Tokio Hotel

Kiane

Mam nadzieję, że nie dostanę za "to" jakimiś drewnianymi kijami. Crying or Very sad

Mam nadzieję, że nie będę musiała chować się w kącie, w którym chodzą zmutowane przez czas pająki (grrry nienawidze pająków Evil or Very Mad

)
Mam nadzieję, że nie jest za krótkie, tak jak "magia przyciągania..."
Proszę, nie bijcie mocno Crying or Very sad

***

Siedział nad jeziorem pod płaczącą wierzbą. Niebo było gwiaździste. Złote oczy nocy mrugały pocieszająco. W spokojnej, zimnej tafli jeziora odbijała się kontrastująca z wszechobecną ciemnością tarcza księżyca. Chłodne powietrze lekko pieściło skupioną twarz chłopaka.
Znowu próbował napisać jakiś tekst. Rytmicznie uderzał palcami w nieczułą ziemię, w tylko sobie znany sposób. Po głowie plątało mu się, co najmniej milion myśli. Jedna z nich była wyraźnie dominująca. Reszta pozostawał w cieniu…nie liczyła się…tak jak on. Przynajmniej tak mu się wydawało.
„Czy ja jestem komukolwiek potrzebny …?”
Wszystkie te emocje spontanicznie przelewały się szerokim strumieniem na pustą kartkę.

„Utknąłem w środku czyjegoś snu
Jestem chory od bycia łapanym we wczorajszym dniu
Ale czy warto wracać do rzeczywistości…?
Dopatrywać się w niej beznadziejnej płytkości…???”

Tak. Dokładnie o to chodziło! Żeby nie stracić Chwilowego Olśnienia, dalej błądził w szufladkach swojego umysłu, próbując dobrać odpowiednie słowa…

„…nie chcę rozpaść się na kawałki
Nie chcę być rozszarpany przez drapieżne Wspomnienia
Nie pozwól im…
Nie pozwól mi zniknąć…
Już nigdy więcej...”

Słońce powoli wydostawało się z objęć Morfeusza. Nadchodził Nowy Dzień. Chłopak skierował się w stronę hotelu. Chciał jak najszybciej przedstawić efekt całonocnej pracy swoim towarzyszom z zespołu. Niemiło się rozczarował zobaczywszy, że chłopaki jeszcze śpią w najlepsze.
Usiadł na zimnym, kamiennym parapecie. Mały, samotny promień słońca wkradł się niespodziewanie do pokoju przyjemnie pieszcząc swoim ciepłem jego twarz. Przeczytał jeszcze raz słowa piosenki:

„…i nie pozwól zniknąć…już nigdy więcej…”

Podobało mu się. Po raz pierwszy był pewny, że coś zrobił od początku do końca dobrze. Pierwszy raz odkąd sięgał pamięcią.
Ale właściwie, co znaczył dla niego ten tekst??? Nie wiedział. Jednak była to błoga niewiedza pozostawiająca niedosyt.
Nagle usłyszał głośne ziewnięcie. Szybko zerwał się z parapetu żegnając mały, ale jakże ciepły promień słońca. W korytarzu zauważył postać i krzyknął:
- Tom poczekaj! Muszę ci cos pokazać! Tom proszę cię nie biegnij…aaa ty do łazienki…dobra zdążysz to tylko minutkę zajmie!
- Cześć stary…proszę cię potem, bo…bo…popuszczę.
- Ale…
Nie dokończył. Drzwi zatrzasnęły mu się przed nosem. No tak! Zawsze tak było.

Jego zdanie się nie liczyło
Jego praca się nie liczyła
On się nie liczył.
Przynajmniej tak mu się wydawało.

Usłyszał ciche podśpiewywanie tak brutalnie zagłuszone przez odbijające się do plastiku strużki wody z prysznica. Stwierdził, że nie ma sensu siedzieć pod drzwiami jak pies. Po raz kolejny tego dnia skierował swoje kroki ku parapetowi. Z przykrością stwierdził, że jego mały „przyjaciel” zniknął. Nawet on go zostawił.
Słońce przesłoniły ciemne chmury. Zaczęło lekko mżyć. Zanim Tom wyszedł z łazienki rozpadało się na dobre. Można było przewidzieć, że niedługo nastąpi prawdziwa ulewa. A potem tęcza. Ten mały, zdumiewający swoją pięknością wytwór Matki Natury wymaże z pamięci złe wspomnienia po burzy. I będzie dobrze.

„…będzie dobrze…”

- A teraz pokaż, co tam masz…zdjęcie jakiejś laseczki??? Nie no żartuję przecież. A może to jest…ooo chłopie piosenka. Wiedzę, że przejąłeś się słowami naszego starego, medzia co??? – powiedział Tom tuż po wyjściu z łazienki.
- Medzia??? – spytał chłopak komicznie marszcząc czoło.
- Dawida, naszego menadżera Einsteinie. – odpowiedział ze śmiechem starszy Kaulitz i zagłębił się w lekturze.
Autor niecierpliwie przyglądał się Tomowi. Z jego kamiennego wyrazu twarzy nie można było nic wyczytać. Właściwie gdyby nie biegnące linijka za linijką oczy, można by odnieść wrażenie, że gitarzysta Tokio Hotel w ogóle tego nie czyta, tylko tępo wpatruje się w kartkę.
- Mmm…co ja mam ci powiedzieć…niezły ten tekst. Daj to Dawidowi. On to oceni. A teraz pomóż mi obudzić resztę. Za 2 godziny mamy wyjazd do Berlina.- powiedział Tom.
Obydwoje skierowali się do ich wspólnej sypialni by oddać się jakże niewdzięcznej roli budzika.

*

Pod koniec koncertu. Bis.

- Nie macie jeszcze dość?! – krzyknął Bill do mikrofonu.
- Nie!!! – odkrzyknęła publiczność.
- Jesteście pewni??? Nie słyszę was!!! – przekomarzał się z fanami młodszy Kaulitz.
- NIE!!! – potworny ryk przetoczył się echem po ścianach.
- Ok. No to teraz jakaś piosenka na bis.
Zaczął nucić słowa…

„…utknąłem w środku czyjegoś snu
Jestem chory od bycia łapanym we wczorajszym dniu…”

Po chwili reszta zespołu złapał rytm i trochę niepewnie przygrywała Billowi.

„…nie pozwól mi zniknąć…
Już nigdy więcej…”

Kiedy wokalista skończył rozległy się wielkie brawa. Fani byli zachwyceni. Po złapaniu oddechu Bill zapytał:
-Podobało się???
Odpowiedział mu dziki pisk chwilami podobny do dźwięku paznokci przejeżdżających po tablicy.
- To dobrze. Założę się, że nie macie pojęcia, kto napisał tą piosenkę.
Ludzie zgromadzeni w hali zaczęli krzyczeć:
- Bill, Bill, Bill…
- Nie to nie ja – odpowiedział im z rozbawieniem chłopak i ciągnął dalej – Napisał ją nie kto inny jak nasz utalentowany…- i tu przerwał na chwilę -
-…GUSTAV!!! – potoczyło się echem po hali.
Nie dało się ukryć, że na twarzach niektórych fanów było widać wielkie zdziwienie. Gustav…i pisanie piosenek??? Dziwne…zawsze to Bill był od „tworzenia”! Jednak spotkało się to z dużym entuzjazmem. Przy końcowym, tradycyjnym już prysznicu dla fanów wodą mineralną największe owacje dostał właśnie Gustav. Z wypiekami na twarzy zszedł ze sceny. Postanowił poszukać Billa. Znalazł go w garderobie, popijającego Red Bulla.
- Bill, dziękuję…-zaczął perkusista.
- Nie ma za co – odpowiedział krótko Kaulitz i dalej spokojnie opróżniał zawartość puszki. Po kolejnym z rzędu łyku dodał:
- Zostawiłeś ten tekst na moim łóżku. Poruszył mnie. Miałem wrażenie jakbyś czuł się niedoceniany. Musiałem to zrobić…
- I dobrze – krótko skomentował Gustav. Słowa były zbędne. Uśmiechnął się szeroko.
- Widocznie nie wiele wystarczy, żeby uszczęśliwić człowieka nie??? – powiedział wesoło Bill i wstał z fotela.
- Bierz swoje torby, musimy się zbierać do busu. Następny przystanek Hamburg!
Kiedy wyszli z budynku już nie padało. Zamiast deszczu na niebie pojawiła się wspaniała, kolorowa tęcza…

Martusia 16 <3 · Wysłany: Niedziela 09-04-2006, 19:34 Temat postu:

pierwsza !!!!!!!!! zrobię editka ;d

EDIT:
nooo siupel! podobało mi sie..... Bill jest BOSKI...a Gustavowi sie miło zrobiło...
no bo w koncu taka prawda...zawsze wszsytscy sie skupija na blizniakach Razz

hmmmm bo sa boscy hehehe (zwłaszcza TOMUŚ) ale musimy pamietac ze TOKIO HOTEL to nie tylko bracia Kaulitz..... heheh fajniusie opko!!!

Wredna ropucha · Gość

Na początku myślałam, że to Bill to napisał, ale... podobało mi się !!!

Mod-Pinacollada · Wysłany: Poniedziałek 10-04-2006, 14:30 Temat postu:

Cudo!
Bardzo mi się podobało.
Było inne.
I chyba pierwsze o Guciu.
Very Happy

Kiane · Wysłany: Poniedziałek 10-04-2006, 15:34 Temat postu:

Martusia 16 <3 Napiszę poprostu...dziękuję Wink

Wredna ropucha O to mi chodziło. Specjalnie wcześniej nie napisałam, że chodzi o Gustava. Pewnie większośc z Was myślała, że to Bill pisze piosenkę, a tu na końcu ZONK Laughing

Pinacollada Może wkońcu świat zacznie doceniać naszego biednego Gucia nie??? Cool

I co...nikt już nie ma ochoty mnie ocenić Twisted Evil

Kaluś · Gość

TY WREDNA ROPUCHO!!!!!!!!!!!! JAK MOGŁAŚ?????????????????????? JAK MOGŁAŚ NAPISAĆ TAK DOSKONALE?????????????????????????????? No dobra nie wydzieram się. Podoba mi się. Nawet aż za bardzo. Piszesz wiersze?? Ja też. Kala

Emily · Wysłany: Środa 12-04-2006, 18:53 Temat postu:

Emily siedzi tępo wpatrzona w monitor.

Od samego początku spodobał mi się sposób w jaki piszesz. Mogłam bez problemy wczuć się w sytuację. A pisanie czegoś nocą... to jest coś co kocham. Wtedy wena ze mnie spływa.
Świetnie opisujesz te uczucia w sercu bohatera. I to jak Tom zaczął czytać tekst. Znam takie uczucie. Siedzisz, patrzysz i czekasz…

Byłam pewna, że to Bill. Ach głupia natura ludzka. I bardzo mnie ucieszyło, że ta osoba okazała być się Gustavem. Nie spodziewałabym się… Lubię takie zaskoczenia.

Świetny pomysł, cudowne wykonanie. No aż miło się obi na duszy.

Wredna ropucha · Gość

Nie zonk, tylko miła niespodzianka, bo lubię Gucia^^.

Tess - Sahade Debl

Tess wpadła i poczytała twórczość Panny Roweny...

Mod-Lolly · Wysłany: Środa 12-04-2006, 19:54 Temat postu:

placze !!
nie moge ...
to jest cudne...
chce wiecej !!

...pokaz mi niebo a ja bede gwiazda na tym niebie i oswiece kazda droge i najciemniejsza uliczke... -> wymyslone na zawolanie...

eht.

Punky · Wysłany: Środa 12-04-2006, 21:20 Temat postu:

Jestem zmuszona stwierdzić że pomysł i wykonanie super.
Wiesz, przeczytałam kilka pierwszych zdań
i wciągnęło mnie do końca Razz

Co ja bym dała za taki talent xP

Kiane · Wysłany: Środa 12-04-2006, 21:29 Temat postu:

O kurczaczek Laughing

Tego się nie spodziewałam...AAA dziękuję

Byłam pewna, że moje małe badziewko odejdzie w niepamięć, a tu niespodzianka ^_^
Kaluś Krzyczysz na biedną Rowenkę ??? Nieładnie ^_^ Nie przesadzaj...nie jest tak doskonale. A co do wierszy... coś tam czasem naskrobię Cool

Emily dziękuję Ci bardzo Wink

też lubię pisać nocą, bo wtedy można się skupić i czasem za oknem znależć ciekawy pomysł...szczególnie, że piszę na parapecie...do okna niedaleko Laughing

Wredna ropucha cieszę się, że mogłam dogodzić Wink

Tess faktycznie nieciekawie brzmi to powtórzenie...wcześniej tego nie zauważyłam, dzięki za pokazanie błędu, na drugi raz będę uważać Wink

Tak się składa, że też lubię Cini Minis, ale czekoladowe

Powiedzmy, że się domyśliłam, że jesteś głodna Laughing

Punks Pikacz Nie płacz, bo mi sie smutno robi Crying or Very sad

A co do tego wierszyka...jeżeli wymyślony na poczekaniu to super Wink

Punky Dobrze, że Cię wciągnęło...tak miało być. Napisz coś, może okaże się ciekawe...kto wie Razz

Czekam na Twoją twórczość.
MadisOn gdzie tam 6...do 6 jeszcze dużo dużo brakuje Cool

juztynecqa pisz dłuższe te swoje piękne opka, wtedy będzie lepiej Twisted Evil

Mod-MadisoOn · Wysłany: Środa 12-04-2006, 22:12 Temat postu:

nom to ja z przyjemnoscią ocenie to opowiadanko Smile

... a no 6 !! Smile

baardzo fajniusie ;] i to prawda ze jakos kazdy zwraca wiekszą uwagę na braci Kaulitz.. a tu zonk Very Happy

pan Guuuutek, bardzo ciekawie Smile

bo to prawda ze z tym calym 'tworzeniem' to jakos Billa sie kojarzy Rolling Eyes

hm...

stwierdzam po raz kolejny !! szósteczka dla Lady !!!! Twisted Evil

pozdrawiam

----------------------------

"Bo...mój sens istnienia zabraleś do grobu" -----> moja jednoczęściówka Very Happy

http://www.thpoland.fora.pl/viewtopic.php?t=1966

ZAPRASZAM !! Twisted Evil

juztynecqa · Wysłany: Czwartek 13-04-2006, 18:56 Temat postu:

Wspaniałe... Hmm, może kiedyś też będę tak pisać <marzyciel>

Punky · Wysłany: Piątek 14-04-2006, 21:49 Temat postu:

Heh, może kiedyś jakąś jednoczęściówkę zamieszczę... Ale tobie to chyba nie dorównam z pisaniem Razz

Justyna_xD · Wysłany: Niedziela 16-04-2006, 18:59 Temat postu:

super

Pixie · Wysłany: Poniedziałek 17-04-2006, 14:13 Temat postu:

Bardzo przyjemne opowiadanie. Niby poważne, a jednak lekkie.
Plus za wykorzystanie Gucia. (no oczywiście nie w TYM sensie, zboczeńcy)
Masz bardzo ładny i poprawny styl, świetne opisy pozwalające się wczuć w sytuację. Udało Ci się oddać uczucia Gustava i jego chwilowe hm... 'załamanie'. A i zakończenie napawające optymizmem. Naprawdę mi się podobało.

Piszesz, że wszyscy Cię chwalą, a Ty nie wiesz co poprawić, żeby pisać lepiej. Ale kochana, dlaczego mają nie chwalić, skoro wszystko zrobiłaś dobrze? Chciałaś nam opowiedziec jakąś historię i świetnie Ci to wyszło. A jeśli chcesz pisać lepiej, to po prostu pisz. Pisz więcej, bo ćwiczenie czyni mistrza. Może któregoś dnia napiszesz coś, co powali wszystkich na kolana. Very Happy

Hera · Wysłany: Poniedziałek 17-04-2006, 14:34 Temat postu:

Wiesz na początku zdawało mi się, że chodzi o Georga, ale nie! Zaskoczenie to jednak Gustav Little thongue man

Ślicznie dobrane słowa i ta głębia ah.. głębia płynąca z serca. Świetne naprawde..

Kiane · Wysłany: Czwartek 20-04-2006, 14:57 Temat postu:

MadisoOn - szósteczka...niemiecka xD
juztynecqa - pisz ćwicząc, ćwicząc pisz Laughing

przede wszystkim Twoje jednoczęściówki muszą być oryginalne...i długie Twisted Evil

Punky - czekam niecierpliwie Laughing

Justyna_xD też się cieszę Razz

Pixie - dziękuję bardzo za rady

i dziękuję za pochwałę Laughing

Hera Staram się, żeby wszystko, co piszę wypływało z serca...i miło, że się zaskoczyłaś Cool

Misfit · Wysłany: Czwartek 20-04-2006, 19:45 Temat postu:

Bardzo ładnie.
Na samym poczatku miałam wrażenie, ze chodzi o Billa. Że On nie jest wazny, bo ja czasami coś takiego odczówam czasami, ale to nie znak, ze właśnie tak jestem, to znak że masz zły dzień Wink

A jednak to był Gustav, za niego duży plusik, bardzo żadko spotykane są opowiadania właśnie z nim w roli głównej Smile

Co jest jakże, fajnie i ciekawe Wink

- Paulina, kolaa...
- To! Gustav! Gucio! Guuuciuś!
- Słucham?
- Gustaaav, to ON!
- To już nie Bill?
- Właśnie nie! Guuuciaszek!
- Młodzież...

Jak widać, moja mama nie zrozumiała o co chodzi mi w tych okrzykach Wink

To był porpostu jakze głośny zachwyt, którego nawet przy moim głodzie nie przerwała zapowiedzi kolacji Laughing

Zachwyt poprostu Razz