Tokio Hotel

Sailor Moon · Wysłany: Poniedziałek 17-07-2006, 11:07 Temat postu: Miłość nie ma barier+

Witam.
To moja druga jednoczęściówka. Nie sądzę, aby był to szczyt doskonałości, ale jest.
Właściwie inspirowałam się piosenką i teledyskiem do piosenki Alicii Keys „Fallin’”. Fabuła jest bardzo podobna, jednak nieco ją rozbudowałam. Z tematem jaki poruszyłam poniżej jeszcze się w jednopartówkach nie spotkałam.
Pozdrowienia.
Dedykacja dla tych, którym się to spodoba ( choć podejrzewam, że niewielu ich będzie). Cool

Stoję na przystanku. Czekam na pojazd, który doprowadzi mnie do ciebie. Wokół otacza mnie szara jesień. To już 3 miesiąc odkąd nie ma cię przy mnie.
Żółty autobus z reklama jakiegoś markowego ciuchu z piskiem zatrzymuje się naprzeciwko mnie. Wsiadam i jak zwykle zajmuje miejsce pod oknem. Mimo poruszającego wielu ludzi widoku, ja nie czuję nic. Małe dzieci w potarganych ubraniach niebezpiecznie kręcą się koło jezdni, w ciemnych uliczkach dilerzy i dziwki.
Dla mnie to codzienność. Jestem częścią tego świata. Jeszcze nie tak zepsuta, ale jednak część…Jak to się stało, że los zetknął nas ze sobą? Dziewczyna ze slumsu i młodzieniec robiący karierę w showbisnesie. Zastanawiam się nad tym każdej takiej podróży.

Jakieś półtora roku temu zbuntowałam się i uciekłam z tej dzielnicy. Wylądowałam w Berlinie z podręczną torbą i czterdziestoma Euro. Gdyby nie koleżanka, nie miałabym dokąd pójść. Zamieszkałam u niej. Już następnego wieczoru postanowiłam zasmakować życia i wybrałam się z nią do najpopularniejszego klubu w mieście. Wśród balowiczów byłeś ty. Przystojny blondyn otoczony wianuszkiem panienek. Mimowolnie zerkałam na ciebie czasem, a ty odwzajemniałeś się uśmiechami. Gdy odłączyłeś się od swoich przyjaciółek podszedłeś do mnie. Zamiast tańczyć, przegadaliśmy cała noc, a na koniec odprowadziłeś mnie pod dom. Byłeś najinteligentniejszym, najzabawniejszym, a przy tym zabójczo przystojnym gościem jakiego w życiu spotkałam.
Byłam pewna, że znajomość ta nie przetrwa, choć obiecywałeś kolejne spotkania. Jakże szczęśliwie się pomyliłam. Codziennie przychodziłeś do mnie. Po tygodniu zbliżyliśmy się do siebie na tyle , że zaczęliśmy ze sobą chodzić.
Znałeś prawdę o mnie, skąd pochodzę i gdzie naprawdę mieszkam. Nie przeszkadzało ci to, ale ja nadal widziała ogromna przepaść jaka dzieliła. Dwa różne światy.
Pewnego dnia znowu przyszedłeś, aby się ze mną spotkać. Twoja twarz miała niecodzienny wyraz. Gdy przekazałeś mi wiadomość, że twój zespół dostał milionowy kontrakt, nie wiedziałam, czy cieszyć się czy płakać. W głębi duszy wiedziałam, ze dzień ten kiedyś nastąpi, lecz nie spodziewałam się, ze tak szybko. Obiecaliśmy sobie tego wieczoru ostatni raz zabawić się w tym pamiętnym klubie.
Czekałam na ciebie specjalnie wcześniej przed wejściem. Kiedy tak stałam zaczepił mnie jeden facet. Zaczął się przystawiać. Wtedy przyszedłeś ty. Kiedy zobaczyłeś co zamierzał mi zrobić dostałeś furii. Rzuciłeś się na niego. Mężczyzna miał nóż. Nie wiem nic więcej, poza faktem, iż po krótkiej szamotaninie mój napastnik miał ostrze wbite prosto w serce. Stałeś nad jego ciałem ciężko dysząc.
Reakcja otoczenia była natychmiastowa. Wezwano policje, aresztowali cię.Po wielu burzliwych rozprawach skazali cię na 6 lat więzienia. Jak mogli nie zwrócić uwagi na fakt, że bronił mnie?

- Panienko, proszę się ocknąć! – głos staruszki wyrwał mnie ze wspomnień. Ponownie wyjrzałam za okno. Tak, to już tu. Wysiadłam i spojrzał na koło czterometrowej wysokości kraty.

- Piętnaście minut i ani sekundy dłużej! – powiedział z naciskiem strażnik po uprzednim przeszukaniu mnie.
- Oczywiście, tak jak zwykle – odpowiedziałam cicho.
Ruszyłam w stronę okienka. Już tam na mnie czekałeś. Na mój widok uśmiech zagościł na twych ustach. Podniosłam czarna słuchawkę.
- Tom, skarbie…
- Witaj Olivio. Co u ciebie słychać? Jak się czujesz? – pytasz jak zwykle.

Rozmawiamy o błahostkach, na ważne tematy nie ma tu czasu. O tej jednej najważniejszej nowinie nie powiem ci od razu. Może jak kolejny raz przyjdę, sam to zauważysz.

- Koniec widzeń! – chłodny głos mundurowego sprowadza mnie na ziemię. Posłusznie odchodzę od okienka, ostatni raz tęsknię spoglądając w twoja stronę. Widzę jak odprowadzają cię w kajdankach.

Z hukiem bramy więzienne zamykają się za mną. Siadam na ławce czekając na transport do domu. Lekko gładzę się po brzuchu i cicho szeptam:
- Kiedyś zrozumiesz, mój maleńki, czym jest miłość…

Pauline... · Wysłany: Poniedziałek 17-07-2006, 11:17 Temat postu:

Pierwsza !!!

No tak... Widzę, że jesteś bardzo i to bardzo samokrytyczna...
Nie powinnaś - szczerze...

Tak pierwsze punktu za oryginalnośc... Wizienie i dziecko, które urodzi się mając ojca w więzieniu...
Uwielbiam gdy opowiadanie nie jest do końca dopowiedziane. mała nutka tajemniczości i odrazu czyta sie lepiej...
Kolejne punkty za wykonanie... Nie będę nic odejmnować...

Może tylko przyczepię się do tego, że krótko, ale w wielu przypadkach 9tym chyba też) im któtsze tym lepsze ...
Tak. Nie mam pretekstu doczepić sie do czegoś poważniejezego...
Szkoda. Wink

Czekam na kolejne opowiadania...
Mam nadzieję, że w twojej głowie jest jeszcze wiele pomysłów, którymi nas zaskoczysz....

Weny życzę...
Wszystko inne, co powinno być, już masz...

Mod-MadisoOn

Dżampara · Wysłany: Niedziela 03-09-2006, 18:58 Temat postu:

No cienie to opko za oryginalność Smile

Więcej nie poweim.
Do widzenia

Astray DemoniC · Wysłany: Niedziela 03-09-2006, 19:14 Temat postu:

Trochę za melodramatycznie.

Błędów jako takich (większych) nie widziałam, a czytało się lekko.
Jednak czemu znowu trafiam na opowiadanie, które nie kończy się jakoś weselej?
Czy wszyscy na tym forum popadli w jakąś pieprzoną depresję, czy chorobę miłosną?
Plusem jest to, że się nie pocięła.

Pół na pół.
Chętnie coś jeszcze przeczytam Twojego autorstwa.

Zawiadom mnie na PW, jak pisząc jednoczęściówkę będziesz miała dobry humor.
Pozdrawiam,
Astray

S.E.T.A. · Wysłany: Niedziela 03-09-2006, 19:14 Temat postu:

Niby oryginalny pomysł. Całkiem ciekawy, szkoda tylko, że nierealny.
Znowu dziecko? Phi. To się powtarza i staje częścią, każdego opowiadania.
Lubię tajemniczość w opowiadaniach, ale tutaj dla mnie było zbędne.
To samo z długością. Stanowczo za krótkie, abym zdążyła cokolwiek poczuć.
Zero.
Null.
Wykonanie?
Pełno błędów. Gramatyka i ortografia.
A może tak dorzucić to do Word'a i dopiero na forum?

Temat nieszczęśliwiej miłości mi już bokami wyłazi, a to do takich należy.
Jesus Christ...
Mam nadzieję, że Twoja głowa nie jest jak pusta bańka mydlana i kiedyś mnie poruszysz.

N I E.

Żegnam..
Avis.

Mod-Pinacollada · Wysłany: Niedziela 03-09-2006, 22:44 Temat postu:

Sailor Moon · Wysłany: Poniedziałek 18-09-2006, 18:23 Temat postu:

Danke serdeczne za wszystkie komenty. A może ktos jeszcze się wypowie?? Chyba też nie dobrałam tytuł do opa i dlatego większość mysli że to romansidło. Liz o komenty.

Lily_Engel90 · Wysłany: Poniedziałek 18-09-2006, 21:25 Temat postu:

zatkało mnie...
naprawdę...
wzruszyło...
coś pięknego.