Tokio Hotel

Feel · Wysłany: Niedziela 24-12-2006, 20:09 Temat postu: Twoje odbicie - to tylko ja

Czekam na słowa krytyki.
Dziękuję. Laughing

Tom, kim Ty tak właściwie dla mnie jesteś?
Brat bliźniak - jak to śmiesznie brzmi. Podobne rysy twarzy, kolor oczu w zasadzie identyczny,
nawet budowę ciała mamy podobną.
Jesteśmy tacy podobni, tak przynajmniej mówili inni.
Podobni...
Widzisz gdzieś to podobieństwo? Przyjrzyj się, proszę.
Tom, przecież wiesz, że kiedyś było inaczej.
Pamiętasz nasze dzieciństwo?
Pamiętasz późne wieczory, pełne łez?
Ależ skąd, przecież jesteś moim kochanym bratem - bratem bliźniakiem.
Myślałeś, że jest dobrze.
Dzisiaj znów miałem ciężki dzień.
Samotnie spędzony, ciężki dzień.
Przypomnę Ci,
Twoje obietnice, przypomnę to, o czym Ty chyba już dawno zapomniałeś.
Pamiętam ten dzień.
Kłótnia rodziców. Wyzwiska taty, krzyk mamy i nasz płacz.
Pamiętasz?
Zamknęliśmy się obaj w naszym małym pokoju. Schowaliśmy się pod kołdrą, nie mogliśmy już dłużej tego słuchać,
pamiętasz jak to bolało? Na pewno pamiętasz. Twoje łzy były prawdziwe. Płakałeś jak dziecko, które boi się życia i bólu.
Nie wstydziłeś się łez, byłem przy Tobie cały czas. Leżeliśmy koło siebie, słyszałem Twój szloch i szybkie bicie serca.
Powiedziałeś :

''Bill, obiecaj mi, że nigdy nie będziemy się kłócić. Obiecaj, że będzie dobrze, na zawsze. Proszę.''

Pamiętam Twoje słowa, obiecałem i uwierzyłem,
Ty też to zrobiłeś, pamiętasz?
Przez jakiś czas było dobrze,
ufałem, bo chciałem,
ufałem, bo byłeś moją bratnią duszą.
Bo byliśmy braćmi, wyjątkowymi.
Byłem Twoim odbiciem,
tak samo jak Ty moim.
Byliśmy jednością, bez skazy.
Twoje błędy były moimi,
mój ból, przeszywał Ciebie, gdy było źle.
Pamiętasz?
Braciszku, już nie mogę.
Dlaczego mnie nie poznajesz?
To ja, Bill.
Twoje odbicie.
Te same oczy, rysy twarzy, budowa ciała.
Spójrz, to ja.
Twój brat - bliźniak.

Powiedział cichym głosem Bill.
Siedząc sam przy wigilijnym stole, na którym ustawione były już tylko dwa talerze.
Spoglądał w telewizor, gdzie odbywał się kolejny koncert zespołu, który kiedyś był jego największym spełnionym marzeniem.
Po bladym policzku spłynęła gorzka łza.

''Byłeś moim szczęściem ''

Immortelle · Gość

Natt · Wysłany: Niedziela 24-12-2006, 20:27 Temat postu:

Zajmuje potem będzie edit

Edit:
Hm nudne.
Wybacz, ale nie.
Może następnym razem.
Nie jest mi przykro.
Natt

Pauline... · Wysłany: Niedziela 24-12-2006, 22:01 Temat postu:

Nieźle...
Szkoda tylko, że tak smętnie.
Troche pogody ducha! Niedługo Sylwester!
Chyba brakuje wam rozrywki^^.

Ale było nieźle.
Tylko beznadziejnie się czytało, przeskakując co chwilę
do następnej
linijki...

helcia · Wysłany: Niedziela 24-12-2006, 22:35 Temat postu:

Tym razem nie.
Było nudno.
Strasznie.
Wybacz.

Gabrielle · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 10:58 Temat postu:

Hmm nieco oklepana fabuła.
Opowiadanie smutne, ale coś mi w nim zgrzytało.
Może dlatego, ze powinno wywołać we mnie śilniejsze emocje.
Może czytając początek nastawiłam się na to, ze się wzruszę.
Mimo, że jak mówię było smutne to nie spełniło moich oczekiwań.
Trochę za suche.
Pozdrawiam

Zulla · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 11:42 Temat postu:

pesymistyczne
pesymistyczne
i bez entuzjazmu

bardzo dobrze napisane, jednak nie lubie gdy się wkracza w rozstanie ich rodziców
można było napisać, że Tom stłukł talerz i płakał, bo się bał reakcji mamy, ktora jednak przyjęła to ze spokojem i odebrała to z uśmiechem na ustach wyciągając ich z pod kołdry

reszta bardzo ładna
ciekawie napisana
tylko dlaczego Toma nie ma

pesymistycznie...

z życzeniami świątecznymi
Zull

Netka · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 14:00 Temat postu:

eeeh.
oklepane i nudnawe, wiesz?
tylko ten wigilijny stół to nowość w tego typu opowiadaniach.
jakbyś więcej napisała, do tego nie takim 'wierszem', to by było lepiej.
pzodrawiam Ciebie. ;]