Tokio Hotel

Ashia · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 0:42 Temat postu: Gdy smutnieją przysięgi ...

Dostałem prezent. Miły, gdyż nieoczekiwany. Ot - płyta kompaktowa z "muzyką dla duszy".
Włożona w kieszeń kurtki czeka na zistnienie. Otulona szczelnie w folię, nie może doczekać się kiedy pozbawię ją przezroczystego ubrania. Nie znosi bezruchu. Jej żywioł to wirowanie. Tylko wtedy może pokazać co potrafi.
Wziąłem ją na przetrzymanie. Poczekaj, jeszcze trochę poczekaj.
Było by profanacją wrzucić cię do odtwarzacza tak bez przygotowania. Muszę się odpowiednio nastroić,
powyciszać rozbiegane myśli. Powyłaczać telefony, pozamykać drzwi i okna, odgrodzić od zewnętrznego świata. Wtedy będziesz moja, tylko moja.
Celebruję z rozmysłem wszystkie czynności. Przygotowuję arenę kontemplacji.
Teraz już czuję, że nadszedł odpowiedni moment, że możesz zaistnieć.
Ostrożnie, z namaszczeniem biorę cię do ręki. Delikatnie pozbawiam dziewictwa, przezroczystego etui, które gwarantuje, że nikt inny nie sprofanował cię swym dotykiem.
Otwieram pudełko i pierwszy raz mogę spojrzeć na twe nagie ciało. Srebrzysz się delikatnie w promieniach słońca, rzucasz w oczy świetlne zajączki. Dostrzegam drobny tatuaż - "dla twojej duszy".
Tak, tylko dla mojej. Nie mógłbym dzielić się kochanką z kimś innym. Pieszczotliwie ręką gładzę twój brzeg. Odwlekam w nieszkończoność chwilę spełnienia.
Pozbawiam cię wreszcie ostatniej części garderoby i kładę ostrożnie w kieszeń odtwarzacza.
Nakładam słuchawki. To przez nie możesz się ze mną komunikować. Przesłać całą swą zawartość zapisaną w postaci zer i jedynek. Rozluźniony wyciągam się na kanapie. Teraz twój ruch.
Możesz pokazać co potrafisz.

Cichy szum morza wycisza i relaksuje. Przymykam powieki. Czuję powiew słonej bryzy na czole.
Przyjemnie chłodzi wprowadzając jeszcze większe rozluźnienie.
Wtem do mózgu dociera nowy sygnał. Tak znajomy, tak rozpoznawalny.
Czuję całym sobą co to jest. Zestrajam się z tym rytmem, rytmem serca.
Powoli niknie realność pokoju, słuchawek, mojego fizycznego ego.
Jestem myślą, energią dla której nie ma granic i barier.
Jeszcze nie przyzwyczajony do nowej formy, wystrzeliwuję co trochę w innym kierunku.
Kalejdoskop obrazów, dźwięków, przeróżnych odczuć.
Zwariowana karuzela przyprawiająca o skurcz żołądka.
Powoli się uczę. Obrazy trwają dłużej, jeszcze dłużej. Wreszcie pełna kontrola.
Ze zdziwieniem obserwuję swoje ciało leżące pode mną. Boże, dredy mi się splątały !
Lustrzane odbicie zupełnie nie przypomina obrazu jaki widzę w dole. A właściwie widziałem.
Gdyż nagle wszystko wypełniają kolory. Czyste, wyraziste, pulsujące w rytm dzwonów dochodzących skąś do środka mojego "jestectwa". Sam jestem kolorem. Każdym z osobna i wszystkimi naraz.
Płynę kolorem, płynę myślą zostawiając za sobą złotą, roziskrzoną nić.
Czuję?
Słyszę?
Jestem szumem wód płodowych tego niezwykłego przedstawienia.
Barwy przenikają mnie. Każda niesie nową wiadomość, nową informację.
Ach - dotrzeć tak do centrum, skąd pochodzą. Pochłonąć od razu, zachłysnąć wiedzą, jaką niosą.
Lecz złota pępowina trzyma mnie w miejscu, nie daje zbliżyć do źródła prawdy.
Niedosyt. Chcę więcej, chcę dużo więcej, chcę wszystkiego !
Rzucam się, wiruję skrząc kolorami tęczy. Nic z tego.
Nagle nowy sygnał. Odległe bicie bębnów wprowadza nową wibrację.
Barwy pastelowieją, blakną, znikają.
Nić ciągnie mnie do tyłu. Szybciej, coraz szybciej.
Drżę cały. Przyzwyczajam się na nowo do swojego ciała.
Roziskrzony wzrok błądzi wolno po ścianach pokoju.
Muzyka cichnie. Ostatni akord strun harfy pieczętuje przeżycia.
Chwila bezruchu, zadumy, odprężenia.

Zwalniasz swe obroty, zatrzymujesz bieg.
Cisza, która zapadła jest tak bardzo wymowna.
Nie będę jej przerywał. Do jutra.
Spotkamy się znowu.

`````````````````````````````````````````

I jak ? <boi się>

Enough · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 1:02 Temat postu:

Brawo! Brawo!
Naprawdę piękne.
Czuję się zaszczycona będąc pierwszą komentatorką.
Jednopartówka jak lekka bryza.
Literówki?
Były?
Jesli tak, to co z tego...i tak liczy się tylko treść.

Corset'owa · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 1:11 Temat postu:

Było parę literówek.
Ale dzisiaj nie mam głowy do wypominania błędów.
Podobało mi się i jestem bardziej na tak, niż na nie.
Pórównania związane z płytą przypadły mi do gustu.
Niby zwyczajny przedmiot, a 'darzony' takimi uczuciami.

Z poważaniem - Gorsetka.

Netka · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 1:59 Temat postu:

przepraszam. ale nie podobało mi się.
może nie zrozumiałam, bywa też i tak .
ładnie piszesz. ale osobiście ja byc na nie ;]]
pozdrawiam i czekam na następny raz Smile

Sylwunnia · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 15:23 Temat postu:

Podobało się. Dziękować, za bardzo ładną jednoczęściówkę. Smile

Żyrafa · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 16:18 Temat postu:

WiÓrA · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 17:55 Temat postu:

grzeje miejsce!

EDIT:

I znowu, piękne, nie wiem czemu ale sie popłakałam, moze to juz rzeczywiście mam coś z głową?
Możliwe.

Ale na prawde piękne.
Jestem 10000000000000000 razy TAK w obec tej jednopartówki!

furja · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 20:00 Temat postu:

Zawsze w moim przypadku jest tak, że dużą uwagę zwracam na tytuł opowiadania. Jak mi się podoba, to od razu wchodzę i czytam, jeśli mnie nie zaitryguje to nic z tego. Do rzeczy. Jak już wspomniała Żyrafa ,pierwszy wers był śliczny... Jednak kolejne zdania wywoływały we mnie skrajne uczucia, szczerze to nie chciało mi się już tego nawet czytać. Jenak dotarłam do końca, mimo wewnętrznych oporów Wink

Nie, nie podobało mi się, jakoś nie trafiło, być może nie zrozumiałam, nie wiem, bywa...
Pozdrawiam i czekam na coś innego.

Nie wiem czy były błędy, nie skupiłam się na nich, bo zdekoncentrowałyby mnie jeszcze bardziej...

Ashia · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 20:03 Temat postu:

Tak, tak, macie rację.
Eksepymentuję ze stylem.
Ale chyba coś nie wyszło .
Ok, chyba wróce do tamtego, było lepiej, tak myślę.
Dziękuję za opinie.
Do napisania !

Żyrafa · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 20:06 Temat postu:

Według mnie styl, którym wcześniej pisałaś był wspaniały, ten mi nie podszedł. Przepraszam.

Mod-Falka · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 10:04 Temat postu:

Sama nie wiem. Po prostu to przeczytałam.
Oprócz tych błędów, które Żyrafa wytknęła niczego więcej nie zauważyłam. I napisane poprawnie, zdania budowane ładnie, już nawet nie wnikam czy to był Twój styl, czy nie...
Co do pomysłu też nie był zły. Czytając skojarzyło mi się trochę ze strumieniem świadomości, sama nie wiem dlaczego.

Ogólnie nie było złe, ale szczerze mówiąc niczym mnie nie ujęło. Po prostu dobrze napisana jednopartówka, ale bez blaszki...

Ashia · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 17:14 Temat postu:

Właśnie, bez blaszki.
Dobrze powiedziane.
Czegoś brakuje... Tylko czego ? Rolling Eyes

Dziękuję za krytykę. Wink