Tokio Hotel

Salida

Dla morfiny.

To było przecież niedawno tak, jak okiem sięgnąć zmienił się świat...

Siedzę na parapecie mojego wielkiego okna, w moim ogromnym domu, który niektórzy zwą pałacem. Z okna widok również nie jest przyziemny. Kolosalnych rozmiarów ogród z równo przystrzyżoną, zieloną trawą. Małe, dziwnie wyglądające drzewka ukształtowane przez naszego ogrodnika w okrągłe kulki. Sam ogrodnik, nie powiem, ciacho. Wysoki, opalony. Klomby kwiatów układają się w przeróżnych kształtów obrazy. Wokół pełno kolorów. Wszystko to jednak tworzy harmonijną całość. Nasz "pałac"; jest wielkim, czteropiętrowym domem z piętnastoma sypialniami, z czego tylko dwie z nich są używane. Wewnątrz dom jest tak uporządkowany, że aż ciarki przechodzą po plecach. Czuć w nim chłód i kompletny brak miłości lub jakiegokolwiek uczucia. W salonie zasłony są błękitne. Lubiłeś ten kolor. Kanapy pokryte jaśminową skórą. Dywan koloru wielbłądziej wełny zdobią wyszyte, zielone smoki. Meble wykonane z mahoniu. Nieco przyjemniejszy klimat panuje w moim pokoju. Zasłony koloru żółci nadają pomieszczeniu ciepła. Łóżko pokryte jest granatową narzutą. Na szafie stoi kilka lalek którymi bawiłam się w młodości. Kiedyś było inaczej. "Kiedyś" to znaczy kiedy matka nie poznała tego bogatego faceta i nie rozwiodła się z ojcem. Wtedy przenieśliśmy się tutaj. Nie mówię, że tu w Oxfordzie jest mi jakoś wyjątkowo źle, ale ja po prostu tęsknię za zapachem kwiatów, skoszonej trawy. Tęsknię z całymi wieczorami spędzanymi nad rzeką. W Loitsche było inaczej. Tam umiałam się cieszyć życiem, każdą chwilą. Bo tam, miałam z kim, i dla kogo żyć.

Mała dziewczynka stała nad rzeką. Miała na sobie czerwoną sukienkę w białe kwiatki. Rude włosy spięte miała w kitkę. Tuż obok, po jej prawej stronie stał wysoki chłopiec z czarnymi włosami, natomiast po prawej, nieco dalej, kucał chłopak o krótkich dredach. Dziewczynka podeszła do kucającego młodzieńca i wzięła go za rękę.
- Tom, chodźmy połapać motyle. - krzyknęła rudowłosa.
- Lizz, nie teraz. - chłopiec o czarnych włosach odwrócił się i spojrzał na dziewczynkę z wyrzutem.
- Ale ja chcę teraz. Poza tym nie wtrącaj się, Tom jest moim chłopakiem.
- Lizzy, możemy połapać motyle później. Jestem głodny. Zaraz wracam. Zostań z Billem. - powiedział cicho Tom i pobiegł w kierunku domu.
Rudowłosa dziewczynka spojrzała na Billa i podeszła do niego. Chłopiec odwrócił wzrok, lecz po chwili złapał ją za rękę.
- Liz?
- Mhm? - zamruczała dziewczynka.
- Czy ty byś chciała, no wiesz.
- Nie wiem.
- No, czy chcesz być moją dziewczyną? - zapytał, a jego twarz oblała się rumieńcem.
- - Sama nie wiem. A Tom? Co on na to? Pytałeś się go? – spojrzała chłopcu w oczy.
- Tak, zgodził się. - skłamał
- W takim razie. Tak, mogę być twoją dziewczyną. – powiedziała i złożyła na ustach chłopca delikatny pocałunek. Całą sceną obserwował ukryty w krzakach Tom.

Zamykam oczy, żeby przegonić złe wspomnienia. Wiem, że niektórzy sądzą iż te wspomnienia nie są takie złe. Owszem zgodzę się z tym. Niestety. To co wydarzyło się kilka lat później nie było wcale takie przyjemne. Ale teraz nie o tym.

Lizz i Bill siedzieli na kanapie. Oglądali telewizję. Akurat leciał jakiś koncert.
-Jak zostanę gwiazdą, to nigdy nie będę taki sztuczny jak ten koleś. – powiedział chłopak.

Gdybyś wiedział, jak bardzo się wtedy myliłeś Bill.

Dziewczyna o rudych włosach stałą przed domem i patrzyła w dal. Nie płakała. Nie miała za kim. Oni już odjechali. Zostawili ją samą. Samą wraz ze wspomnieniami. Tak jak mawiała Ania z Zielonego Wzgórza – „Można sobie wyobrazić, że jest inaczej.” Lizzy wróciła do swojego pokoju i usiadła na parapecie.

Teraz gdy przeglądam gazety i widzę w nich ciebie, chce mi się śmiać. Jesteś pusty i zepsuty. Być może wtedy, na łące, zabrałeś mi miłość mojego życia. Ale teraz to już nie ważne. Kiedyś wrócę do Loitsche. Ubiorę czerwoną sukienką w białe kwiatki, moje rude włosy zwiążę w kitkę i pójdę łapać motyle.

Ave morfina.

Buś,

morfina · Wysłany: Czwartek 24-05-2007, 22:05 Temat postu:

zaklepuje !

edit później

Dareczka

Podobało mi się.

Chociaż było za krótko i brakowało mi opisów.

Schwarz_Madchen · Wysłany: Piątek 25-05-2007, 10:31 Temat postu:

w pierwszej trójce. ;]
Podobało mi się. Szczególnie końcówka.
Choć pisałaś mało opisów, wiele można było się domyślić i zrozumieć, co czuła bohaterka. Fajny pomysł i dobre wykonanie.

helcia · Wysłany: Piątek 25-05-2007, 13:44 Temat postu:

Immortelle · Gość