Tokio Hotel

Gabrielle · Wysłany: Poniedziałek 06-03-2006, 7:37 Temat postu:

FallenAngel u mnie jest dokładnie to samo. Rozmawiałam z rodzicami to powiedzieli, żebym do kościoła chodziła jeśli czuję taką potrzebę. Ja na świat patrzę zbyt realistycznie żyby wieżyć w Boga. Na religii też się nie udzielam i mam same 2. Myślę żeby od przyszłego roku przestać chodzić...

cherry01 · Wysłany: Poniedziałek 06-03-2006, 14:00 Temat postu:

denerwuja mnie ludzie ktorzy chodza do kosciola 2 razy w roku, na Boze Narodzenie i na Wielkanoc. no bo przez caly rok maja wszystko gdzies, olewaja sobie kosciol, a gdy przychodzi wieksze swieto to nagle wszyscy sie nawracaja. oczywiscie powinni sie nawracac, ale nie na tydzien czasu, no sory, to jest troche nie halo.

Kass · Wysłany: Wtorek 07-03-2006, 17:19 Temat postu:

Nie nalezę do żadnego wyznania i dobrze mi z tym.
Ale w Boga wierzę i to bardzo mocno.
Parę lat temu o mało co nie zostałam Świadkiem Jehowy. Teraz całe szczęście ten etap mam już za sobą.
Sądzę, że religie otumaniają i otępiają ludzi, pozbawiają ich wolnej woli... Dlatego nigdy nie przystapię do zadnej religii.

A na koniec chciałam pogratulować świetnego tematu Smile

TaniecDuszy · Wysłany: Środa 08-03-2006, 19:54 Temat postu:

Dark Lady · Wysłany: Środa 08-03-2006, 20:15 Temat postu:

ja jestem wierzącą osobą i dosć praktykującą chociaż czasme już am dosyć słuchania kazan na mszach... Confused

Uważam Boga za kogoś dla mnie ważnego, boję sie go i modlę.... czasem rozmyslam nad tym czy to nie jest czyjes przekonanie i czy taki ktos istnieje.... ale wiem że badzo go potrzebuję... iwem mozecie sie z tym nie zgadzac....to jest moja opinia....

NATALCIA · Wysłany: Środa 08-03-2006, 22:35 Temat postu:

Jestem wierząca ale z chodzeniem do Kościoła cieniutko ale za rok co tydzień będę musiała chodzić indeks i bierzmowanie ehh szkoda gadać

kristoffero · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 11:42 Temat postu:

Kass. Jesli wierzysz w boga to jakiegos wyznania jestes.

SimplePlanowa · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 16:37 Temat postu:

Kass · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 17:27 Temat postu:

kristoffero · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 17:35 Temat postu:

wyznanie to rzecz duchowa, a nie kwestia, komu dajesz na tace.

cORV · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 17:57 Temat postu:

Zadeklarowany agnostyk zafascynowany islamem... (do tego stopnia, że we wrześniu chyba zacznę naukę arabskiego) Pochodzę z tolerancyjnej rodziny, nigdy nie miałem przymusu chodzenia do kościoła, ani na religię w szkole. Kiedyś chodziłem bo tak chciałem, ale wyrosłem z tego-nie podoba mi się ograniczanie mnie przez reguły mające 2000tys lat, poglądy kościoła na homoseksualistów, eutanazję i parę innych kwestii, paradoksy między Nowym i Starym Testamentem i wreszcie to co reprezentuje sobą kler...

~*~Crazzzzzy~*~ · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 11:30 Temat postu:

Ja jestem z wierzącej rodziny, ale ja za bardzo wierząca nie jestem, nie modle się, nie chodze do kościoła, u spowiedzi byłam ostatni raz ... umm...3 lata temu? może 4.
A kościół? Zwykłe wyłudzanie kasy ...zwłaszcza w "moim" kościele... tzn. tym do którego kiedyś chodziłam, kiedyś jak byłam mała to śpiewałam w kościele "zielony walczyk raz dwa trzy..." (czy jakoś tak) bo pomyślałam że skoro inni coś spiewają to ja nie będe gorsza Razz

TaniecDuszy · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 15:02 Temat postu:

Ja tak jak Kass... dobrze to ujęłaś Smile

"Nie chodzę do żadnego kościoła
Nie popieram nauk żadnej religii
Nie spotykam się z ludźmi o tych samych wierzeniach, jak moje
Więc dochodze do wniosku, że nie należę do żadnego wyznania, nie jestem podporządkowana żadnej religii.
A poza tym, jaki jest sens trwania w jakiejś wierze, skoro wszystkie religie świata opierają się praktycznie na tym samym, a wyznawcy każdej z nich wierzą w tego samego Boga... W którego i ja wierzę."

ale co do wiary w samo istnienie Boga, to... hmmm dąże do tego powiedzmy:)

Kass · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 18:19 Temat postu:

*AnIoŁeK* · Wysłany: Piątek 10-03-2006, 18:21 Temat postu:

Wiara ...dzis sie pozarłam z matka o to ze nie chce mi sie isc na droge krzyzowai wiecie co mi powiedziala ?? Ze kiedys Pan Bóg tez mi powie nie chce mi sie ;/ Of coments .....

kristoffero · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 11:16 Temat postu:

cORV · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 11:23 Temat postu:

Deizm odrzuca praktycznie całe Pismo Święte, więc to kiepski przykład...

Kass · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 12:39 Temat postu:

Adeleida · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 19:12 Temat postu:

Wierzę w Boga.
W jednego Boga.
W Trójcę Świętą.
I nie zmienię tego zdania pod żadnym pretekstem...
Staram się chodzić do Kościoła.
Nie mówcie tak o księżach. Faktycznie, są i tacy. Ale znam i takich, któzy żyją całe życie w przeciętnych warunkach i jadą na misię do Ugandy czy gdzieś tam...
A powiedzcie mi, jak wytłumacyzć stworzenie świata?
Pyk i już?

dalia · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 19:37 Temat postu:

Ja stworzenia swiata pojmuje naukowo. Poniewaz nauka ma bardzej wiarygodne dowody.
Poprostu powstala planeta, niby taka samia jak inne, ale byly na niej warunki do zycia , tlen, woda itp.
No i ewolucja nas stworzyla, od przecietnego pantofelka czy inego stworzonka... do czlowiek.
Ja to tak pojmuje...

Bo jakos mi sie wiezyc nie chce w jakiegos Boga ktor by ze swojej checi tak wszystko stworzyl, i zyje gdzies tam i nami ,,steruje''...
No bo gdzie on zyje...??? Nie w niebie bo przeciez cos takiego nie istnieje... to gdzie??? To pytanie jest najczesciej prze ze mnie zadawane.

Poprostu bez obrazy dla tych co wierza w Boga, ale ja w niego nie wierze... Nikt nie udowodnil ze on istnieje... A ja wierze w to co widze Very Happy

cORV · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 20:50 Temat postu:

cherry01 · Wysłany: Poniedziałek 13-03-2006, 14:36 Temat postu:

stworzenie swiata to nie takie pyk i juz, nie sluchalo sie na geografii jak tworzyl sie swiat?? Razz

ziemia powstawala z roznych materii i jakis takich innych, za pomoca Boga, bo On ziemie stworzyl, a w Bibli jest napisane ze w 6 dni, ale tego nie powinno sie tlumaczyc w ten sposob ze w 6 dni takich normalnych, tylko 6 dni moglo zostac porownane do np. 6set lat, albo inaczej.

a niebo, to nie jest miejsce, tak jak np. polska, czy ziemia, tylko niebo to jest stan ducha po smierci, ciezko jest to wytlumaczyc, ale jest to taki stan naszej duszy, jak podczas snu-nasze cialo lezy bezwladnie, tak jak po smierci, a dusza i mysli sa gdzie indziej,

ja to tak interpretuje Very Happy

Lady Revania · Wysłany: Poniedziałek 13-03-2006, 14:41 Temat postu:

Tosia · Wysłany: Poniedziałek 13-03-2006, 15:36 Temat postu:

Ja napisałam, na religię, o mojej wierze, tak:

Zwykle, kiedy myślę o wierze w coś, mam na myśli intelektualne przekonanie, że coś istnieje lub jest prawdą. Wiara w Boga oznacza też coś więcej: nie tylko uznanie, że On istnieje, lecz także zaufanie Mu na tyle, że zgadzam się postępować zgodnie z tym co powiedział. Załóżmy, że znalazłam się nad brzegiem przepaści i chcem dostać się na drugą stronę. Jedynym sposobem na to, jest most przerzucony nad nią. Mógła bym oczywiście powiedzieć, że wierze w to, iż przejście po moście jest bezpieczne, i na tym poprzestać. Taka "wiara" jednak nie zaprowadzi mnie na druga stronę, gdyż wprawdzie twierdzę, że wierze, ale nie wiąże się z tym żadne działanie. Jeśli jednak naprawdę wierze, że mogę bezpiecznie przejść, to oczywiście natychmiast wejdę na most i pójdę po nim dalej. Oczywiście, jeżeli chcem w taki sposób zaufać Bogu, muszę najpierw wiedzieć, jaki On jest i czego ode mnie oczekuje. Zanim zadecydowałabym, czy przejście przez most jest bezpieczne, na pewno dobrze przyjrzałabym mu się, żeby ocenić, czy naprawdę tak jest. Podobnie jest z wiarą: Bóg nie chce nigdy, aby wiara człowieka była ślepa albo głupia, wynikała jedynie z tradycji, przesądów albo niewiedzy; chce raczej, aby każdy człowiek mógł poznać Go i świadomie zdecydować o tym, że chce Mu wierzyć. Jednak taki sposób poznania Boga to zaledwie początek - to tak, jakby czytać książkę o kimś, kogo nigdy nie miało się okazji spotkać. Bóg chce, abyśmy poznali Go naprawdę, osobiście - On jest osobą, z którą możemy rozmawiać, poznawać Go i nawiązać bliską więź. Wiara w Boga oznacza więc także posiadanie takiej z Nim więzi.

Pomimo, że jestem osobą wierzącą i wychowałam się, tak jak 99% Polaków, w rodzinie chrześcijańskiej, w tej religii, jak dla mnie jest zbyt dużo niewiadomych. Jestem osobą, która nie uwierzy, dopóki nie zobaczy. Mimo to, Bóg jest zawsze dla mnie oparciem w trudnych sytuacjach i wiem, że zawsze mogę z nim „porozmawiać”. Niestety, takie osoby, jak np. ks. Rydzyk skutecznie mi (wręcz!) „obrzydzają” chrześcijaństwo...

ocena, od księdza: 5+

~~~

Wykorzystałam pierwsze wypowiedzi, z tego tematu.
Dziekuję.

cORV · Wysłany: Poniedziałek 13-03-2006, 16:47 Temat postu:

Podręcznik życia? Czemu nie-jest sporo racji w tym określeniu. Z tym, że ten podręcznik jest w domyśle natchniony, a reguły w nim zawarte pochodzą od siły wyższej.