Tokio Hotel

kainka111

No więc postanowiłam spróbowac swoich sił w opowiadaniu... mam nadzięje że sie spodoba, ale jeżeli nie to też nic się nie stanie. Prosze o uczciwą,jeżeli potrzeba krytyczna ocenę. Buziaki :*:*: Notke dedykuje ewusii661(kocham cie słonko :*:*:* )
___________________________________________________

~ 1 ~

Godzina 8:00 rano. Słonce już dawno zdołało zbudzić swoimi promieniami śpiących mieszkańców miasteczka Long Beach, ale był jeden wyjątek, a nazywał się Ana Packard.
Dziewczyna nie zdawała sobie sprawy z upływającego czasu, ani z tego, że właśnie spóźnia się na lekcje. Teraz był zajęta śnieniem o białych koniach, rycerzach i księżniczkach zamkniętych w wieży. Taka właśnie była Ana. Wiecznie rozmarzona „cicha myszka” , która dla otoczenia nie istnieje. Nikt jej nie zauważał, nie próbował z nią pogadać, zakolegować się. Jedynym wyjątkiem był czarnowłosym chłopak, w pewnym sensie do niej podobny. Obydwoje nie przejmowali się tym, że w szkole nie są znani, a nawet uważani za lekkich dziwaków i to nie tylko przez charakter , ale także wygląd. Ana była niską, niebieskooką blondyneczką. Na jej twarz zawsze padało kilka niesfornych pasemek włosów, które wymykały się z kucyka związanego z tyłu głowy. Ubierała się w ciuchy własnej roboty, gdyż jej pasją było rysowanie, tworzenie szkiców , które potem realizowała razem z brunetem. Zawsze chodziła z szkicownikiem i kilkoma książkami pod pachą. Bill, bo tak nazywał się jej przyjaciel był jej odbiciem lustrzanym. Malował się czego dziewczyna nie mogła zrozumieć, ale nie z tego względu, że był on chłopakiem, ale dlatego, że dla nie wszystko co ekologiczne, naturalne było najlepsze. Nosił przeważnie czarne, obszarpane ciuchy , a jego fryzura wyglądała jak jeden wielki bałagan. Większość czasu spędzali w dwójkę. Kiedyś było inaczej, było ich trzech, jak trzej muszkieterowie, ale to się zmieniło. Ten trzeci, a dokładniej brat bliźniak Billa zmienił towarzystwo i zapomniał o starych , dobrych czasach. Teraz dla niego najważniejsze było dojście do celu, którym było zostanie bożyszczem w szkole ,ale o to musiał konkurować i to nie z byle kim , gdyż z samym DAN’EM GREEN.

- Och Leonardo najdroższy, jak jam się raduję na twój widok- Do kobiety o przepięknych, długich blond włosach podjechał panicz na białym koniu, o olśniewającej urodzie
- Elizabeth ukochana nie bój się. Oto ja wybranek twojego serca, przybyłem, by tu i teraz uwolnić cię z tych przeklętych murów- rycerz zsiadł z konia i zaczął się wspinać po długich pnączach. Ana siedziała na urwisku z boku i przyglądała się rozgrywanej scenie. Dziwne, ale w końcu to jej sen i jej prawa tu rządzą.
TIK…TIK…TIK…TIK …” chwila, chwila, coś mi tu nie pasuje… te dźwięki… skąd one się biorą” pomyślała blondynka patrząc jak przystojny chłopak odjeżdża na koniu z księżniczka. Nieznośna melodia z każdą sekundą coraz natarczywiej wnikała do ucha Any. Dziewczyna gorączkowo zaczęła machać rękoma, jakby mogła w ten sposób powstrzymać muzykę. Poczuła jak ona sama „odjeżdża” z tego świata. Jej ciało zaczęło robić się coraz mniejsze i lżejsze… ginąć w nicości, a dźwięki TIK…TIK…TIK robiły się coraz donioślejsze.

Nagle poczuła mocny ból. Otworzyła oczy i spostrzegła się, że leży na podłoże na jej ręka spoczywa na budziku. „Tak to on tworzył te nieznośne dźwięki… nieznośny budzik…zawsze przerywa mi najpiękniejsze sny” pomyślała i drapiąc się po głowie poszła w stronę lustra. Ziewnęła porządnie i popatrzyła w lustrzane odbicie. Jej „kopia” niczym ją nie zachwyciła. Jak co dzień przyglądała jej się zwykła , jak zwykle spóźniona do szkoły dziewczyna z rozczochraną głową, podkrążonymi od czytania po nocach oczami i słodką piżamką. Ej chwila… SPÓŹNIONA???
- „O matko! Morris mnie zabije!!” – dziewczyna w tempie ekspresowym przebrała się w swój „codzienny” strój, przemyła twarz, związała włosy w kitkę i wybiegając z domu rzuciła mamie krótkie „pa”.
Do szkoły wbiegła cała zgrzana. Korytarz był już pusty, a to dlatego, że od jakiś 5 minut trwała lekcja. Ana podeszła do wielkiej tablicy na której wielkimi literami było napisane „PLAN LEKCJI”
- 1c…1c…1c… o jest!! Muzyka, sala 35 – przeczytała szeptem blondynka „O nie… nie dość że spóźniona to jeszcze na muzykę !!” Ana uwielbiała muzykę… od dzieciństwa, gdy było jej źle śpiewała. Tylko śpiew potrafił ukoić jej duszę… nie śpiewała na pokaz, ale dla siebie. Nikt, oprócz czarnowłosego nie słyszał jej głosu, a był on przepiękny. Delikatny, a zarazem stanowczy, nadający idealny wyraz słowom.
Gdy pokonała w końcu drogę do klasy spojrzała na stare, brązowe drzwi i biorąc głęboki oddech niepewnie zapukała …

Jak sie nie spodoba to obiecuje, że nie będe dalej pisac :)

Mod-Negai · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 19:46 Temat postu:

A mi sie podoba!
Zdecydowanie jestem na tak.
Opisy nawet ladne, jak na pierwszy part.
Fabula nieco dziwna, ale ciekawa. Inna. A wszystko co inne jest wyjatkowe, tzn. lepsze.
Bardzo mi sie podoba i chetnie zobacze 2 czesc w blyskawicznym tempie. Pozdrawiam i czekam.
A teraz odejde, jak zawsze pokorna i oddana, zyczac Ci z calego serca sukcesu i wielu czytelnikow:
~ddm

kainka111 · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 19:55 Temat postu:

Bardzo miło mi to słyszec, a zwłaszcza od ciebie Smile

Dziekuje za miłe słowa

stokroteczka · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 20:08 Temat postu:

Mi tez się podoba, i czekam na CD:)

Pegi · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 20:19 Temat postu:

Mi się bardzo podoba. Jest inne nie ma farbowanych barbie a to jest postęp. Prawie są w każdym opku. Pozdrawiam i czekam na new part. Papa

Mada_116 · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 20:45 Temat postu:

Bardzo fajnie się zapowiada Smile

Będę stałą czytelniczką =D

POZDRO!

kainka111 · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 21:00 Temat postu:

stokroteczka - cieszę się , że ci sie podoba Smile

Cd bedzie niedługo Smile

moze nawet jutro??? zobacze jak sie wyrobię ... wogóle myslałam, że nie bede musiała dalej pisac bo sie nikomu nie spodoba Razz

Pegi- u mnie nie powinno być zadnej farbowanej barbi bo fabuła polega na czym innym a nie an walce z "plastic fantastic"

Mada_116 - cieszę się , że ci sie podoba Smile

"Będę stałą czytelniczką =D" o z tego to ja sie ogromnie ciesze Smile

Dzięki

SimplePlanowa · Wysłany: Wtorek 09-05-2006, 8:50 Temat postu:

podoba mi sie Very Happy

wpadne jeszcze Very Happy

czekam na nju

Mariolka · Wysłany: Wtorek 09-05-2006, 19:02 Temat postu:

Oj podoba sie podoba Very Happy

Podziwiam Cie, że piszesz dla nas...ja tez pisze ale nie mam odwagi tego tuttaj pokazac...moze boje sie krytyki?...moze nie chce pokazywac wam moich uczuc...wiem, że jestem dziwna, ale za to Ty jestes cudowna...pisz dalej Very Happy

SzydeRcia · Wysłany: Wtorek 09-05-2006, 19:14 Temat postu:

w tytule jest błąd "odnaleźć" zamiast 'ś' piszemy 'ź' kobitko

. Po za tym fajnie, będę wpadać Razz

Ayana_Vel_Rideaux · Wysłany: Wtorek 09-05-2006, 19:25 Temat postu:

Masz bradzo ładny styl.
Piszesz w sposób wręcz melodyjny - nie powtarzasz słów ( ja nie zauważyłam Razz

) i mimo iż nie było to za długie, to jednak wciągające i naprawdę fajne-czekam aż naznaczysz jakiś dłuższy wątek fabuły Smile

Pozdrawiam Smile

AfterAll · Wysłany: Wtorek 09-05-2006, 19:32 Temat postu:

Podoba mi się jak na pierwszą część.
Opisy, monologi, myśli
Pisz dalej. Czkeam na rozwinięcie akcji, wtedy napiszę więcej.
I czekam na wiecej Smile

kainka111 · Wysłany: Wtorek 09-05-2006, 20:35 Temat postu:

SimplePlanowa - cieszę sie, że się podoba Smile

Mariolka - też siebie podziwiam, a zwłaszcza, że z polaka nie jestem dobra, no i troche sie bałam , ze zjadą mnie tu jak psa, ale chyba dobrz jest Smile

SzydeRcia - a faktycznie .... a byłam pewna że przez "ś" , zaraz poprawię Smile

malineczka - no ja też chce więcej Razz

i mimo , ze wena jest to czasu brakuje Grey_Light_Colorz_PDT_46

Ayana_Vel_Rideaux -

lotte · Wysłany: Wtorek 09-05-2006, 21:31 Temat postu:

Mimo, że to dopiero pierwsza częśc, to już mi się zaczyna poddobac.
Gdyby jeszce część była dłuższa, to była bym zachwycona, ale i tak mi się podoba.
Fajnie napisane i nie mam żadnych "ale".
Oczywiście czekam na next parta.

pozdrawiam

kainka111 · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 14:42 Temat postu:

Miała być dluższa, ale stwierdziłam, że za długiej nie będzie sie chciało nikomu czytać Smile

Nowy part powinien pojawic sie w weekend

Adeleida · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 15:01 Temat postu:

No. Śliczne.
Fabuła bardzo ciekawa. Lubię, kiedy przedstawia się Billa jako młodszego.
Pare błędów. Ale nie zmąciły efektu.
Pozdrawiam

.

kainka111 · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 15:18 Temat postu:

Cieszę się , że ci sie podoba, lecz musze cie zasmucić, ale Bill jest w swoim wieku.
Chodziło mi o 1 klasę Liceum, a nie podstawówki, czy gimnazjum. Mam nadzieję, że tym nie wprowadziłam w zbyt duży błąd.

Tei · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 17:32 Temat postu:

Podoba mi się. Niby normalne życie, a domyślam się że będzie pełne niespodzianek...? Wink

Ogólnie twoja forma pisania jest ciekawa, nie nudzi. Literówek nie dostrzegłam, bo albo ich nie ma Wink

albo byłam zbyt zajęta czytaniem... CZekam na następną część. Powodzenia!

kainka111 · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 15:41 Temat postu:

Dziękuję za tak duzo miłych komantarzy. Naprawdę nie spodziewałam sie, że moje opowiadanie sie komukolwiek sopodba. :*:*:*

Dedykacja:
- ~durch_den_monsun
- stokroteczka
- Pegi
- Mada_116
- SimplePlanowa
- Mariolka
- SzydeRcia
- Ayana_Vel_Rideaux
- afterall
- lotte
- Adeleida
- Tei
______________________________________________________

~ 2 ~

Usłyszała stary głos mówiący „proszę” i nacisnęła klamkę. Podeszła do profesora , przeprosiła i usiadła na swoim stałym miejscu, a dokładniej w ostatniej ławce. Nikt tam prawie nie patrzył, nie zagadywał, było to jakby odrębne miejsce w klasie. Siedziała z Billem, zresztą jak na każdym przedmiocie. Rozpakowała torbę i wsłuchała się w głos nauczyciela.
- Ana, będziesz zła – z zamyśleń wyrwał ją czarnowłosy
- Co???
- Będziesz zła – powtórzył
- Dlaczego??? – dziewczyna była zmartwiona , gdyż mina przyjaciela nie była zbyt radosna
- Przez to spóźnienie nie dostaniesz roli w tegorocznym spektaklu – oznajmił, a w oczach dziewczyny zaczęły iskrzyć się łzy
- Ale dlaczego??? A kto ją dostał??? – spytała ocierając załzawione oczy. Wiedziała, że nie może się teraz rozpłakać, gdyż to nie jest na miejscu.
- Debi Glorii – oznajmił i zapisał jakąś notatkę w zeszycie.
- Ale to…to niemożliwe…przecież ona nawet nie umie śpiewać- blondynka była w szoku. Chłopak zrobił tylko minę „Wiem, ale co mam na to poradzić” i dalej skrobał coś w zeszycie.
- A ty co tak piszesz???- zainteresowała się dziewczyna
- Morris poprosiła mnie, żebym napisał piosenkę na ten spektakl. Już była gotowa, ale pisałem ją pod ciebie moja ty „anielska wróżko”, ale jak ten okropny piegus ma być, to trzeba pozmieniać detale.
- Właśnie , ja już sobie nawet strój uszyłam, ale ona nawet jak by chciała to się w niego nie wciśnie – Ana zaśmiała się cicho. Z natury nie była wredna, ale Debi nikt nie lubił. Była ona pulchna, rudą dziewczyną, wiecznie zadzierającą nosa. Podlizywała się każdemu nauczycielowi, aby dostać to czego chce. Nie wystarczało jej to , że była już przewodniczącą szkoły, kółka naukowego i gazetki szkolnej… o nie , ona zawsze musiała zgarniać wszystko.
Gdy dziewczyna ubolewała nad stratą roli, na której jej naprawdę zależało do jej uszu dobiegł dzwonek oznajmiający koniec lekcji. Szybko spakowała zeszyty, wzięła swój notatnik pod rękę i podeszła do nauczyciela
- Panie profesorze, nie da się już nic zrobić, żebym to ja grała tą role ??– zapytała z nadzieją w glosie
- Ana wiesz dobrze jakie są moje reguły. Zbyt wiele razy się spóźniałaś. Niestety rolę w spektaklu dostają osoby odpowiedzialne, a ty jak na razie wykazałaś się , lecz w odwrotnym kierunku. A teraz wybacz , ale mam dyżur.- odpowiedział spokojnie i odszedł poprawiając okulary.
- Ale…- blondynka zaczęła, lecz już nie miała do kogo kierować tych słów. Szepnęła cicho „mi naprawdę zależy na tej roli” i z głową spuszczoną w dół poszła wzdłuż korytarza. Poczuła mocne szarpnięcie, w wyniku czego torba spadła z jej ramienia , a rzeczy wysypały się po marmurowej podłodze.
- Proszę, to chyba twoje- usłyszała cichy, seksowny głos. Podniosła głowę i zobaczyła kucającego obok niej blondyna, o anielskiej urodzie, z wysportowanym ciałem. Dosłownie Ideał. Jąkając się powiedziała „Dziękuję” i wzięła od chłopaka zeszyty. Jej twarz nabrała wszystkich odcieni czerwieni. Pozbierała resztę rzeczy i poszła w stronę Billa, który wszystko obserwował.
- A temu co?? – skomentował czarnowłosy
- Ja…ja nie wiem – powiedziała w szoku dziewczyna. Nie mogła uwierzyć, że odezwał się do niej Dan Green , ten przystojniak Dan Green , za którym szaleje połowa szkoły.
- Jezu jak można być tak pustym, przecież to jest chodząca lalka – brunet zakpił z blondyna. Denerwowało go, że po świecie chodzą, tak bezcelowi ludzie.
- Oj daj spokój, każdy żyje własnym życiem. A on przynajmniej jest lubiany
- Przepraszam czy ja się tylko przesłyszałem, czy ty mu ZA-ZDRO-ŚCISZ ???- chłopak nie mógł uwierzyć własnym uszom.
- Nie tylko ci się wydawało – powiedziała zawstydzona dziewczyna. Gdyby już nie była czerwona, na pewno można by było zauważyć powstające rumieńce. Przytuliła przyjaciela i szepnęła mu do ucha „Pamiętaj ty zawsze będziesz dla mnie najważniejszy”.
- O patrz kto idzie. Szanowny pan Tom– Na twarzy Billa można było zauważyć złość, ale tylko Ana wiedziała , że tak naprawdę przykrywa on smutek i tęsknotę za „dawnym” bratem.
Dziewczyna odwróciła głowę. Po środku korytarza szedł dumnie chłopak z dredami na głowie, a jego szelmowskim uśmiechem były obdarowywane wszystkie „ślicznotki” ze szkoły.
- Kurczę co się stało z tym dawnym , nieśmiałym Tomem – Ana westchnęła na wspomnienie dawnego kumpla.
- Ana czy to prawda , ze dzisiaj pomógł ci ten pie***ony Green?? – zapytał Tom podchodząc do dwójki. Spojrzenia wszystkich dziewczyn w szkole skierowały się teraz na nich, aż blondynka poczuła się nieswojo.
- Tak, a co??? – odpowiedziała spokojnie, z lekką nutką ironii
- Kur*a ! – Dredziaż naprawdę się wkurzył. Poprawił czapkę i szybko odszedł. Ana dopiero teraz zrozumiała, że Dan nie pomógł jej bezinteresownie. To był po prostu kolejny dobry uczynek , który mógł sobie dopisać do swojej listy, a z każdym takim kolejnym zdobywał prowadzenie nad Tomem. Śmieszyło ją to całe prześciganie się chłopaków w drodze do szczytu, którym było miano „tego najlepszego, najsławniejszego” w szkole.
Zadzwonił dzwonek i wszyscy uczniowie zaczęli rozbiegając się do klas. Tylko ona i Bill szli spokojnie, jak by nie obchodził ich czas. Pozostałe lekcje minęły dosyć szybko. Gdy dziewczyna wychodziła już ze szkoły podbiegł do niej Bill
- To do zobaczenia popołudniu – rzucił
- Oki, a o której przyjdziesz?? – zapytała dziewczyna poprawiając ramiączko plecaka.
- Po obiedzie – czarnowłosy uśmiechnął się i pobiegł w stronę samochodu jego mamy. Dziewczyna dostrzegła , jak już przy samym wejściu do pojazdu kłóci się z Tomem o ich ulubiona miejscówkę. Uśmiechnęła się sama do siebie, gdyż przypomniały jej się stare, dawne czasy.

„
- Mamo Bill opluł siedzenie – krzyczał Tom wpychając się w pozostałą dwójkę.
- Ale wy macie problemy- śmiała się mała blondyneczka – po prostu wytrzyj ją, a nie ładujesz mi się na kolana.
- Ale to jest toksyczna ślina!!- oznajmił chłopiec- Nie dotknę ja za nic na świecie !!
- To ja ją zaczaruję. – oznajmiła wesoła kobieta, prowadząca samochód. Uwielbiała bawić się z dziećmi, wymyślając różne światy. „

Ana nigdy nie zapomni tych czasów, gdy mama bliźniaków bawiła się z nimi w piratów. To było magiczne popołudnie. Do dzisiaj na strychu ma sukienkę księżniczki piratów, która zrobiła własnoręcznie.

„- I co się stanie?? – dopytywał się ciekawy czarnowłosy chłopiec
- Zamieni się w super, czarodziejską moc – kobieta sama zaśmiała się ze swojej wyobraźni
- Jaką moc??- tym razem ciekawość zżerała blondynka, z dopiero co zrobionymi dredami.
- Taka, która wszystko zamienia, w super, super rzecz – ciągnęła kobieta
- Jaka rzecz ??- ciekawość dzieci była olbrzymia
- No super – oznajmiła, nie mając już pomysłu
- Achaaaa – chłopcy popatrzyli na siebie – czyli teraz to miejsce jest super, super???
- Dokładnie – kobieta uśmiechnęła się do dzieci.
- Tom, złaź stąd, ja tu siedzę - krzyczał czarnowłosy, przepychając się na wolne miejsce.
- Nie bo ja - przekrzykiwał go blondyn – To miejsce jest super, czyli dla mnie – wypiął dumnie pierś
- Nieprawda!! Mamo powiedz mu coś !! – Oburzony Bill szukał pomocy w rodzicielce.
- Och kochani uspokójcie się – powiedziała z niezwykłym spokojem kobieta – Teraz to już wysiadamy – uśmiechnęła się i przekręciła kluczyk w wyniku czego silnik zgasł”

Blondynka zawsze na to wspomnienie śmiała się. Nie mogła uwierzyć, że naiwność z lat dzieciństwa zostanie im do dziś, a może to było już tylko przyzwyczajenie?? Tego nie wiedziała. Podziwiając otaczająca ja naturę ruszyła w stronę domu.

Mod-Negai · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 16:01 Temat postu:

1?

EDIT

Przepraszam, ze dopiero teraz, ale musialam isc na herbatke:)

No kochana...
Kolejny raz mi sie podobalo...
Urzekly mnie te wspaniale wspomnienia... pieknie je opisalas...
Nie rozumiem jak sie ukrywalas ze swoim talentem przez tyle czasu...
Pozdrawiam i czekam na wiecej...

SimplePlanowa · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 16:26 Temat postu:

ahh jak ja lubie takie wspomnienia Cool

znaczy sie w opach xD
podobaloo mi sie Very Happy

dzieki za dede

czekam na nju

AfterAll · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 16:34 Temat postu:

Fajne i wciąga...
I jestem okrutnie ciekawa jak poprowadzisz bohaterów i co będzie dalej Smile

Pisz szybko nowy odcinek!

Tei · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 16:44 Temat postu:

Świetna część. Najlepsze są te wspomnienia... chociaż reszta też jest genialna. Mam nadzieję że Ana jakoś zdobędzie tą rolę? Smile

kainka111 · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 16:47 Temat postu:

~durch_den_monsun - A nic nieszkodzi Smile

Mam nadzieję, że herbatka była pyszna Smile

Mod-Negai · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 16:57 Temat postu:

Aj byla dobra, byla... mietowa - moja ulubiona:)

A krytyki nie nalezy sie bac.
Sa dwa rodzaje: pozytywna (to jest ta pisana przez madrych ludzi, ktorzy chca pomoc) i negatywna (czyli ta pisana przez tych, ktorzy chca upokorzyc autora).
No, ale tutaj zbytnio nie ma co krytykowac...

A i cos jeszcze! Zapomnialabym! Dziekuje bardzo za de-de! Jestem zaszczycona!