Tokio Hotel

Maxime · Wysłany: Poniedziałek 19-06-2006, 18:12 Temat postu:

Hmm. Może być ciekawe.
Tylko że trochę za szybko się akcja w tym parcie dzieje...
Ale tak to jest oki. Będę czekać na new. Smile

THusia · Wysłany: Poniedziałek 19-06-2006, 20:17 Temat postu:

avi · Wysłany: Poniedziałek 19-06-2006, 20:25 Temat postu:

najz :]
Billona nam zabijasz ja nie wiem no xD
zapowiada sie ciekawie

czekam na ta druga czesc ktora JUZ masz napisana Twisted Evil

*JoFy* · Wysłany: Poniedziałek 19-06-2006, 21:31 Temat postu:

Thusiu boski początek! przyznaję, że się przejęłam<ale ja tak mam Laughing

>,,,co ty mówisz, żę pisać nie umiesz...świetny styl , opisy, dialogi Very Happy

już się nie moge doczekać next, jestem ciekawa co wykombinujesz Twisted Evil

buźka:*

Holly Blue · Wysłany: Wtorek 20-06-2006, 11:52 Temat postu:

Heh nie umiesz pisać? Z tego co na razie zaprezentowałaś to umiesz i całkiem nie źle. No ale jak już inni pewnie mówili to było bardzzzo krótki Wink

No to pozostaje czekać na tą drugą część
Pozdrawiam,
Holly.

Mod-Troskliwy Miś · Wysłany: Środa 21-06-2006, 21:21 Temat postu:

ej Ty klucho z mąki ziemniaczanej!!
to jest porażka?
w w tyłek ktoś Ci keidyś nakopał?

jak to czytałąm ( moze jeszzce przez piosenkę która mi leciałą) to aż mnei dreszcze przeszły
nie wiem czemu
dawać mi tu nową część ale to juz!!

THusia · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 12:40 Temat postu:

LadyMakbet · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 13:39 Temat postu:

A ja mam nadzieję, że to nie będzie durne i śmieszne (tak jak u mnie, HIV jest zabawny

' ), tylko normalne opowiadanie. No i fabuła - ja się nie spotkałam, żeby któryś został postrzelony.
Biedny Tomek...
Czekam na next, tylko niech się szybko pojawi.

(Bosz, zaczęłam czytać tyyyyyyle opowiadań... xD)

hela_z_wesela · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 17:42 Temat postu:

No dobre... Już kiedyś coś takie z postrzeelniaem czytałam ale to chyba nie tu), jednak plus za oryginalność.
Na karmitę.
Nie ejstem w stanie nic napisac, ale mi gorąco.
Ładnie...
Ej, w szpitalu jest zimno?

Z poważaniem:
hela_z_wesela

edytejszyn*
właśnie ratuję samą siebie. Nie potrzebuję szpitala.
Ale czamu znowu Bill?
czemu Kaulitzowie?

LadyMakbet · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 17:47 Temat postu:

Hela, tak już jest, że łatwiej pisze się o bliźniakach^^'. Mi na przykład ciężko pisać wiele o Guciu i Georgu, jednakowoż lubię też opowiadania z nimi głównie.
Więc musisz THusi to wybaczyć

.

hela_z_wesela · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 17:55 Temat postu:

WYbaczyć - wybaczę, ale moim zdanie to chyba jest z przyzwyczajenia no i taki zarys. Stereotyp jakby chyba.
Ale dobra - kłócić sie nie bynde.
Wybaczam żeby nie bło.
Zimno mi/

Z poważaniem:
hela_z_wesela

LadyMakbet · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 18:03 Temat postu:

Georg Cię ogrzeje...

THusia, dawaj parcisława! (;

hela_z_wesela · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 18:27 Temat postu:

Lejdi - myślę, ze Cie pocieszę słowami, zę w mojej głowie tli się pomysł z Kisielemw roli głownej.
Jako że historia Pszczóła została oficjalnie zakończona biore się za proszki.
georg, Kisielu mój - łer ar ju!

I żeby nie było:
dawaj nową szczęść (Boże).

Z poważaniem:
hela_z_wesela

Ahinsa · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 20:05 Temat postu:

no i gdzie part Question

A ważniejsze, kiedy Question

LadyMakbet · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 20:13 Temat postu:

Oł, Hela, to tylko zrealizuj swój pomysł

Jupi (: (: (:
Czekam na to opowiadanie Twisted Evil

THUSIA! JA kcem nju parta... Crying or Very sad

Admin-*zakochana* · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 21:22 Temat postu:

Smutne... czytam dzisiaj kolejne opowiadanie w której chcą zabić Billa...
W jedym już go zabili... Grey_Light_Colorz_PDT_46

Ciekawe jak będzie w tym opowiadaniu...

hela_z_wesela · Wysłany: Czwartek 22-06-2006, 21:49 Temat postu:

Ljedi - ja bym go nawet zrealizowała, ale gadam od rzeczy z gorączką prawie 39 stopni. I na Niewolnice IZaurę - jak ja mam napisać coś porządnego? W okół tyle się talenaciachów roi, a odkąd zaczęłas pisać w pierwszej osobie, to płakac mi się chce, bo w trzeciej nigdy nie jest to samo.
I tak siedzę przysmucona, ze spalonym omletem (który, co jak co, ale smakuje rewelacyjnie), pękająca głową, zwalonym gardłem i tym moim smuteczkiem przed komputerem.
Na gacie Chucka - kto mnie gonił do pisania?

***

Nie no, pamiętam jak w jakimś odległym opowiadaniu Bill też umarł z proni palnej (pochodnia, jakś, czy coś), tylko sam se walnał kulkę. Bo jego dziewczynę, bla, bla, bla.
Ale trzeba powiedzieć - śmierć od pistoletu jest śmiercią pomysłową.
Ale tak myślę, ze on sobie przeżyje, potem będzie kaleka, albo tkie coś, zę rurkę do gardła sobie byndzie wkladał. WIdziałam kiedyś o tym film. Fuj, nigdy w życiu. Dzirę w gardle masz, a jedzenie przez dziurkę, rurką do gardła się wlewa.
Fuuuuj.
ALbo jakoś tak.
A mozę przebije sobie płuco, jak ten ziom w "Na wspólnej"?
A mozę bedzie jeździł na wóżku, pojedzie na molo, a to molo sruuuu, na kawałki, Bill umiera, Tom stoi i płaczę (nad bratem, którego trochę wyłowił).
na gacie Chucka - jakie ja mam pomysły. Może czas, któryś zrealizowac?

Z poważaniem:
hela_z_wesela

LadyMakbet · Wysłany: Piątek 23-06-2006, 13:34 Temat postu:

Helka, to znaczy, dobrze, że piszę w pierwszej, czy źle? xD Bo ja nie rozumiem... W której jest lepiej (lepiej dla mnie ;D)?
A Ty, Helciu b. dobrze piszesz^^. Przynajmniej można się pośmiać i oderwać od szarej rzeczywistości^^. Ale zaraz przez Ciebie makaron mi wykipieje... Bo zamiast go pilnować to piszę tego komentarza xD

THusia, parta jak nie było, tak nie ma... x(

orengada · Wysłany: Piątek 23-06-2006, 18:08 Temat postu:

Nie podoba mi się Rolling Eyes

Akcja za szybko się toczy, jakoś tak wszystko na odwal.

Przykro mi.

Peace

THusia · Wysłany: Piątek 23-06-2006, 23:01 Temat postu:

Mod-Sendess · Wysłany: Sobota 24-06-2006, 10:18 Temat postu:

CZCIJMY THUSIUNETTO 16
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Oo.oO

o Grey_Light_Colorz_PDT_23

o

Piękne Shocked

bardzo ładnie Thuś bardzo ładnie Smile

Bardzo ( czy ja sie powtarzam ? ) mi się podobało

Papież da rozgrzeszenie że nie zauważyłam opka wcześniej, prawda ?

'
Moge przelecieć mikrofon Billa mwahah:D
Next prosze Cool

THusia · Wysłany: Sobota 24-06-2006, 18:20 Temat postu:

No więc mam drugą cześć . Od razu przepraszam za błędy ale nie mam żadnego programu sprawdzającego i pisane to jest troszke na wyczucie Smile

Przecinków pewnie trochę brakuje, prosze o wybaczenie Rolling Eyes

Czesć też troszke krótka ale musiałam urwac w tym momencie żeby 3 part lepiej i efektowniej się zaczął Embarassed

. Starałam się napisac to w miare ładnie. I odwołując się do postu w którym ktoś pisał ze umiem pisac całkiem nieźle. Nie. Ja staram się ale jeszcze popełniam masę błędów. Mam jednak nadzieje że dzięki pisaniu takich opowiadań udoskonale i poprawie się Very Happy

Prosze podczas czytania włączyć ta muzyke (nie patrzcie na ekran tylko słuchajcie bo to jakiś filmik leci bo z teledyskiem nie mogłam znaleźć

). Muzyka konieczna bo wprowadza w nastrój a jej słowa sa idalne do tego parta xD. Miłego czytania Smile

http://www.youtube.com/watch?v=_LbgSuHDyuQ&search=within%20temptation%20our%20farewell Exclamation

***
Jeden krok, drugi, trzeci. Z każdym kolejnym jesteś coraz bliżej celu.
Cel? Trudno o tym mówić w takiej chwili. Czy osoba tracąca właśnie swojego „anioła” może mieć w życiu jeszcze jakiś cel?
***

- Śmierć. Pragnę śmierci. Ale jeśli Bill przeżyje? Nie. O on ma kulę w głowie, na pewno umrze. A może... muszę być optymistą! Optymistą? Co ja w ogóle mówię? Chyba kpie sam z siebie.- chaotyczny natłok myśli zaprowadził Toma do pobliskiego parku.
Usiadł na ławce nieświadomy do końca co robi. Stale towarzyszący mu uśmiech, przy którym niejedna dziewczyna traciła zmysły, zniknął bezpowrotnie. Te ciepłe czekoladowe oczy teraz przeszywał arktyczny chłód. To nie był Tom. To jego cień wołający głuchym krzykiem o pomoc samego stwórcę.
- Boże czy on z tego wyjdzie? Odpowiedz!- zachlipał. Złapał za koszulę i zaczął nią nerwowo szarpać. Wyraz jego twarzy nagle całkowicie skamieniał. Usta chłopaka zwęziły się w cienkie szparki. Sięgnął do kieszeni i wyjął z niej mały podręczny scyzoryk. Dostał go od taty. Właśnie, tata, gdzie on się teraz podziewa? Teraz gdy go tak bardzo potrzebuje! Rozłożył wyjęte przez sekundą narzędzie i spojrzał na swój nadgarstek. Zawsze dobrze widoczne żyły, teraz schowały się w obawie przed najgorszym.
- Zrobić to, czy nie?
- Przepraszam czy mogę prosić o autograf lub chociaż parafę?- z dramatycznych rozmyślań wyrwał Toma głos małej dziewczynki jeżdżącej na rolkach. Wstał. Każdy dźwięk, każde słowo skierowane w jego stronę działało jak stu kilogramowy młot uderzający w najczulszy punkt głowy młodzieńca. Podszedł kilka kroków i przystanął. Odwrócił się w stronę zawiedzionego dziecka.
- Dziewczynko! Pomódl się za mnie i mojego brata bo ja już nie mam siły- wykrztusił z siebie z wielkim trudem. Po jego policzkach spłynęły dwie ciężkie łzy, obrazujące cierpienie chłopca. Tom szlochał jak niemowlę nie umiejące sobie poradzić z jakimś wyzwaniem. Okropny ból rozrywał jego ciało. Nagle poczuł, że na jego nogi napiera coś ciężkiego. Upadł.
- Dlaczego właśnie ty braciszku? Dlaczego?...- skulił się pod drzewem ukrywając twarz w dłoniach. Tyk, tyk...
***
- ... dobrze, ale postaraj się jak najszybciej.- David wyłączył telefon i spojrzał ze zdenerwowaniem na zegarek. – To już szósta godzina- pomyślał z niepokojem. – Jak długo może trwać operacja? – pytał sam siebie. Oparł się o jeden z filarów. Jego oczom ukazała się sylwetka gitarzysty.
- Tom do cholery gdzie ty byłeś?- wykrzyczał z wielką pretensją.
- Słuszna uwaga. Ja byłem, mnie już nie ma. To co stoi przed tobą to ciało, dusza jest przy Billu. A ciało bez duszy nie ma prawa istnieć.- oczy chłopaka znów napełniły się łzami, które po chwili znalazły ujście na bladych policzkach młodzieńca.
- Wszystko będzie dobrze, zobaczysz- zagrzmiał z kąta gruby głos Georga.
Tom usiadł w milczeniu. Nie miał ochoty na żadną rozmowę. Nie chciał słyszeć tych bezsensownych pocieszeń. On wiedział swoje. Był świadomy co przechodzi jego brat. W końcu to bliźniacy, a jednojajowych łącza wyjątkowo silne więzy krwi.
- Dlaczego to nie mogło spotkać mnie- załkał.
- Tom uspokój się!- zaczął David- Czy myślisz że gdybyś to ty tam leżał wszystko byłoby lepiej? Przecież Bill martwiłby się o ciebie tak samo jak ty teraz o niego!- producent wstał z krzesła.- Wszystko wyglądałoby tak samo tyle tylko że to ciebie by teraz ratowano...- urwał bo usłyszał czyjeś szybkie kroki zmierzające w jego stronę. Odwrócił głowę i dostrzegł Simone- matkę Kaulitzów, oraz tę samą czarną lekarkę, która była na miejscu wypadku.
- Mamo!- Tom zerwał się z miejsca i podbiegł do kobiety idącej nieco z przodu. – Mamo! Jak dobrze, ze jesteś!- wpadł w objęcia zapłakanej niewiasty. Miał ochotę już nigdy jej nie puścić. Czuł ciepło bijące z jej serca. Ciepło wielkiej matczynej miłości.
- Przepraszam, chciałabym zamienić kilka słów z panem- palec doktorki wskazał postać Davida.- Panią tez bardzo proszę- tym razem pokazała na Simone.
- Oczywiście- odpowiedziała matka bliźniaków.- Tom zaczekaj tu chwilę- wymówiła z ogromna troską w głosie odciągając jednocześnie syna od siebie.
Chłopak skinął głową i cała trójka weszła do pobliskiego gabinetu. Reszta zespołu pozostała w świetlicy. Żaden z jego członków nie odważył się wypowiedzieć nawet słowa. W tej ciężkiej dla otoczenia ciszy można było usłyszeć tylko lekkie postukiwanie Gustava. „Choroba” perkusisty dawała się we znaki. Wszyscy czuli wielką pustkę, której nic w tym momencie nie mogło zapełnić. Trwali by tak jeszcze długo gdyby nie ruch klamki i ponowne otwarcie się drzwi gabinetu. Rodzicielka Kaulitzów, która wyszła jako pierwsza z wielkim trudem trzymała się na nogach. Perfekcyjnie wykonany makijaż odpłynął razem z cieczą wydobywająca się z jej oczu, pozostawiając za sobą tylko lekkie czarne smugi. Zachwiała się. Właściwie upadłaby gdyby nie ramię Davida, o które zmuszona była się podeprzeć. Basista wstał i pomógł kobiecie dowlec się do krzesła. Załkała.
- Mamo, co wam powiedziała ta lekarka? Co się dzieje? Co z Billem?- Tom wystrzelił jak z procy.
- Skarbie, operacja się udała. Niestety twój brat zapadł w śpiączkę- przerwała aby nabrać powietrza przed najgorszą częścią zdania- I nie wiadomo czy się obudzi. Doktorzy dają mu 20 % szans na przeżycie i tylko 5 % na normalne funkcjonowanie w przyszłości... ale zawsze może zdarzyć się cud...- przytuliła do siebie mocno zaskoczonego syna.
- Kulę udało się wyciągnąć w całości, ale uraz jest bardzo poważny- dokończył David z widocznym trudem.
Ciało Toma bezwładnie osunęło się na ziemię...
***

Embarassed

SimplePlanowa · Wysłany: Sobota 24-06-2006, 18:26 Temat postu:

1 ? czytam Very Happy

Edit:
THusia .. a mogl Być happy End xD
ale tak to by sie opo skoczyloo...
mam nadzieje ze obudzi sie ...
cud... czekam tylko na to Rolling Eyes

Mod-Sendess · Wysłany: Sobota 24-06-2006, 18:33 Temat postu:

Simple ja byłam pierwsza xP sama Ci o części powiedziałam łosiu

Thuś, popłakałam się przez Ciebie Sad

To było takie śliczne, a ta muzyka, to pianinko .... nie zdawałam sobie sprawy że można się przez czyjeś opko popłakać ... i jeszcze ten teledysk

obejrzałam go po przeczytaniu .... piękne ..... Sad

wspanniałe ..... czekam z niecierpliwieniem na next

a teraz daj ktoś chusteczke bo mam gości i nie mogą zobaczyć jak płacze Sad

*Nati* · Wysłany: Sobota 24-06-2006, 18:57 Temat postu:

popłakałam sie śliczne...