Tokio Hotel

Żyrafa

Zabij mnie, zabij.
Dzięki temu zmienisz świat
Zniszcz mnie, pchnij nożem w plecy
Jeszcze dziś, jeszcze teraz
pozwólmy złu zatriumfować
Wirujmy, wirujmy jak na karuzeli

Dookoła nie panował mrok, egipskie ciemności nie zapadły. Drzewa nie szeptały smętnych pieśni, a niebo nie roniło łez. Słońce schowało się za chmurami. Takimi zwyczajnymi, które można nabyć w każdym osiedlowym sklepiku. Pogoda była znośna. Ni to zimno, ni gorąco. I tylko wiatr psuł jesienną monotonie. Silnymi podmuchami porwał drzewa do rytmicznego tańca. Wyginał je na wszystkie strony nie szczędząc przy tym siły i zapału. Spódnice dziewcząt unosił w górę, zabierał chłopcom kapelusze, a pranie zrzucał ze sznurów.
Scenariusz z pierwszej lepszej książki.
Po ulicach spacerowali ludzie rozmaitej postury. Uśmiechnięte dzieciaki, zbuntowana młodzież i nadęci dorośli.
Stereotypy wyjęte z kolorowego czasopisma.
Jedni potępiali samych siebie, drudzy potępiali potępiających, a jeszcze inni potępiali potępienie. Wybuchowa mieszanka uczuć wstrząsająca każdym z osobna przejawiała się w rozmaity sposób. Sznyty na rękach, krótkie spódniczki, łzy, papierosy, czy uliczne bójki były przejawem wyrażania siebie. Subkultury zwalczały się nawzajem, dzieląc zło na właściwe i niewłaściwe. Nietolerancyjność była tolerowana od zawsze. Postawa sprzeczna była karana. Należało zwalczać wolność słowa i ucinać skrzydła. Bezskrzydłe dzieci nauczono korzystać z windy. Takiej małej papierowej klatki w kolorze zgniłych winogron. Już od małego kazano im studiować uśmiech i przyjmować uwagi z pokorą. Bo przecież jakie problemy mogą się tyczyć kilkuletnich „pół-ludzi”? Żadne według ogółu. Według nielicznych, ogromne.
Postrzegane jako wiecznie wesołe, dzieci biegały więc po ulicach beztrosko i swobodnie.
Nie dostrzegały zła, bo go nie znały. Przecież starsze pokolenia zostały przeznaczone do wyginięcia.

Gdzieś na szarym chodniku, dziewczyna mordowała chłopaka, a tuż obok obściskiwała się para niedościgłych samobójców. Alkoholicy i narkomani rozłożyli się na okolicznym murku i oddawali się codziennej rutynie. A gdzieś obok młodzież obarczona plecakami wychodziła ze szkoły. Dało się słyszeć rozmowy o problemach. Tych szkolnych, emocjonalnych i egzystencjalnych. Na przystankach tłumy czekały na autobus. A on nie przyjeżdżał już od wielu lat. Zatrzymywał się tylko na dwóch przystankach, bo tego trzeciego nie było na planie.
Bunt i Obojętność, nic więcej nie było. Złoty środek nie istniał.
Taka zwykła, najzwyklejsza codzienność.

- Odbierzmy im całą władzę. – powiedział pociągając za sznurki.
- Przecież już to zrobiliśmy. Nie zostawiliśmy ni kropelki. Za wolność trzeba płacić.

Wśród bolączki naszych ciał
gdzie
Za dalą dalsza dal

***
Nie jestem zadowolona. Ja już nie pisuję, nie w ten sposób. Nie porównujcie proszę do moich innych opowiadań., a już na pewno nie do " Zasłony" . Niezrozumiały bełkot. Krótki.

hela_z_wesela · Wysłany: Wtorek 31-10-2006, 21:04 Temat postu:

Mwohoho.
Wiatr zabierający chłopcom kapelusze? Brzmi jakby wyciągnięte z przedwojennej książki. Ale dodaje takiej tajemniczości. Chociaż... nie tyle tajemniczości, co klimatu.
Tak - słowo "kapelusz" ma klimat.
I to nie byle jaki.

Z poważeniem:
mama

Scheissegal · Wysłany: Wtorek 31-10-2006, 21:17 Temat postu:

Na pierwszy rzut oka nic nadzwyczajnego.Mnie jednak urzekł realizm partówki. Super.Gratuluję

Enough · Wysłany: Wtorek 31-10-2006, 21:19 Temat postu:

Cóż mogę powiedzieć.
Czytanie tej jednopartówki przypominało lot nisko nad ziemią.
Można było sie przyjrzeć wszytkimi i jeszcze tego dotknąć.
Bardzo ni się podobało.
Jestem w 100% na TAK.
Smile

Courtney · Wysłany: Wtorek 31-10-2006, 21:23 Temat postu:

Hm.
Zaraz zaczne się powtarać Grey_Light_Colorz_PDT_50

Nie jestem ani na tak, ani na nie.
Lecz... chyba jestem bardziej na tak.
Tak, tak. Z przewagą jestem na tak. (xD)
Pozdrawiam.

BlackAngel · Wysłany: Wtorek 31-10-2006, 22:37 Temat postu:

Jestem teraz tak rozbita.
Tak mi źle.
Nie jestem w stanie wyrazić swojej opinii.
Aczkolwiek, wydaje mi się, że zrozumiałam.
Choć może nie?

Jutro.
Nienawidzę pierwszego listopada.
Nienawidzę cmentarzy.
Nienawidzę obietnic składanych od tak, z litości.
Nienawidzę tego świata.
Nienawidzę.

~BlaK.

Ashia · Wysłany: Wtorek 31-10-2006, 23:16 Temat postu:

Jedni potępiali samych siebie, drudzy potępiali potępiających, a jeszcze inni potępiali potępienie.

Och, to zdanie w pełni oddaje kołaczące się w mojej głowie myśli.
Wszyscy coś potępiają.
Moja mama potępia moje lenistwo, tata to, że w radosnym amoku zgubiłam klucze, nauczycielka polskiego że moja praca na konkurs jest zbyt długa, tata sędziów na meczu…
A ja potępiam siebie, bo gadam od rzeczy.
Nie mam pojęcia dlaczego Ci się nie podoba.
<wzdycha> Było piękne …
Mózg mi się przegrzał.
Przepraszam Cię za tą paplaninę, ale mam 39 stopni gorączki, ledwo piszę, o myśleniu nie wspomnę.
Pozdrawiam !

Pauline... · Wysłany: Środa 01-11-2006, 8:39 Temat postu:

Ach, Ech, Och...

No co ja ci mogę zarzucić. Choćbym chciała wytknąć jakiś błąd,
to i tak nie jestem w stanie go znaleźć...

Zasmuciło mnie tylko to, że nie rozumiem.
Tzn. rozumiem (umiem czytać).
Ale nie widzę tutaj zacnego Tokio Hotel.
Choć próbowałam ich sobie podstić pod bezskrzydłe dzieci,
które nie znają zła, otaczające się ułatwieniami.

Nie wiem,o co tobie chodziło.
Ale ponoć, każdy interpretuje na swój sposób.
Swój - jedyny - najlepszy.

Urzekła mnie łatwość w czytaniu.

Bardzo mi się podobało.

Netka · Wysłany: Środa 01-11-2006, 9:28 Temat postu:

właśnie. początek nie zaciąga nas do czytania nastepnych zdań, ale opowiadanie ma w sobie takie coś, że urzeka każdym słowem ;]] i jednak chce się czytać aż kolejne słowa, litery i zdania.
very well ;]]

Krzykliwa · Wysłany: Środa 01-11-2006, 11:26 Temat postu:

Wow.
Dało do myślenia.
Napisane rewelacyjnie, fabuła bardzo dobra.
Z pomysłem się nie spotkałam!
Mam rozumiec, że to ostatnie to była szara rzeczywistośc?
A nawet jak nie, tak to odebrałam.
//

Żyrafa · Wysłany: Środa 01-11-2006, 11:28 Temat postu:

Och, a taka była rano ładna pogoda, a teraz się zerwał wiatr. Dobrze, że ni założyłam sukienki...

helu, mamusiu, kapelusz ma klimat...dziękuje.
Lady Devilish, och ten wszechobecny realizm. Dziękuję
Enough, zawsze chciałam nauczyć się latać. Dziękuje
Hell's Angel, no to ja też się zacznę powtarzać. Dzieki, choć miło by mi było gdybyś napisała coś więcej
Black, coś się stało słońce. Ugh, zmuszają nas żebyśmy kochali ten świat, ajednocześnie uczą nas nienawiści. Pf.
Ashia, 39 stopni gorączki? To co ty tu jeszcze robisz? Do łóżka, i zdrowieć mi szybko. < ech, rodzice lekarze > Potępienie to dziwna rzecz, nieprawdasz?
Pauline..., bo TH jako TH tu nie ma. Tu jest ogół i można ich podstawić pod każdą postać. Choć ja osobiście podstawiłam ich pod...Ugh, nieważne.
Netka, przeczysz sama sobie, wiesz? Ale mimo wszystko dziękuję.
Karocia, dziękuję

Cherry · Wysłany: Środa 01-11-2006, 11:58 Temat postu:

Podobało mi się.
Lubię opowiadania o rzeczywistości. A szczególnie te, o nie kolorowej rzeczywistości.
Klimatyczne, zmuszające do myślenia.
Trafiające prosto w cel, bez uchybień.
Takie akuratne na moje aktualne nastroje. I uroczo komponujące się z pogodą.

Zazdroszczę talentu i umiejętności. Bo ja zawsze gdzieś po drodze gubię to, co chciałam przekazac i wychodzi mi tylko pseudoemocjonalny bełkot.

Mod-Falka · Wysłany: Środa 01-11-2006, 16:56 Temat postu:

Bardzo mi się podobało.
Zwłaszcza koncówka. Mogę śmiało powiedzieć, że im bliżej było końca, tym podobało m się bardziej.
Świetny pomysł i śliczne wykonanie.
I faktycznie miało nastrój i taki specyficzny klimat.

Pozdrawiam Smile

Niepoprawna Ammatorka · Wysłany: Środa 01-11-2006, 18:00 Temat postu:

Rzeczywistość.
Podobało mi się.
Opisałaś to, co nas otacza.
Wyraz zmuszał do przeczytania kolejnego wyrazu.
Bez zbędnego upiększania. Tak po prostu.

Pozdrawiam, zazdroszczę i gratuluję.

helcia · Wysłany: Środa 01-11-2006, 18:09 Temat postu:

Śliczne.
Podobały mi się te opisy...
Takie... Takie prawdziwe...

Pauline... · Wysłany: Środa 01-11-2006, 19:03 Temat postu:

Żyrafa · Wysłany: Środa 01-11-2006, 19:09 Temat postu:

Cherry, co do pogody, to tak przez czysty przypadek. I tobie nie wychodzi pseudoemocjonalny bełkot. Ty piszesz i to naprawde cudownie
Mod-Falka, klimat prosto z mojej głowy. Dziękuje

Niepoprawna Ammatorka, helcia, dzięki
Pauline..., tak dokładnie. Jak ty to robisz, że zawsze wiesz o co mi chodzi?

czosneq_91 · Wysłany: Czwartek 02-11-2006, 13:04 Temat postu:

Rzeczywiste.
"Nietolerancyjność była tolerowana od zawsze.".
To zdanie trafiło do mnie chyba najbardziej.
I zdanie o spódnicach mi sie podobało. Takie realne. Już widziałam dziewczyny przytrzymujace materiał spódniczki, żeby nie było widać czerwonych majteczek w groszki xD.

Świstuś · Wysłany: Czwartek 02-11-2006, 14:11 Temat postu:

Łał. Łał. Łał.
Zatkalo. Mnie.

Chloe · Wysłany: Czwartek 02-11-2006, 15:19 Temat postu:

Wczoraj dowiedziałam się o 'jakże interesującym' głosowaniu na najlepszą jednopartówkę miesiąca. Weszłam, z powodu czystej ciekawości. Przyznam szczerze, byłam lekko zdziwiona, że przeważały tam głosy na Ciebie i helę (hela, widzisz? Pamiętam, że z małej

). Jako że tą drugą historię już czytałam, i nawet mi się spodobała, postanowiłam zajrzeć i do Twojej.
Żyrafo, jestem epłna podziwu. Może nie z powodu tej jednopartówki, ale ze sposobu, w jaki się rozwijasz. Naprawdę się poprawiłaś od tego momentu, gdy po raz pierwszy się tu zalogowałam i przeczytałam Twoje opowiadanie. Gratulacje.
Jednak. Naprawdę, ale to naprawdę zdenerwował mnie fakt, że tyle razy wymieniali Cię w tym głosowaniu. Jest to przecież forum o Tokio Hotel, takie opowiadanie nie powinno znajdować się tutaj, ale w 'Naszej twórczości'. Chyba, ponieważ nigdy tam nie byłam... Chyba.
Do tego nie spodobał mi się fakt, że nie było tu żadnej historii. Ot, taki sobie opis. Nie ma opowieści, nie ma co czytać. Niestety.
Denerwuje mnie już fakt, że ludzie starają się tak kręcić te historie, by nikt ich nie zrozumiał. Bo wtedy ma się pewność, że ludzie powiedzą: 'To ma głębię. Jest piękne, gratulacje!'. Albo, (przepraszam, że po nazwisku), nie spodobała mi się ostatnia jednopartówka Blood. Nie miała w sobie nic. Ona napisała po prostu kilka zdań pod tytułem: 'Jestem Blood', i zaczęła być wychwalana ponad piedestał.
Dlatego przestałam już tutaj pisać.

Żyrafa · Wysłany: Czwartek 02-11-2006, 17:58 Temat postu:

Tak Chloe, masz rację. Całowitą. Nie mam dzisiaj siły na nic. Poproszę o przeniesienie.

Mod-Falka · Wysłany: Czwartek 02-11-2006, 18:59 Temat postu:

Przenoszę na prośbę autorki

Romantyczka · Wysłany: Piątek 03-11-2006, 18:32 Temat postu:

To brzmi jak słowa szaleńca. Straszne, obłąkane...piekne. Jakaś tajemniczość, groza, emanuje z Twojego dzieła. Tak,to własnie chciałam powiedzieć.

Żyrafa · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 14:55 Temat postu:

Tak właśnie złość i groza. Groza i złość. Ot co.

reserved · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 15:36 Temat postu:

Po przeczytaniu przez 5 minut jak idiotka wpatrywałam się w Twoje słowa.
Zaskoczył mnie ten cały opis. to piękno dobranych słów.
"Sznyty na rękach" odruchowo spojrzałam na swoje. rzeczywista rzeczywistość...
Aż szkoda patrzeć na dzisiejszą obojętność tego świata. ehh...

oddana
Leila