Tokio Hotel

Feel · Wysłany: Niedziela 07-01-2007, 19:35 Temat postu: ...Für Dich, Mein Schatz...

Kolejna jednopartówka, po części fikcja, po części moje życie.
Starałam się żeby było bez błędów, ale pewnie nie wyszło. EH..
Nie wiem,nie umiem tu robić akapitów, w wordzie były. Evil or Very Mad

Leżała na swoim ukochanym łóżku, pościel pachniała stokrotkami, była taka świeża i przyjemna w dotyku.
Uwielbiała swoje łóżko, w którym chętnie spędzała każdą wolną chwilę.
W nocy śpiewała cichutko do poduszki, tak by nikt nie usłyszał jej głośnego głosu.
W dzień siadała wygodnie na puszystej pościeli i spoglądała na plakat wiszący na ścianie i przyczepiony do niego bilet koncertowy.

Wspominała koncert, który był jej spełnionym marzeniem.
Teraz to samo przeżywa tysiące dziewczyn, które z niecierpliwością czekają na to, że ujrzą wreszcie swój ukochany zespół.
Ujrzą ten błysk w oczach Billa, jego chudziutkie rączki i szczupłą sylwetkę.
Zobaczą Toma, który wypatrzy znowu w pierwszym rzędzie, piękną blondynkę i nie będzie mógł oderwać od niej wzroku.
Gustava, uderzającego z pasją w perkusję, uśmiechającego się i krzyczącego kolejne wersy piosenek, powtarzając za wokalistą.
Georga, niepozornego chłopaka, który na pierwszy rzut oka wyda się bardzo pewny siebie. Wychyli się mocno do tyłu i będzie posyłał uwodzący uśmiech do dziewczyn z pierwszych rzędów.
Usiadła wygodnie i znowu wróciła myślami, do tego magicznego wydarzenia. Od którego minęło już tak wiele czasu.
Pamięta tłum rozwrzeszczanych niemieckich dziewczyn, które piszczały i zagłuszały każde słowo wokalisty, który między piosenkami próbował nawiązać kontakt z publicznością.
Bardzo dobrze pamięta pierwsze wrażenie. Gdy na scenie pojawił się kolorowy dym, gdy w uszach usłyszała brzmienia, które rozpoczynały show.
Szybsze bicie serca i moment, w którym chciała stamtąd uciec.
Przestraszyła się marzeń, które dawniej były bardzo daleko, a w jednym momencie stały się rzeczywistością.
Chciała odejść ze spuszczoną głową. Już odwracała się do wyjścia, kiedy na scenę wbiegł Bill i usłyszała jego magiczny głos.
Zamurowało ją. Nogi odmówiły posłuszeństwa, serce waliło jak oszalałe. Tłum piszczał, dziewczyny histeryzowały, jedna obok niej nawet zasłabła.
Nie liczyło się nic, tylko Ona i otaczająca ją, tak naprawdę wszechobecna pustka. Patrzyła przed siebie,zapomniała przez moment gdzie jest.
Stała w tłumie, prawie w pierwszym rzędzie, a tak naprawdę nie miało to, już dla niej żadnego znaczenia.
W pewnym momencie, stojąca obok niemka zaczęła ją wyklinać. Widocznie przeszkadzała jej w spokojnym podskakiwaniu i fałszowaniu kolejnych wersów ‘’Lass uns hier raus’’.
Oprzytomniała, popatrzyła na scenę i nie wierzyła, że jej marzenie właśnie się spełnia.
Kiedy Bill podbiegał bliżej niej, przyglądała mu się dokładnie, stojac spokojnie i zastanawiając się, po co ten cały cyrk.
Dlaczego śpiewa, skacze i śmieje się w ten sam sposób. Dlaczego nie było w tym nic świeżego i innego. Stare wyuczone ruchy, teksty między piosenkami, niczym nie różniące się od tych, które słyszała w telewizji.
Przestała krytykować go w myślach i spróbowała poruszać się równo z tłumem, tak by nie zostać stratowaną.
Po kilkunastu minutach, zaczęli grać piosenkę do której miała ogromny sentyment. Nie wiedziała, że tak szybko ją zaśpiewają. Nie była na to gotowa.
‘’Wenn nichts mehr geht’’
Stanęła w miejscu, wyciągnęła z kieszeni zapalniczkę. Podniosła ją do góry i zapaliła.
Po policzku spłynęła łza. Łza, która była tak osobista..chciała być wtedy sama. Chciała by ta chwila była tylko jej. By była spełnionym marzeniem dla kogoś wyjątkowego. I była. Oczami wyobraźni, stała tam sama i rozmawiała ze swoją gwiazdką na niebie.

‘’ wenn nichts mehr geht
werd' ich ein engel sein - für dich allein
und dir in jeder dunklen nacht erschein'
und dann fliegen wir weit weg von hier
wir werden uns nie mehr verlier'n’’

Jego głos, rozpływał się w powietrzu, zamknęła oczy i odpływała.
Zwracała na siebie uwagę, choć tak bardzo pragnęła pozostać anonimową. Pozostać tylko dla siebie i Niego.
‘To dla Ciebie’ – powiedziała cichutko.
Otworzyła oczy, kiedy piosenka dobiegała końca.
Spojrzała na Billa, który spoglądał właśnie w jej stronę.
Zobaczyła ten błysk w oczach, który spowodował promienisty uśmiech na jej twarzy.
Stała nadal, w tym samym miejscu, ciągle uśmiechając się do siebie.
Chłopcy uciekli ze sceny, po czym wrócili by zaśpiewać jeszcze jedną piosenkę.
Powoli dochodziło do niej, że to już koniec.
Że,to jest właśnie pora by, marzeniapozwoliły jej żyć wspomnieniami. Zrozumiała, że pora by się pożegnać i odejść.
Wybiła godzina 22.30, chłopcy zeszli na dobre ze sceny. Odwrócili się i pożegnali z publicznością.
Podeszła do ochroniarzy, wyjęła z kieszeni kartkę, w której zapisała wszystko co chciała przekazać. Wszystko, choć tak niewiele.
Ochroniarz obiecał, że przekaże to komuś, kto zajmuje się bliżej zespołem.
Odeszła z uśmiechem na twarzy. Nie oglądając się już więcej za siebie.

Leżąc na łóżku, spoglądała w jego piękne czekoladowe oczy, które mimo,że były tylko na papierze, miały w sobie ten sam błysk
- Bill, to już koniec. – Powiedziała i uśmiechnęła się sama do siebie, po czym opadła na pościel i wtuliła mocno głowę w poduszkę. Cicho wypowiadając słowa, które zapisała na kartce papieru.

''Danke für meinen Traum,
Es ist schon alles..
Es ist mein Abschied''

furja · Wysłany: Niedziela 07-01-2007, 19:48 Temat postu:

pierwsza?

EDIT:

No cóż, nie wymysliłaś nic nowego. Poza tym, wykonanie pozostawia jeszcze wiele do życzenia. Niestety nie podobało mi się, ale czekam na inną Twoją jednoczęściówkę, może wtedy zmienię zdanie.
Pozdrawiam.

Immortelle · Gość

Druga?
Zajmuję.
I na pooczątek. Popraw tytuł. Trzy kropki na początku i spacja po 'Dich'.

EDIT:

Przepraszam za niezedytowanie tego posta. Zawsze, gdy wyłapię jakieś błędy klikam 'cytuj', a potem wklejam to do komentarza, tym razem zamachnęłam się i wysłałam jako nowy. Sorry.

Immortelle · Gość

Sylwunnia · Wysłany: Poniedziałek 08-01-2007, 13:08 Temat postu:

Edit będzie, ale troszkę później, bo narazie jestem w szkole Smile

Edit:

Myślałam, że będzie coś oryginalnego. Ale niee Neutral

Przeliczyłam się. No cóż. Błędy zostały już wytknięte, więc nie warto się powtarzać. Nie podobało mi się. Było odrobinkę ciekawie(to chyba przez tą piosenkę), ale tak nic specialnego.
Przykro mi, ale jestem na nie.
Pozdrawiam i pracuj dalej.

Panna P. · Wysłany: Poniedziałek 08-01-2007, 13:39 Temat postu:

Od błęów aż bolą oczy.
Immortelle i Luthies wymieniły wszystkie, na które zwróciłam uwagę.
Przed obublikowaniem przeczytaj swoją pracę, staraj się wyłapać błędy.
Pozdrawiam i weny życzę.
PS. Wymyśl coś oryginalnego... Ktoś już napisał o koncercie, przejrzyj najpierw już zamieszczone opowiadania i dopiero pisz swoje, nie powtarzaj tego, co już było.

Fuken · Wysłany: Poniedziałek 08-01-2007, 18:05 Temat postu:

Szczerze?

Ledwo co przeczytałam.
Czułam, że idę przez bagno.
Taaak trudno mi się czytało...
Błędów kupę i tak masz szczęście, że dziewczyny Ci je wypisały xD
Nie powaliłaś, nie zachwyciłaś...
eh... ćwicz, pisz...
Coś się w tobie tli.

Weny życzę i pozdrawiam...

Incia · Wysłany: Poniedziałek 08-01-2007, 18:17 Temat postu:

Fajne opowiadanie... Podobało mi się... Jedną ręką jadłam kotleta, a drugą operowałam myszą... Według mnie udane...

billuska · Wysłany: Poniedziałek 08-01-2007, 19:56 Temat postu: