Tokio Hotel

Mod-Hazel · Wysłany: Sobota 20-01-2007, 21:03 Temat postu:

Liz- rozumiem..siódmy dzień itp. ale nie jest napisane, że mam iśc do kościoła !
Widzisz...ty czujesz taka potrzebę, więc chodzisz, ja natomiast nie. Lubię czytac Pismo Św. i zastanawiać się nad tym, ale sama.
Bardzo libię też chodzić do kościoła, kiedy nikogo tam niema. Uklęknąć sama w ławce i pomodlić się cicho do Boga. Porozmawiać z nim. Wtedy czuję jego obecność.
Natomiast w zatłoczonym kościele, gdzie większośc ludzi przyszła, by odbębnić swój obowiązek czuję, że mogłam byc gdzie indziej.
Wierzę, modlę się niemal codziennie i kocham Boga z całego serca, ale kościoła nie trawię.

Poza tym Liz, dlaczego piszesz "Kościoła" z dużej litery o.O że niby "chodzisz do Kościoła"
Kościół z dużej litery oznacza ludzi, wspólnotę... wszystkich wierzących...
A ty chodzisz do budynku...czyli z małej litery "kościół"
To zwykła instytucja!

Co do twoich pytań.

-Nie, nie czuję, to mój wybór w co wierzę a wybrałam wiare katolicką bo tak mnie wychowano, powołanie...ee...raczej nie.
-Nie czuję (jak na razie) żadnego konkretnego powołania.
-Jasne, że można być. Rodzice chrzczą małe dzieci, które rosną i często potem wybierają zycie wolne od wierzeń. To, że zostali ochrzczeni, to nie zależało od nich.

an. Liz · Wysłany: Sobota 20-01-2007, 21:09 Temat postu:

Dziękuję Antośka.
Piszę Kościół z dużej litery ponieważ dla mnie nie jest to "tylko" budynek. Wiem, że Kościół z dużego K oznacza wspólnotę.
Ale Msza przecież nie musi być w kościele. Może być wszędzie. Na łące, w mieszkaniu...
I wtedy tam jest Kościół. Ta wspólnota. I właśnie takie Msze są niezapomniane.
Pamiętam jak najlepsze było jak siedzieliśmy w 6 osób razem z księdzem dookoła stołu i On Mszę odprawiał... Takiej atmosfery nie było nigdzie później.

Przepraszam, żę tak nieskładnie, ale zmęczona jestem.

iLoNa · Wysłany: Czwartek 25-01-2007, 11:45 Temat postu:

Just_My_Soul · Wysłany: Piątek 26-01-2007, 10:27 Temat postu:

ale niekoniecznie...
każdy ma prawo przecież wybrać...
jeśli nasi rodzice mogli zdecydować o swojej wierze...
to dlaczego my nie możemy...

ja nie wierze w tego waszego wielkiego Boga...
choć moi rodzice próbują to nieustannie zmienić...

iLoNa · Wysłany: Piątek 26-01-2007, 21:47 Temat postu:

Ale to tylko moje odp na pytania Liz Wink

Mysle, ze nikt nikogo nie powinien namawiać, rządac od kogoś wiary w Boga... Owszem, mozemy wybrac, ale z mojego punktu widzenia wlasnie tak jest. Ja kontynuuje to, co zapoczątkowali chrztem moi rodzice. I dalej bede kontynuowała. Do końca zycia.

AnJaA · Wysłany: Piątek 26-01-2007, 22:16 Temat postu:

nie wiem czy sie wypowiadalam na ten teamt.
ja jestem z rodziny wierzacej w Boga.
do kosciola chodze rzadko. chyba ze z rodzina na Boze Narodzenie, Wielaknoc albo z przymusu.

fankaBillaireszty · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 1:39 Temat postu:

Jestem wychowana w rodzinie katolickiej.Czy wierze w Boga? często zadaje sobie to pytanie i nie umiem na nie odpowiedzieć tak naprawde jeszcze nie jestem pewna swojej wiary.......Chodze do kościoła do spowiedzi ale nie z wielką chęcią tak jak reszta mojej rodziny....Msza świeta? uwazam jedynie czasmi jak już ksiądz coś sensownego zacznie. Spowieć?moim zdaniem to dziwne że ja musze mówić komuś swoje grzechy czy nie mogła bym je wyznć samemu Bogu..... co to zmieni ze powiem je ksiedzu któy siedzi w komfesjonle i nawet nie słucha(przynajmniej u mnie) moim zdaniem spowiedz powinna być rozmową a nie gadanie jakiejś regułki której nauczył cie ksiądz przed pierwszą spowiedzią...
Wiem że moja wiara sie dopiero "rozwija" i choć czasem mam wątpliwości to wiem że może z czasem one znikną mam taką nadzieje........

kluseczka · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 9:08 Temat postu:

Hmm...
Nie chodzę do kościoła.
Nie modlę się.
Nie jem mięsa w piątki, owszem, ale nie z powodów religijnych Twisted Evil

(wegetarianka)
Jestem ateistką.
Z lekkim wierzeniem w reinkarnację, bo mam czasem przebłyski... nie mojego życia.
Święta obchodzę, ale bez śladu religii, po prostu zjadamy sobie bigos, jakieś pierogi, oglądamy TVN turbo(tzn. ja się wściekam, bo TVN turbo nienawidzę) i oglądam świąteczne filmy, są prezenty, i atmosfera- ale nie atmosfera "Teraz podziękujmy za te dary" tylko taka... rodzinna Smile

kluseczka

PS. Tak, jestem ochrzczona.
Ale nie stoi mi to na przeszkodzie niewierzenia.
Rodzice też śrenio wierzą, ale dla mojego dobra byłam ochrzczona przed komunią, żeby nie było pytań " A czemuuu nie idziesz?".
Ale wtedy opieralo się to na (I tak słabej) wierze dziecięcej, teraz to jest świadomy wybór. Nie potrzebuję kogoś, czegoś, żeby wierzyć, że mnie widzi itd. Po prostu nie czuję takiej potrzeby.

iLoNa · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 9:09 Temat postu:

an. Liz · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 9:51 Temat postu:

Ja jeszcze nie spotkałam na swojej drodze księdza który by podczas spowiedzi porozmawiał. Najczęściej jak chodziłam do proboszcza to zaraz po wyznaniu grzechów zaczynał mnie pytać kiedy wreszcie skończę kurs lektora Grey_Light_Colorz_PDT_46

cherry01 · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 11:40 Temat postu:

wiara czyni cuda.
nawiazujac do Jana Mazocha, po jego wypadku. strasznie sie przejelam jego stanem i od wypadku odmawiam codziennie dziesiatke rozanca w intencji jego powrotu do zdrowia. i wierze ze to dzieki modlitwom on powraca do zdrowia;) Wink

a co do spowiedzi to tez jeszcze nie trafilam na ksiedza z ktorym odbylabym taka rozmowe. w sumie to dobrze. bo nie wiem czy bym tak potrafila.

fankaBillaireszty · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 14:50 Temat postu:

Ja też chodze do proboszcz może z przyzwyczajenia poprostu kiedy odszedł ksiądz który mnie uczył do komuni wszystki sie zmieniło on potrafił wysłuchać to chyba był jedyny ksiądz w nasze parafi......... teraz probosz siedzi i cie niesłuch tylko przegląda coś w swojej ksiązece drugi jeszcze leprzy rozgląda sie po dziewczynach a trzeci gorzej nawet ci grzechów nie da dokończyć tak mu sie zawsze śpieszt........i to mają być ksieża Question

Proboszczowi powiedział byś ze kogoś zabiłeś to nawet by sie nie skapnoł i zawsze gada podobne regołki po wyznanu grzechów... i właśnie to mnie odpych od kościoła.... Mam nadzieje że znajdzie sie kiedyś u nas taki ksiądz z którym można porozmawiać przy spowiedzi... chciałm chodzić do innego ksiedza ale nie potrafie z przyzwyczajenia i tak tamci nie lepsi..........

iLoNa · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 15:25 Temat postu:

Bosz.. u mnie w parafii jest ksiądz, ktory nie dosc ze jest slepy, to i jeszcze głuchy..
Zdarzylo mi się nie raz, ze bylam pospieszana podczas spowiedzi, a raczej nie dokonczylam tej regółki po powiedzeniu grzechów, ksiądz zaczął mowic. Ale ja to rozumiem. Bylo bardzo duzo osob do spowiedzi.
Ale nie wątpcie w to, że nie ma dobrych spowiedników, bo tacy są Wink

Przyznam, że po bierzmowaniu zaczęłam się lepiej uczyc.. I wszystko, co dobrego mi się przydarzy, kieruję do Boga.

Rimmon · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 19:17 Temat postu:

Ateizm jest w modzie

kluseczka · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 19:22 Temat postu:

lillyann · Wysłany: Sobota 27-01-2007, 21:48 Temat postu:

iLoNa · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 10:30 Temat postu:

W moim otoczeniu też jest odwrotnie..
Wokol mnie są ludzie wierzący (przynajmniej tak mowią).
Ateistów jest niewiele. Przecież kazdy w coś wierzy, choćby w samego siebie.

Tajniaczka · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 11:02 Temat postu:

swent · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 12:03 Temat postu:

nie mam bierzmowania - rodzice nic nie mówią, nie chodzę do kościoła - Bóg to wytwór zbiorowej wyobraźni

ikeikeike · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 14:34 Temat postu:

Nie uważam by ateizm był w modzie. Obecnie w naszym kaczo-rydzykowym kraju lepiej isę nie przyznawać, ze jest się nie wierzącym >.>

Osobiście uważam, ze wiara jest osobistą i niemal intymną sprawą każdego człowieka - nie jestem za obnoszeniem sie symbolami religijnymi, ale w sumie nie rażą mnie (jak niektórych) krzyże w instytucjach państwowych. Zupełnie nie zauważam takich rzeczy... Sama pochodze z katolickiej rodziny; jeszcze parę (naście?...) lat temu wydawało mi się, ze jestem mocno wierząca, ale... no własnie, ale. Życie mnie zmieniło, pół roku temu przestałam chodzić do kościoła (wyjechałam na studia i mama nie ma kontorli nad tym, co robię w niedzielę, wczesniej chodziła,m dla świętego spokoju). U spowiedzi byłam... półtora roku temu, może trochę mniej. Już wczesniej nie uważałam tego za potrzebne, bo pewnego razu zauważyłam że moja spowiedź to najdurniejsza forma hipokryzji a mnie to nawte nie rusza. Ale jakoś chodziłam na nią co pół roku, również na zasadzie 'żeby się w domu nie czepiali'. Do zmiany moich, mozna to nazwać 'poglądów religijnych'' przyczynił sie baredzo mocno ksiądz który uczył mnie religii w ogólniaku. Ten człowiek nigdy nie powinien zostać księdzem, a już na pewno nie katechetą, skoro potrafił sprawić, bym na słowa typu "Bóg na ciebie patrzy" reagowała agresją.

Jednak mimo, ze z dnia na dzień staję się coraz bardziej niepraktykująca, wierzę w Boga. Wierzę, że po śmierci nie znikamy, tylko idziemy w 'jakiejś' formie do 'jakiegoś' miejsca.

Astray DemoniC · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 14:44 Temat postu:

Ja w sumie mogę 'pochwalić się' (ekhm, jak to powiedział Rimmon 'ateizm jest w modzie' -

), że jestem ateistką.
Wyżekłam się wszystkiego, co związane z kościołem. Nie byłam na religii od uch, paru miesięcy - będę zwiewać, dopóki niedostanę tej p********** karteczki od matki. Moja prawie cała rodzina jest katolicka. Ostatnio był u nas ksiądz, ten który mnie uczy - wyszłam na ten czas, kiedy on chodził po mieszkaniach. Nienawidzę go.

Znam niewiele osób, które nie wierzą w Boga w moim otoczeniu.
A moja rodzicielka nie może pojąć, że mogę mieć własne zdanie i własną teorię dotyczącą wiary. Nikt mnie do niej nie będzie zmuszał, bo przecież nie oto chodzi.

kluseczka · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 14:52 Temat postu:

Absolutnie się zgadzam.
Co do spowiedzi...
Jakoś nigdy nie byłam zmuszana.
I przyznam się szczerze - nie byłam od tego powtórzenia I Komunii w 3 chyba klasie.
Zawsze sądziłam że jeśli ktoś chce się wyspowiadać, nie jest do tego potrzebna trzecia osoba- jeśli bym była wierząca i czułabym potrzebęrozmowu z Bogiem i chciałabym prosić o rozgrzeszenie, to bym się modliła w domu, bez osoby "pośredniej", bo to uważam za absolutnie osobistą sprawę. Nie wiem czy rozmumiecie o co mi chodzi...
Po prostu wydaje mi się, że gdybym chciała się wyspowiadać ze swoich grzechów to w ciszy porozmawiałabym z Bogiem, jego właśnie prosiła o wybaczenie. Ech... nie potrafię napisać o co mi chodzi.
A co do mody na ateizm...
Niestety- u mnie w otoczeniu rówieśników taki jest.
A szkoda...
Bo dla mnie wiara to powinien być świadomy wybór osobisty, a nie podążanie za innymi.
kluseczka

Jusia Kaulitz · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 17:22 Temat postu:

Nie chodzę do kościoła..
Nie czuję takiej potrzeby.
Wierzę w Boga? Ha, nie wiem.
Mama mówi, że we mnie siedzi diabeł

Haha, wyśmiałam ją tylko Rolling Eyes

Ona nie może tego zrozumieć,
że jak to Aga chodzi do kościoła
a Justyna nie Neutral

Ostatni raz w kościele byłam
w wakacje, w Niemczech..
Tam mi w kościołach się podoba.
Do spowiedzi nie chodzę,
a po co? Co mam powiedzieć, że przeklinam? I wyzywam nauczycieli?
To ja podziękuje.
U nas jak ktoś wejdzie do kościoła
to od razu babki szepczą sobie coś na ucho Neutral

No plotkary stare dla mnie i tyle Grey_Light_Colorz_PDT_46

Po co przyszły do kościoła, pomodlić się? Czy tylko po to, żeby zobaczyć jak ktoś przyszedł ubrany itp? Pff, żałosne.
A u mojej babci na wiosce to już w ogóle

O, jak ksiądz był na kolędzie ostatnio.
Pół godziny siedział chyba albo i więcej. Kłócił się z moim bratem

żeby nie zapomniał o Polsce, że ma wrócić,a nie siedzieć w Szkocji, bo to Polska jest jego ojczyzna.. Rolling Eyes

Bo to Polska jego wychowywała.
Bo to Polska dała mu wykształcenie
(czy ja o czymś nie wiem?

).
Bóg i kościół to bajeczki dla grzecznych dzieci Wink

Ostatnio tak stwierdziłyśmy z koleżankami.
Mnie to wszystko śmieszny nie wiem czemu Neutral

Noo to wszystko co chciałam napisać.
P.S.Jak zwykle napisałam głupoty.
P.S2.Ciekawe czy ktoś przeczyta te bzdety Laughing

iLoNa · Wysłany: Niedziela 28-01-2007, 18:48 Temat postu:

an. Liz · Wysłany: Wtorek 06-02-2007, 18:19 Temat postu:

Ni iLoNa zgadzam się z Tobą w 100%.
Dobrze pamiętam jak w młodszych latach przychodziło się do Kościoła w nowych ciuchach po to, żeby koleżanki mogły zazdrościć Wink

Chciałabym poruszyć jedną kwestię.
Jestem właśnie w trakcie czytania Dekretu o apostolstwie świeckich. Jest to dokument, który dokładnie mówi jak powinniśmy się zachowywać. Jak powinni się zachowywać chrześcijanie.
Jest tam punkt mówiący o tym, że kto nie przyznaje się do wyznawania wiary na ulicy (np. przeżegnanie się w momencie mijania Kościoła) nie może siebie nazwać 100% chrześcijaninem. Tak samo ktoś kto widzi, jak druga osoba grzeszy i nie robi nic. Co wy o tym myślicie?