Tokio Hotel

Cheza · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 16:56 Temat postu:

Mnie chcieli wysłać do psychiatry. Ale mnie jakoś nie śpieszy się rozmawiać o tym co dzieje się w mojej psychice z obcą osobą. Nie i koniec. Żadne siły mnie tam nie zaciągną. Pech chciał, że życie dało mi i to nieźle popalić od najmłodszych lat. Co prawda wszystko mi zalega w psychice, ale nauczyłam się z tym żyć. I dobrze sobie radze. Nie potrzebuje by ktoś próbował wniknąć w mój umysł. Wystarczy mi że raz przeżyłam swoje i nie chce do tego powracać. A tym bardziej słuchać zrozumienia od osoby która tego nie przeszła.

Tyna · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 16:59 Temat postu:

Czasami pomaga, czasami nie....

Wydaje mi się, że taki człowiek jeżeli nie przeszedł tego co pacjent, to go nie rozumie...
Zapewne ma dobre intencje, ale nigdy nic na sile...

I nie wiem dlaczego, osobie która potrzebuje pomocy, czesto wmawia sie, ze ona jest chora i musi wspolpracowac... To tlyko dobija... chyba... ehh

Lemoni · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 17:34 Temat postu:

Z wielkim zapałem, tydzień w tydzień, pomykam na kółko psychologiczne. Miały być nudne wykłady, problem po problemie. Skończyło się na masowych terapiach dla całej grupy. Niby tak delikatnie, nic nie mówisz, jednak masz później uczucie, ze wylałeś z siebie wszystkie bóle i cierpienia.
Nieważne czy to stara psycholog czy ktokolwiek inny, dobzre z kimkolwiek porozmawiać. Trudno, ale naprawdę przynosi ulgę. A taka stara psycholog ma swoje plusy. Możliwe, że nigdy więcej jej nei spotkasz, więc cokolwiek jej nagadasz- puści w niepamięć. Co zresztą jest jej obowiązkiem Wink

~tricky · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 17:59 Temat postu:

nie lubię ani pedagogów ani psychologów.
mojej pani pedagog nawet dotknąć nie można przez przypadek, bo to ją boli lub jej się wielka krzywda dzieje Grey_Light_Colorz_PDT_50

taka to głupia siekiera!
a psychologowie to samo zło - przynajmniej szkolni.
moja koleżanka chodziła, moja siostra - z tego co mi wiadomo, to one zostały obarczane za wszystko. szczerze powiedziawszy, to dla mnie tacy ludzie nie istnieją. zamiast pomagać, obwiniają.
a jak będę kiedykolwiek potrzebować wsparcia i dobrego słowa, to wiem gdzie iść.
moje nogi nigdy nie powiodą do psychologa, to nie po drodze Laughing

Anty · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 19:39 Temat postu:

Nawiązując (zapewne troszkę nie na temat).
Wicie, co mnie śmieszy?
Osoby, które udają dziewoje z wielkimi problemami. Nie boją się powiedzieć "miałam myśli samobójcze", czy "schizowałam".
Uwielbiam, gdy mam możliwość takim osobom dogadac. Wykazać, że nie mają tak naprawdę tragicznego powodu.
Nie cierpię ludzi, którzy poszukują w sobie chorób, problemów itp.
Pozdrawiam,

Blair · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 19:46 Temat postu:

Anty · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 20:25 Temat postu:

Ja jestem po prostu na profilu humanistycznym ... także liczyłam na coś lepszego. Nie powiem, takie lekcje czasem są przydatne. Np. gdy czytam ciekawą książkę bądź chcę posłuchać muzyki. Jednak nic z nich nie wyniosłam. Mam je już ponad rok, a z psychoogii wiem tyle, ile sama wynalazłam, zaobserwowałam się, zapamiętałam.

Ot, co.

(It sucks.)

Pozdrawiam,

Demigod · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 21:58 Temat postu:

Hmm nie będe może mówić konkretnie o mnie i moim otoczeniu, bo jednak dzisiejsze społeczeństwo jest na tyle ograniczone, ze boje sie spotkać tu kogoś z mojej szkoły na przykład.

Andzia i Anty, to kojarzy mi się z durnymi zajęciami typu spójrz inaczej, gdzie nie można podyskutować, tylko jakies durne zabawy wymyślają Wink

Zgadzam się z Anty. Sama mam kumpelę, która jest bardzo zbuntowana i wszystkiego już w życiu doświadczyła- miała anoreksję, cięła się, słucha metalu, ma poglądy sprzeczne niż Kościół, czym niezmiernie się chełpi, a jedyne słowo, jakie zamieniła w życiu z ojcem to: "siema", w porywach "idę na dyskę", interesuje się psychologią. Ma strasznie skrzywioną psychikę i jest w poważnym i burzliwym związku z chłopakiem, który przyprawia ją o depresję. Dodam, że ma 14 lat. Uszszsz.

carsjana · Wysłany: Niedziela 19-11-2006, 18:54 Temat postu:

Kiedyś potrzebowałam rozmowy, więc wybrałam się po lekcjach do pedagoga szkolnego, Powiedział mi wtedy, że wróci za chwilkę i wtedy z nim pogadam. Czekałam 30 minut a nadal go nie było. Człowiek chce z nim pogadać, ma problemy a on tak po prostu go olewa. To jest jego praca, jego obowiązkiem jest rozmowa ze mną, mógł chociaż powiedzieć ile mu to czasu zajmie, albo żebym przyszła jutro czy coś w tym stylu. Wkurzyłam się i wróciłam do domu. Nie mam zamiaru się wybrać po raz kolejny do tego idioty Confused

Dismael · Wysłany: Poniedziałek 20-11-2006, 17:01 Temat postu:

matka mojego chłopaka jest psychologiem. często jak przychodzę do nich do domuto ona ze mną rozmawia, niby normalnie ale zadaje czasem takie pytania ze szczęka mi opada.
jest wspaniałą kobietą bo kiedy miałam problem, długo rozmawialiśmy i pomogła mi. nic nie mówiąc synowi. etyka lekarska xD

Sakura · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 19:59 Temat postu:

Courtney · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 20:18 Temat postu:

U mnie w klasie jak tylko ktos powie 'O, ten chodzi do psychologa!" jest wyśmiewany.
Nie rozumiem tego. Przecież to nic złego.
Może potrzebuje pomocy w trudnych sprawach...?
Nie pojmuje tego.

Czasami wydaje mi się, ze powinnam chodzic do psychologa. Nie wiem czemu.
Czasami po prostu ja, jak i inni ludzie, nie porafia sobie poradzić z problem.
Po prostu. Dlatego chcą porozmawaiać.
A psycholog doradzi, a czasami, gdy jest potrzeba, wyleczy.

styśka · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 20:21 Temat postu:

Do prawdziwego psychologa wybrałam się raz. Zdenerwował mnie takim pytaniem : I co czujesz?i więcej nie poszłam, ale mój ksiądz mówi mi tak bardzo poważnie, że ja powinnam tam znowu pójść. Zastanawiał się nad nauczaniem indywidualnym, ale stwierdził, że zgłupiałabym do końca.
W-fista pracuje jako mój psycholog. I chyba mu to wychodzi bo nie denerwuje mnie takimi pytaniami jak wyżej wymieniony. Ma 27 lat i mówi takim językiem, który ja rozumiem. Nie zadaje głupich pytań. Mówię co chcę i nie muszę cenzurować. Wysłuchuje czasem poradzi, czasem coś się zapyta. Jeszcze jakiś tydzień temu nie lubiałam go okropnie, ale zaczynam się do niego przekonywać.
statnio poprosił o płytki z muzyką jakiej słucham, aby dowiedzieć się czegoś więcej o mnie. Wczoraj mu dałam. Następna "wizyta" w piątek. Czy będzie owocna?

Lady_Mystery · Wysłany: Środa 22-11-2006, 17:52 Temat postu:

Nigdy nie byłam i nie chcę pójść.
Moja mam chciała mnie wysłać do pana/pani p. z tego powodu, ze jak ona to określiła...
"Za dużo muzki zwanej death metalem...".
Nie lubię psychologów.
Natrętni ludzie, którzy niby mają pomóc, a tego nie robią.
Wypytują się o życie prywatne.
Zadają mnóstwo pytań, a później stawiają diagnozę.
Zaburzenie psychiki...
Pfff...

Rozumiem trochę agresywne osoby.
Przecież można się wkurzyć [ A zwłaszcza jeśli jakiś psycholog gada ci "Co czujesz?","Co myślisz?", "Za kogo się uważasz". Normalnie mam wrażenie, że wyjdę z siebię i stanę obok... ].
Bez obrazy dla osób chcących studiować psychologię...

Unti · Wysłany: Czwartek 07-12-2006, 22:09 Temat postu:

Nie rozumiem, czemu każdy się wstydzi pójść do psychologa
Ja dziękuję wszystkim, którzy mnie tam skierowali.
Byłam przedwczoraj po raz pierwszy w życiu. Bałam się, okropnie. Jednak przekonałam się, że to nic takiego. Psycholog z Tobą porozmawia, podpowie co można zrobić, by rozwiązać problem.
Teraz będę miała terapię psychologiczną. Powód? Depresja. Myślałam, że to typowe dla nastolatek, że są takie przybite, więc nikomu nic nie mówiłam. Miałam ochotę usiąść w pokoju, schować się i nikomu nie pokazywać. Ba, co ja gadam. Nadal mam. Najlepiej jest mi w domu, bo wiem, że tu jestem bezpieczna. Boję się ludzi. A to właśnie psycholog powiedział, że zrobi wszystko, bym z tego wyszła. Ona jako jedyna zauważyła, że z nieśmiałością, która jest tak strasznie wielka, da się coś zrobić.
Psycholog właśnie po to daje te karteczki z pytaniami oraz zabawy, żeby zobaczyć, co Tobie jest. To nie jest głupie. Szanuję ludzi, którzy tym się interesują. Ja bym nie potrafiła.

Anty · Wysłany: Czwartek 07-12-2006, 22:28 Temat postu:

Matko. Ja z takim problemem poradziłam sobie sama.
Nerwica, póżniej depresja, aspołeczność ... Wymieniać dalej?

Pozdrawiam,

Unti · Wysłany: Piątek 08-12-2006, 9:53 Temat postu:

Może Ty potrafiłaś. Ja niestety nie umiem. Są ludzie, którzy z problemami sobie poradzą sami, ale są też ludzie, którzy nie poradzą sobie bez pomocy innych.

Mod-Falka · Wysłany: Piątek 08-12-2006, 13:18 Temat postu:

Psycholog, psychiatra, ludzie potrzebni. Nie byłam jak dotąd ani u jednego, ani u drugiego, bo po prostu nie mam problemów, z którymi nie dałabym sobie rady sama. Ale niektórym ludziom na pewno psycholog jest potrzebny.
Chociaż z drugiej strony, teraz do psychologa lata się z byle problemami. Jeszcze troche i sesje u psychologa zaczną być trendy.

Jak dla mnie bardziej pociągająca jest psychiatria. Bo przynajmniej zajmuje się czymś konkretnym. A psycholog to chyba jednak tak trochę dla szpanu...

Aluvia · Wysłany: Piątek 08-12-2006, 14:18 Temat postu:

Psycholog?
Moim zdaniem niepotzrebny wynalazek.
Noale...
Nie mam zamiaru nigdy opowiadać nieznajomemu o swoich prywatnych, bardzo osobistych sprawach.
Tym bardziej nie mam zamiaru wysłuchiwać czyichś zwierzeń.
Psychologia...
To mnie raczej śmieszy.
Tyle.

Świstuś · Wysłany: Piątek 08-12-2006, 14:27 Temat postu:

A ja bym chciała pójść do psychologa, powiedzieć wszystko co mi leży na sercu.
Bo uważam, że jak porozmawiam z obcą osobą, będzie mi łatwiej, bo mogę później jej nie spotkać, a tak naprawdę nie amm prawdziwych przyjaciół, i to mnie boli.

Wkurza mnie ta nietolerancja: on idzie do psychologa! Jest psychiczny! Aaaaaa!

Pff.

doustna · Wysłany: Piątek 08-12-2006, 15:56 Temat postu:

Byłam u psychologa.. raz:D
a że baba taka papla wszystko co jej powiedziałam przekazała nauczycielką.. Razz

AnJaA · Wysłany: Piątek 08-12-2006, 17:47 Temat postu:

nigdy nie bylam u psychologa i chyba nie chce isc.
no ale jak bede musiala to nie bede miala innego wyboru.

Blue Nati · Wysłany: Piątek 22-12-2006, 18:05 Temat postu:

Nigdy nie byłam bo nie mam znowu takich wielkich problemów. Jak na razie nie zapowiada się żebym prędko musiała odwiedzić psychologa i mam nadzieję, że tak zostanie.

thsandej · Wysłany: Piątek 22-12-2006, 19:26 Temat postu:

Nigdy nie była. Narazie radzę sobie ze wszystkimi przeciwnościami losu. Nie wiem czy w dobry sposób, ważne że jest skuteczny. Jeśli już bym czuła potrzebę porozmawiania z psychologiem to chyba bym nie poszła do szkolnego. W mojej budzie psycholog kręci się po holu na przerwie i wchodzi na lekcje. Nie wiem czy chciałabym go oglądać po moich odwiedzinach w jego gabinecie.