Tokio Hotel

Free

Ekhem...proszę o chwilę uwagi.
No wiec ja beztalencie piszę opowiadanie. Spodziewam się wiele krytyki ze strony waszej, a najbardziej od takiej jednej...
No to jedziemy.
Proszę o szczere komentarze.

CZĘŚĆ 1
Chodź…opowiem Ci historię. Chcesz? No to zaczynamy.
Szary, mglisty poranek. Na przedmieściach Wiednia przyroda pomalutku budzi się do życia. Ptaki wylatują z gniazda, by zdobyć pożywienie dla swoich podopiecznych. Małżonkowie siedzą przy stole popijając herbatę lub kawę, która to pozwoli im przetrwać kolejny upalny dzień.
Na uboczu miasta jest wiele domów, budynków mieszkalnych, bibliotek, szkół… między te zadbane i zdatne do użytku miejsca wtargnęło się jedno niechciane. Obskurny wysoki budynek ,na który zostały położone obfite warstwy farby koloru zgniłozielonego, budzi w tobie niechęć. W oknach, których zawartość leży na pobliskim chodniku, można dostrzeć zardzewiałe kraty. Potężna brama wjazdowa, nad którą góruje kolczasty płot, zamknięta na trzy spusty. Pewnie zastanawia cię co to za miejsce? Jest to bowiem największe i najlepiej strzeżone więzienie w Austrii.
Skrzypiąca brama powoli otwiera się, a z wnętrza budynku wyjeżdża pancerny wóz. Przechodząc dostrzegasz niezbyt miły dla oka widok. Bowiem środek tego miejsca jeszcze bardziej obskurny i wstrętny niż powłoka. Wchodząc do środka możesz zauważyć wiele. W niektórych miejscach kaloryfery nie trzymają się kupy lub ich wcale nie ma, pozostałością są zamurowane ponownie miejsca, na których kiedyś wisiały. Podłoże- zwykłe szare kafelki, na których są malownicze ślady krwi oraz kurzu. Ściany fioletowe, jakby zachęcały swoich kolorem do walki bądź ucieczki z tego miejsca. Wielkie kręte, marmurowe schody, windy brak.
Na górnym piętrze ciemność daje się we znaki, ranek rankiem ale światła można zapalić czyż nie? Długi hol, co kilka metrów krata oddzielające pomieszczenie od korytarza. Jeśli akurat byś się tamtędy przechadzał - zauważyłbyś strażnika, siedzącego na krześle wpatrzonego ze znudzeniem w jedne kraty. Podejdź bliżej, no chodź… nic ci się nie stanie. Widzisz? W środku celi siedzi osoba. To jest dziewczyna. Siedzi tu już od 3 lat nadal w takiej samej pozie. Nie chce z nikim rozmawiać, gdy ktoś ją zaczepia- bije niemiłosiernie mocno.
Wiem co cię trapi. Dlaczego tu jest?- zaraz spytasz. Dokładnie 3 lata temu w swoje piętnaste urodziny, urządziła huczną imprezę urodzinową, a zarazem pożegnalną bowiem miała ona wraz z rodziną wyjechać do USA. Na nieszczęście dziewczyny, matka zaprosiła jej wujka. Jej niechęć spowodowana była dzieciństwem. Wujek bowiem wykorzystywał ją seksualnie i zakazywał jej o tym komukolwiek powiedzieć. Groził jej, że ją zabije. Gdy było już dobrze p po północy, a imprezowicze rozszaleli się na dobre, Layne- bo tak miała na imię ta nastolatka, wyszła do parku się przewietrzyć. Oczywiście jej wujek nie zapomniał o dawnych latach. Poszedł za nią, a gdy dziewczyna usiadła na ławce, naskoczył na nią i porwał. Następnego dnia Layne obudziła się goła w samochodzie, a że dziewczyna była bystra, szybko skojarzyła fakty. Wujek- niczego się nie spodziewając, wstał z siedzenia ociągając się. Jak już wcześniej mówiłem- dziewczyna była bystra, więc plan ucieczki obmyśliła zadziwiająco szybko. Lecz nie przewidziała jednego- zamkniętych drzwi. Nagle poczuła na sobie pocałunki wujostwa. Nie zastanawiając się zbytnio, wzięła pierwszą lepszą rzecz do ręki i mocno przejechała tym po piersi wujka. Jak się później okazało był to… nóż. Reszta chyba jest oczywista. Layne starał się uciec, ale policja jak to policja ma swoje sposoby. Złapali ją i posadzili na 4 lata. Tego wszystkiego dowiedziałem się od kolegi.
Teraz już chyba jasne ci jest zachowanie Layne… ona się po prostu boi wmówić sobie, ze zabiła człowieka jak również boi się, ze ktoś znów zechce ją zgwałcić.
Ooo…ktoś idzie… ach to tylko strażnik. Prowadzi kolejnego więźnia. To niejaka Emily Swank. Przenoszą ją z wyższego piętra. Ciekawi cię dokąd ją przeniosą? Zmierzają do celi numer… o nie! Numer 27 jest zajmowany przez Layne! To znaczy, że będzie miała współlokatorkę. Przyjrzyjmy się jej z bliska. Rude, sięgające do ramion włosy, paciorkowate oliwkowe oczy, cera zaniedbana. Można by stwierdzić, ze jest idealnym przeciwieństwem swej lokatorki. Z wyglądu nie przypomina czarnowłosej Layne z brązowymi oczętami, ale charaktery… kto wie, może mają wręcz identyczne albo się pozabijają w tej celi w pierwszym dniu.
Otworzył kratę kartą magnetyczną i wrzucił do niej dziewczynę. Ta upadła na ziemię, a zwabiona hukiem Layne podniosła twarz i z wielki zdziwieniem w oczach spojrzała się na przyszłą sublokatorkę. Emily zauważyła śledzący jej każdy ruch wzrok dziewczyny i zaczęła rozmowę.
- Hej laska.- odpowiedziała jej głucha cisza i spojrzenie dziewczyny. – nie słyszysz? Mówię cześć! Haloo… ej no… wiesz, ze będę razem z tobą mieszkać?
Te ostatnie zdanie zdziwiło spokojną i za bardzo cichą Layne. Otworzyła jeszcze szerzej oczy ze zdziwienia.
- C co?- spytała zachrypniętym głosem. Chrypka była widocznym objawem jej zamkniętości- nie mówiła nic już około dwa tygodnie.
- Tak jak słyszałaś. Będziemy razem mieszkać. Czy to nie cudowne? Tam na gorze mieszkałam z taką jedną naburmuszona dziwką. A ty wydajesz się byś spoko. No może się mylę- mlaśnięcie- ale chyba się dogadamy. Ach… nie wiesz jak wielkie szczęście mam, że zostałam uwolniona od Sarah. Wiesz, tej dziwki. Ona takie rzeczy wygadywała. Szkoda gadać. Słuchaj czy… - Layne już jej nie słuchała. Teraz była pogrążona w myślach. „Jak to? Ja będę miała sublokatorkę? To oznacza, ze będzie mnie pewnie katować tą swoją paplaniną. Chyba, że zgłoszę się do strażnika i poproszę o przeniesienie… a jak trafię do tej…jak jej tam… ach! A jak trafię do tej całej Sarah? Co to będzie? Chyba musze tu zostać i być skazana na te długie monologi dziewczyny.”- po tych przypuszczeniach wiemy już więcej o bohaterce więcej. Na pozór cicha i niespokojna dziewczyna, w środku- burza hormonów.
- Tak… no to witaj…eee… jak ty w ogóle masz na imię?- spytała z lekka goryczą.
- Co? Ja na imię? Emily. A ty zapewne Layne. Wiem o tym, bo każdy no może prawi każdy o tobie mówi.
- Mówią o mnie?
- Taa… że jes…
- Macie jedzenie. Podzielić się. Na obiad was zawołają- przerwał jej strażnik dając dziewczętom dwie suche bułki oraz 2 kubki wody.
- Mówiłaś coś?
- Nie… już nic. Zabierzmy się do jedzenia.- Emily gestem zaprosiła nowo nabytą koleżankę. Ta usiadła obok niej na kafelkach i obie zaczęły zajadać bułki. Jednak Layne nadal trapiło to, że Emily nie powiedziała co inni o niej mówią…

Mod-Negai · Wysłany: Środa 10-05-2006, 16:44 Temat postu:

1?

EDIT

Wow!
Dawno pierwsza nie bylam! Ach jakie to ekstra uczucie!
No, ale do rzeczy...
Moja kochana!
Podoba mi sie. Wreszcie jakies dobre opko. Wczoraj przeczytalam ze 3 okropne i jedno dobre, dzis tez 1 do kitu. No ale jestes Ty!
Jak narazie troszke malo dla mnie, ale fabula mi odpowiada. Nie ma wiekszych bledow, duzo opisow - tylko chwalic...
No to czekam na wiecej:) Pozdrawiam!

~Kama~ · Wysłany: Środa 10-05-2006, 16:47 Temat postu:

2
Mam nadzieje, że wreszcie coś dobrego przeczytam.

edit:
Hah i nie zawiodłam się Wink

Ładny styl pisania, bez błędów, podoba mi się.
To wciąga mimo tego, że kilkanascie minut temu czytałam opowiadanie właśnie o więzieniu.
Z niecierpliwoscią czekam na ciąg dalszy Wink

pozdrawiam Exclamation

Liebkosung · Wysłany: Środa 10-05-2006, 16:51 Temat postu:

No, no ciekawe, choć czytałam już podobne opowiadanie.
Ale to jest bardzo ładnie opisane, fabuła wciąga. Zupełnie jakbym stała koło tej ciemnowłosej dziewczyny i obserwowała zgniłozielony budynek. Czekam na nową część.
Jeśli, masz ochotę, możesz wejść na moje opowiadanie, ale cóż, pewnie ktoś z Twoją wyobraźnią nie czytuje takich opowiadań jak moje.
Hyh, pisz, pisz dziewczyno! Smile

sunssilk71 · Wysłany: Środa 10-05-2006, 16:53 Temat postu:

3.? Hmm... ciekawie, nie powiem. Błędów nie szukałam. No co ja będę paplać, podoba mi się i wrócę tu na 100 % Smile

ALEX-SZAFKA · Wysłany: Środa 10-05-2006, 17:01 Temat postu:

Wow- Podoba mi się, wciągające. Historia z więzieniem czy poprawczakiem, juz sie pare razy przewinęła na tym forum, ale co tam! Zawsze byłam ciekawa jak piszesz, i zawsze przypuszczałam, że przy najmniej dobrze- No ale się pomyliłam... Ty piszesz świetnie! Z niecierpliwością czekam na klejnego parta
Pzdr:* i duuużo weny ci życzę

Alex

Nemesis · Wysłany: Środa 10-05-2006, 17:10 Temat postu:

Nie mów, że jesteś beztalenciem. Każde zdanie pokazywało, że masz duży talent. I warto było to przeczytać, bo opowiadanie jest ciekawe. Czekam na rozwój akcji.
Pozdrawiam
Nem^^

Free · Wysłany: Środa 10-05-2006, 17:13 Temat postu:

hyhy...
viel dank miłe panie!
a ja sie spodziewałam samej gorzkiej krytyki! No a tu taka niespodzianka!
No ja sądze, że wene mam... jutro jak się uwine part 2 dla was!
ach...chyba w samozachwty popadlam! hehe..zartuje.

Avie · Wysłany: Środa 10-05-2006, 17:30 Temat postu:

Mnie się również podoba! Miałaś super pomysł! Naprawde fajne opowiadanie!!

Syś · Wysłany: Środa 10-05-2006, 17:37 Temat postu:

8.
No więc tak: Opowiadanie mi się podoba. Dobry motyw.
Chciałabym powiedzieć coś takiego że ah, niach, ciach. Ale oczywiscie jestem:
ZA MAŁA.
W każdym bądź razie, będę czekała na kolejny part.
Boże, byle szybko!

SimplePlanowa · Wysłany: Środa 10-05-2006, 18:01 Temat postu:

Schwarz moge tak ? Laughing

ciesze sie ! ze przeczytalam
bo podoba mi sie ...
dzis juz tyle opek ,,z gorszej polki" czytalam xD
ze glowa boli ... < i tak boli>
czekam na nju...

ashleyka · Wysłany: Środa 10-05-2006, 18:17 Temat postu:

Schwarz moja kochana

Jestem pod wrażeniem!
Bardzo mi się podobało ,aż dziwne ,że pierwsza część jest tak dobrze napisana xP
No to czekam na kolejnego parta i zobaczymy jak się rozwinie historia Twisted Evil

pozdrr

EDIT
teraz tutaj też jesteś 'moja' Free?? no to 'kul' haha

Free · Wysłany: Środa 10-05-2006, 18:20 Temat postu:

ja wam mówie: chyba u mnie jest inaczej niż u wszystkich. pierwsze odcinki dobre- następne złe ( wypluc te słowa)

jestem po wrażeniem. nie wiedziałam, ze się spodoba.
ale prosze was o krytyke. no co wam sie nie podoba?

Maxime · Wysłany: Środa 10-05-2006, 18:45 Temat postu:

Ładnie opisujesz. Bardzo, bardzo, bardzo ładnie.
Zaciekawiło mnie. Będę śledzić.
Oj, coś dzisiaj na śliczne opka trafiam:)
Interesuje mnie również narracja. Bardzo ciekawie napisane.
No to... pozdrawiam:*

szmula · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 6:13 Temat postu:

Kochana przepraszam, że dopiero teraz czytam. Wybaczysz mi??? Błagam!!!

Wracając do opka. BOSKIE!!! NIe mam na to słów, ja od razu wiedziała, że jak byś pisała opko to było by super.
Czekam na więcej.
Dużo weny.
Pozdro*

Free · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 13:49 Temat postu:

Hmn... no nie pomyślałabym, że się spodoba...
Ja de-de nie będe rozdawać, ale bardzo mocno chciałabym was wszystkich uściskać za te miłe komentarze...
a jeszcze jedno: ~ddm - ja sądze, ze ta część pod względem długości może ci się spodobać i będziesz miała co komentować. Nie wiem jak z resztą....

Ta część jest trochę...monotomna. Ale w następnej części dodam więcej szybkości, żeby nie opisywac każdego dnia po kolei. A w pierwszej cześci zauważyłam literówkę. zamiast że napisałam ze. Mały błąd ale zawsze...

No to jedziemy z tym koksem.

CZĘŚĆ 2
Przez kolejne dni dziewczęta zapoznawały się coraz lepiej. Layne miała na początku co to „ tej dziewczyny” wątpliwości, ale te obawy minęły kiedy zobaczyła na co stać współlokatorkę. Był to drugi dzień po przeniesieniu Emily do „mieszkania” Layne. Wcześnie rano, bo o 6 obudzono je dźwiękiem gwizdka. Oby dwie zerwały się z hukiem.( spowodowanym przez Emily, która bezmyślnie uderzyła w ścianę…swoja drogą, ciekawe jak ona to zrobiła) Zaspane oczy ujrzały wychodzące z sąsiednich cel osoby. A to osiwiały mężczyzna, a to młoda i piękna kobieta.
- Ruszać się! Chyba, ze chcecie cały dzień myć podłogi? Szybciej!!!!!!!!!!!- poganiała ich blondynka ubrana w strój nie pasujący dla niej całkowicie. Mundur…
- Choć Layne. Ta baba zaraz nas spali wzrokiem jak nie wyjdziemy- szepnęła dostatecznie głośno, a blondynka to usłyszała.
- CO? Ty chyba jednak chcesz spędzić resztę dnia w łazience, która to była wczoraj nieco zanieczyszczona przez Sarah. Chyba rozumiesz?- Blondynka się zdenerwowała. Chyba rozumiesz co ta dziwka- jak nazwała ją Emily, zrobiła wczoraj w klozecie? Nadal nie wiesz? Jakby to wytłumaczyć…wydalała pokarm drogą górną.
- Nie… oczywiście, ze nie…chodź. Idziemy.
To że Emily rozkazywała Layne wcale jej się nie podobało. Trochę naburmuszona, ale też ciekawa co zrobiła Sarah z łazienką wyszła powolnym krokiem z celi. ( od autorki: czy ja mówiłam, że Layne jest bystra? Boże… no może nie jest na tyle bystra żeby wiedzieć co się stało w klozecie…) Oczywiście strażniczce nie podobał się jej powolny krok, tak więc zanim dziewczyna doszła na stołówkę była już posiniaczona. Stołówka różniła się od tej co masz w szkole. Był to wielki hol nad którym unosiła się nieprzyjemna woń zgniłej kapusty. Znajdowało się tam około 20 metalowych stolików, do których przyczepione były żelazne łańcuchy, wykorzystywane w przypadkach takich jak np. jeden z więźniów rozpoczyna wojnę na jedzenie. Krzesła- drewniane, obskrobane, połamane, bez niektórych części. Oczywiście jako, ze było tu dość zimno ( chociaż było lato) kaloryfery, a raczej ich części wisiały pod parapetami wielkich, zakratowanych okien. Tuż przy drzwiach wyjściowych stał najlepszy stolik w całej sali, przeznaczony dla personelu. Ładny obrus, kwiatki na stole… każdy szanujący się człowiek miał podobny stół w swoim domu. No i dochodzimy do ostatniej nieco straszniejszej rzeczy. Ciekawi cię pewnie do czego zmierzam? Na samym środku, ustawione na drewnianym podeście stało krzesło elektryczne. Było nieużywane gdzieś od dwóch lat, a każdego kto na nie spojrzał ogarniał niepokój. Bowiem myślał, iż kiedyś to on na nim zasiądzie. Każdy wiedział, ze te krzesło jest tu by przestrzegać zasad; każdy członek więziennego personelu wmawiał nieposłusznym więźniom, ze kiedyś te krzesło stanie na jego drodze życia. Jakieś dwa metry od krzesła postawiony był wielki kocioł. Do niego ustawiała się długa kolejka, a pani w czepku wlewała kleistej mazi do naczyń.
Emily i Layne stały tak w tej kolejce i stały… czas niemiłosiernie wolno płynął. Znużone tym dziewczyny mało nie pozasypiały na swoich miejscach, na których stały już dobre 20 minut. Okazało się, że starsza kobieta rozlała swoja porcję śniadania prosto na panią w czepku. Wywołało to wielkie zamieszanie wśród męczenników, a strażnicy, zwabieni hałasem zajęli się sprawą. Kobieta dostała kilka mocnych batów, po których ledwo się podniosła z ziemi.
Gdy zamieszanie się zmniejszyło, kolejka ruszyła, dziewczęta powoli zaczęły snuć ku wielkiego kotła. Po jeszcze trzydziestu minutach siedziały już przy stole. Emily łapczywie jadła, widać było, ze dziewczyna jest bardzo głodna. Layne zaś wpatrywała się w maź wzrokiem mówiącym ‘ Proszę, Panie Boże spraw by tam nie było włosów te pani. Choć miała czepek nic nie wiadomo.” Wreszcie odważyła się spróbować tego czegoś co to każdy innym nazwał by „śniadaniem”. Do buzi i… smakowało jej bardzo. To chyba pierwszy taki posiłek, który Layne zjadła z chęcią. Gdy tak łakomie opróżniała miskę, ktoś podszedł do stolika przy którym siedziała tylko ona i Emily i usiadł nawet nie pytając się czy wolne, obok dziewczyny. Ta miała niezbyt miłe mniemanie o osobie. Czarne włosy, przystojny i czarujący. Bała się powtórki tego, co się wydarzyło z jej wujkiem.
-Cześć. Jestem Daniel, a ty?- osobnik wystawił rękę oczekując tego samego ze strony dziewczyny.
- L-Layne. – powiedziała lekko drżącym głosem, ale ręki nie podała.
- A ja Emily- z chęcią poznawania nowych ludzi Emily wyciągnęła rękę do chłopaka, który ja uścisnął.
- Ile już tu jesteście?- ośmielony przyjaznym gestem z jednej dziewczyny zapytał.
- Mhm… ja od roku, a Layne…hmn… Layne ile się już kisisz w tej celi?- Czy Layne nie mówiła nowo nabytej koleżance ile już siedzi w więzieniu? Czy w między te plotki, co dotyczyły dziewczyny nie wciśnięto wiadomości, o długości jej wyroku? A ty jak sądzisz? Pewnie, że Emily wiedziała o swojej koleżance wiele, nawet więcej niż ona sama o sobie wiedziała. A więc dlaczego wolała żeby Layne sama powiedziała O tym Danielowi? Nawet ja nie wiem…
- Trzy lata.- orzekła z niechęcią w głosie przybyszowi. Czuła do niego niechęć, tak wielką, jak do każdego mężczyzny. Nie wiedziała czy może mu zaufać.
Następne dwadzieścia minut dziewczęta spędziły na dokańczaniu jak najwolniej śniadania, a Daniel prowadził żywe monologi z samym sobą. Layne siedziała sztywno, bo wciąż czuła ciepło osobnika siedzącego tuż przy niej, a to ją strasznie drażniło. Nagle na swoich kolanach poczuła rękę, masującą jej uda. Przerażona dziewczyna nie wiedząc co zrobić, wzrokiem mówiącym „ Ratuj!” wpatrywała z zniecierpliwieniem na Emily. Ta monotonnie wpatrywała się w miskę, próbując wyobrazić sobie hamburgera i frytki z dodatkiem ketchupu. Nie wiadomo, czy to telepatia czy coś innego( może i to i to?), ale wiadomo jedno: Emily podniosła wzrok znad miski i spojrzała się na Layne. Od razu nie zauważyła płaczącego wzroku dziewczyny, ale jak już zobaczyła w czym rzecz, zareagowała bardzo szybko. Tempem błyskawicy upuściła na ziemie łyżkę, schyliła i się, a jej wzrok natrafił na kolano dziewczyny i rękę, która z opóźnieniem oderwała się od nóg obok i powędrowała ponad stół. Emily podniosła łyżkę i powróciła do poprzedniej pozy. Usiadła prosto, złożyła ręce i patrząc na Daniela powiedziała:
-Nie wiem czego tu szukasz, ale jeśli chcesz molestować moją przyjaciółkę, to już szukuj miejsce w szpitalu, lalusiu. Tak wiec wyjaśniłam ci wszystko. Było miło, a teraz idź sobie do innego stołu. Nie do zobaczenia.- te wypowiedzianym spokojnym głosem słowa zrobiły na Layne ogromne wrażenie. Wiedziała, że zdobyła przyjaciółkę, która będzie ją wspierać.

-Śpisz?
- Spałam. Teraz już nie. Coś chcesz?- zaspany głos Layne odpowiedział sublokatorce..
- Nie… tak po prostu zasnąć nie mogę. Wyobrażasz sobie życie na wolności?
- Nie. Przez te trzy lata już się przyzwyczaiłam.
- Ale… Jak wyjdziesz. Co zrobisz? Gdzie się podziejesz?- ciekawość nie dawała Emily spokoju. Chciała wiedzieć co przyjaciółka sądzi o życiu poza celą. Jak już zauważyłeś, Layne nie chce stąd wyjść.
- Co zrobię? Zawsze marzyłam o podróży za granicę. Ale to się nie spełni. Do końca życia będę siedzieć tutaj i na starość będę żebrała po stacjach metra. Gdzie się podzieję, pytasz? Nie wiem. To najtrudniejsze pytanie. Moi rodzice jasno dali mi do zrozumienia, kiedy zabiłam wujka, że nie jestem mile widziana w ich domu. Tak więc chyba na dworcu spędzę moje wolne życie… A ty? Masz jakieś plany?
- Ja mam palny. I to wielkie. Chcę założyć schronisko dla psów. Wiem, ze nie wyobrażasz sobie mnie pośród ty wszystkich psów, ale ja zawsze marzyłam o tej pracy i będę się trzymać postanowień. A podziać się mam gdzie. Jak chcesz to…
- UCISZCIE SIĘ!!! JUTRO SPRZĄTACIE WSZYSTKIE ŁAZNIEKI!!! JESZCZE JEDNO SŁOWO, A POŻAŁUJECIE!!!- ciszą noc przerwał krzyk jednego ze strażników.
- Niee…- odezwał się cicho Layne, tak by usłyszała ją tylko współlokatorka.
- SPAĆ!!!!!!!- dziewczęta uciszyły się.
Layne pogrążyła się w myślach, a Emily od razu zasnęła. „ A ona niby nie mogła zasnąć!’- krzyczała w myślach Layne. Wiedziała, że ta rozmowa była przemyślana ze strony Emily, ale nie miała jej tego za złe. Wiedziała, że może jej zaufać. W tej chwili Emily była najdroższą osobą dla Layne.
Jedna i druga tak bardzo się od siebie różniły. Jednak los chciał by się poznały. Świat jest pełen niespodzianek. Nie wiadomo, co dalej z tego wyniknie…

mloda155 · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 14:07 Temat postu:

Tu się zapowiada wieloczęściówka Wink

Barzdo fajny poczatek
http://www.thpoland.fora.pl/viewtopic.php?p=126201 (moja jednoczęściówka )

Mada_116 · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 14:13 Temat postu:

Bardzo fajna część Smile

ale ta Layne ma głupich rodziców...przecież ona się tylko broniła...
kiedy next part ??

Free · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 14:16 Temat postu:

nastepny part miedzy sobota a niedziela...
chyba ze sie rozmysle

no ja sie ciesze ze sie podoba, ale... JA WAS KOCHANE OSOBKI PROSZE O NUTKE KRYTYKI! CZY CHCEM TAK DUZO?
no...

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 14:34 Temat postu:

Free... Bosko! Brak mi słów!

Maxime · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 14:49 Temat postu:

O! Jak znajdę chwilkę czasu to przeczytam drugi part Razz

ashleyka · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 14:57 Temat postu:

hah!! najjjs Free podoba mi się Cool

ja już tu głowkuję jak ta Layne się pozna z TH...mhmm Tomuuś , Billuś ,Gucio i Gjurg Rolling Eyes

dobra nie zamulam i czekam na niuuu!!
buuzka

Mod-Negai · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 15:01 Temat postu:

No kotku!
Pewnie, ze mi sie podobalo, bo czemu by nie?
To opko jest moim zdaniem bardzo dobre. Ciesze sie, ze wzielas sie za pisanie.
Duzo czytasz, wiec z pisaniem tez powinnas dac sobie dalej rade.
Poki co, ja czekam na wiecej, bo zachlanna z natury jestem.
W tej czesci dopatrzylam sie jednej literowki, ale to maly szczegol.
Pozdrawiam, czekam na next part i buziaki:)

Liebkosung · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 15:13 Temat postu:

Cud, miód i orzeszki. Taki się zaczytałam i wciągnęłam, że bałam się, że Emily zacznie mi wrzucać, że tak stoje obok nich i się gapie. Czekam z nową część.

szmula · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 15:17 Temat postu:

JESTEM!!! CZYTAM...

EDIT:
bosko jak zwykle
ja myślałam, że w miare pisze opka, ale widze, że mimo jesteś początkująca to ja ci do pięt niedorastam

czekam na dalszy rozwój wydarzeń
weny
pozdro*