozbyć się tego uczucia, które wtedy mną kierowało?
Czy muszę zadawać sobie ciągły ból, przypominając sobie o tym?

Nie, nie musisz.
Ale chcesz, prawda?

Oh, ja już nie wiem, czego chcę.
Nie poradzę sobie sama.

Masz mnie, prawda?[i]

Tak i bardzo dziękuję ci, że jesteś przy mnie.
Nie dałabym rady sobie sama.

Czujesz coś do niego?

Nie wiem, czy to jest uczucie.
Chciałabym go zniszczyć, zmiażdżyć.
A jednocześnie czuję jakąś przedziwną fascynację tym chłopakiem.
Chciałabym wiedzieć, co kryje jego umysł.
Pamiętasz, jak mi go przedstawiłeś?
Z dumą rzekłeś: 'To mój brat'. W dodatku bliźniak.
Nie wiem, jak to możliwe, że jesteście spokrewnieni.
Różnicie się od siebie diametralnie.
Ty jesteś taki czuły, ciepły.
A on?

A zastanawiałaś się kiedyś, co nim kieruje?

Nie. I nawet nie chcę wiedzieć.
Co może usprawiedliwić takie zachowanie?

Hm, zastanówmy się... Może... Samotność? Pustka?

Przecież on jest otoczony ludźmi! Jak może czuć się samotny?
Gdyby nie to, jak postępuje, na pewno miałby kogoś.
Mógłby się przytulić, wyżalić.
Pustka?
On robi z ludźmi, co tylko chce.
Manipuluje.

Nawet nie wiesz, co można robić w takim stanie.

Odezwał się znawca!
Ty nie wykorzystałeś żadnej dziewczyny!

Przecież niedawno opowiedziałem Ci dokładnie, jak to było.
Nie mówiłem wcześniej, jak skrzywdziłem innych.
Przemilczałem to, bojąc się o twoją reakcję.
Dusiłem w sobie ból, zalewały mnie wyrzuty sumienia.
Byłem zamknięty w labiryncie i nie wiedziałem, jak dojść do wyjścia.

Miałeś nić.
Pamiętasz, jak Ariadna podarowała ukochanemu nić?
Pomogła mu.

Tak, pamiętam.
Zmieniłem się, wiesz?
Jestem inny. Nie jestem już sam.

Znalazłeś kogoś?

Ty jesteś obok mnie.
I wiem, że będziesz.

Siedzą obok siebie na niewielkim wzgórzu w środku nocy.
Księżyc oświetla ich twarze, widzą dokładnie swoje oblicza.
Mogą dostrzec to, co pokazują ich oczy.
Jego piękne orzechowe tęczówki, w których ona zakochała się długo przedtem.
Jej śliczne, głębokie szare spojrzenie, w którym kryje się tyle uczuć i tajemnic.
Myślicie, że ich dusze są otworzone? Że mogą odczytać z nich wszystko?
Mylicie się.
Oni odkrywają się kawałek po kawałku.
Trwają obok siebie, są blisko.
I powolutku się poznają. Stopniowo.
Zostawili za sobą przeszłość.
Już o niej nie pamiętają.
Liczy się tylko to, że są razem.
To, jak wielkie uczucie ich łączy.

Kocham Cię.

Ja Ciebie też.

Usta łączą się w delikatnym pocałunku.
Niczym muśnięcie delikatnego płatka kwiatu.
Oddaje wszystko, czego nie mogą wyrazić słowa.
On obejmuje ją ramieniem i przytula do siebie.
Ona chłonie jego zapach, jego ciepło.
Już dawno wybaczyli sobie swoje błędy.
On wie, że dziewczyna była z jego bratem.
Rozumie i wybaczył.
Ona pamięta, jak oddalił się od niej, a potem błagał o możliwość powrotu.
I ona pozwoliła mu.

Delikatnie odgarnął kosmyk włosów za jej ucho.
Patrzy na niego ogromnymi oczami i pyta:

Kim dla Ciebie jestem?

Wszystkim. Jesteś kimś, dla kogo żyję.
Karmisz mnie swoim uśmiechem, głosem, dotykiem.
Rozpalasz ogień w moim sercu.
Niczym woda roślinę pobudzasz do życia.
Powoli umieram, kiedy nie ma Ciebie blisko.
Blaknę.
A kiedy znikniesz, ja zniknę razem z Tobą.
Zawsze będę przy Tobie.

Dziewczyna wtula się mocniej w jego tors.
Zawsze wiedziała, że jest dla niego ważna.
Małe kropelki przecinają jej różowe policzki.
Tak, to łzy szczęścia.
Dawno nie czuła się taka szczęśliwa.
Od kiedy?
Odkąd umarli jej rodzice rzadko się uśmiechała.
A wtedy pojawił się on.
I zaczęła żyć od nowa.
Poznała smak miłości.
Dowiedziała się, co to znaczy: wybaczyć.

Cieszę się, że jesteś.

Moja mała Królewna.

***
Bijcie.
Pozwalam Wam na wszystko.

Samanthasoul · Wysłany: Wtorek 20-06-2006, 20:25 Temat postu:

Ładnie. Poprawnie (chyba). Ale... jakoś mi się nie podobało... nie wiem czemu...
Pozdrawiam i kocham...

*Anka* · Wysłany: Wtorek 20-06-2006, 20:27 Temat postu:

Uau, jestem pierwsza? Very Happy

Niby temat banalny. Niby to takie proste.
A takie piękne.
Dlaczego tak krótkooo... mogłabym czytać, i czytać bez końca.
Nawet z najbardziej na świecie wytarteg tematu można zrobić przepiękną opowieść.
Jak Ty.
Aż się łezka w oku kręci...
Cudowne, wspaniałe. Piękne (<--- wiem, powtórzenie Wink

). Słów zaczyna mi braknąć...
Pozdrawiam więc, ściskam, kocham, etc

I czekam na więcej Wink

No nie, Sammi! Jednak mnie wyprzedziłaś! Very Happy

Wredna_$uka · Wysłany: Wtorek 20-06-2006, 21:07 Temat postu:

Czytam...

EDIT:

Nie bardzo zrozumiałam.
Ale coś mnie tu ciągnęło.
Dziękuję za przeczytanie.

BlackAngel · Wysłany: Wtorek 20-06-2006, 21:08 Temat postu:

Ehh...
Przyszłam.
Jestem wykończona psychicznie.
Mam dość.
Chciałabym już z tym skończyć, odpocząć.
Rozumiesz, prawda?
Kaś, słońce...co mam zrobić?

Opowiadanie świetne.

~BlackAngel.

Sadie · Wysłany: Środa 21-06-2006, 8:19 Temat postu:

Co ja mogę powiedzieć?...
Potrafili sobie wybaczyć...
To jest własnie prawdziwa miłość-że gdy żałujemy za błędy ukochany/ukochana potrafi nam wybaczyć...
W końcu miłość "nie pamięta złego"...

Opowiadanie piękne...

Sailor Moon · Wysłany: Środa 21-06-2006, 11:20 Temat postu:

cos w tym było, takiego ukrytego...ale nie wiem co.
Jedyną rzeczą jaka mi sie tu podobała byłojej wyznanie miłosci do chłopaka.
Reszta, wybacz, dosyc nieciekawa.

_Kaś_ · Wysłany: Środa 21-06-2006, 14:08 Temat postu:

Dzięki za zdania opinii Smile

Bardzo szanuję każdą Waszą wypowiedź.
Tak, jak Sailor Moon zauważyła, było tu coś ukrytego.
Było, a ja to czuję.
Jednak nie potrafię określić, co.
Na początku miał być to wiersz, ale wyszedł, jak same zauważycie, za długi.
Coś nakłoniło mnie do napisania tego w taki właśnie, a nie inny sposób.
Dziękuję za wszelkie uwagi Smile

Pozdrawiam i Kocham

Mod-Falka · Wysłany: Środa 21-06-2006, 19:15 Temat postu:

Oczywiście jak mnie nie ma, to się tyle na forum dzieje, że ho ho. Już druga jednopartówka z de-de dla mnie, a ja zamiast odpisać pierwsza, to gdzieś na końcu... Przepraszam Kaś Smile

Wiesz to opowiadanie było takie, że im dłużej czytałam tym bardziej mi się podobało. Zwłaszcza te urywki otym, że osbie przebaczyli. Przebaczenie jest takie piękne i u ciebie to bardzo dobrze wdiać Smile

Najprawdę bardzo mi się podobało.
Masz talent Smile

Pozdrawiam i bardzo dziękuję za de-de Smile

P.S Wyjazd do Loitsche nadal aktualny? Smile

_Kaś_ · Wysłany: Środa 21-06-2006, 20:32 Temat postu:

To kiedy pakujemy walizki? Razz