Tokio Hotel

Pauline...

'Rzucając Liście na wiatr'
Krótki monolog o wznoszeniu się i opadaniu.

Sekrety.
Dawniej, głęboko skrywane, zapisywane w pamiętnikach i chowane przed wścibskimi dłońmi.
Emocje.
Kiedyś, tłumione w sobie, spokojnie przeczekiwane i uśmierzane.
Życie.
W przeszłości intymna sprawa każdego człowieka. Jego. Tylko jego.

Ale to było dawno temu. Tak dawno, aż ja sam nie pamiętam. Wspominam tylko wszystko jakby przez mgłę. Niektóre fragmenty widzę wyraźnie, inne się zacierają, ale to mi już nie przeszkadza. Miałem czas, by się z tym oswoić. Po prostu… przyzwyczaiłem się. Uległem.

Ale nie chcę opowiadać o sobie. Szczególnie, gdy spojrzę wyżej i zobaczę, jaki ładny wstęp właśnie schrzaniłem. Aż mi się głupio zrobiło…
To ja może zacznę jeszcze raz. Tym razem mówiąc już na temat.

Nie mam za złe światu, że pędzi do przodu, a mnie pozostawia w tyle. Że mijając mnie, silnymi podmuchami odpycha jak liść.
Może ‘liść’ to dobre określenie. Jestem tak samo pomarszczony i tak samo suchy jak on.
Tak, więc - mówcie mi Liść.

Kocham to, co mnie otacza i jestem za wszystko wdzięczny.
Żałuję tylko, ze nie doceniłem tego wcześniej…
To zabawne, dopiero, gdy człowiek się starzeje i gdy zdaje sobie sprawę z tego, ze nic ciekawego już się w jego życiu nie zdarzy, zaczyna doceniać to, co miał.
Kocham każdy oddech, który wydobył się z moich młodych płuc. Teraz sprawia mi to tyle trudu, ale… Czy to nie piękne?
Wielbię, każdą bliznę na moim ciele. Dzięki nim wspominam dawne, piękne czasy. A tak kiedyś płakałem… Czy to nie cudowne?
Ubóstwiam każdą chwilę mojego życia. Po latach cieszę się, że nie było takie szare i zwyczajne. Że co dzień bywałem w innym miejscu, spotykałem się z nowymi ludźmi.
Miałem szczęście.

Znów czuję się jak liść.
Żyłem sobie na pięknym, zielonym drzewie. Była wiosna, ptaki ćwierkały, a dzieci przychodziły się całować pod gałęziami, na których rosłem. Ale nadeszła jesień. Rozpaczliwie patrzyłem na mój ogonek, wbrew mojej woli odrywa się od gałęzi. A działo się to bardzo powoli. Przeczuwałem, że nie ma już sił. Zacząłem się marszczyć. Tak – odpadłem.
Nie pamiętam pierwszych chwil, gdy dotknąłem ziemi. Wiem tylko, że leciałem z wiatrem. I tak w spokoju, pchany nieustannymi podmuchami… doschnąłem w samotności.

Zarzucali mi, że zbyt się otworzyłem i nie miałem tajemnic. Ale miałem!
Nie jestem w stanie sobie teraz przypomnieć, ale na pewno miałem. Musiałem… A może jednak…
Mówili, żebym zaczął żyć, szczerze się uśmiechać i nie myśleć stale o Tych, co mnie otaczają.
Przecież tak właśnie robiłem. Mówiłem im to ćwicząc, co rano wyrazy twarzy przed lustrem.
Kazali się zatrzymać, pouczali. Tłumaczyli, ze to dla mojego dobra. Ale nie byłem taki głupi.
Wiedziałem dobrze, czego chcą. Nikt mnie nie zastąpi. Nikt nie będzie taki jak ja!
Złościli się i krzyczeli, że rzucam słowa na wiatr, że nie myślę logicznie, że stale do czegoś dążę. Ale czy nie oto właśnie chodzi?

Teraz wiem, ze mieli rację.
Bo chociaż byłem wyjątkowy, to nadal byłem jednym z tysięcy na tym drzewie.
Szkoda.

O czym to ja miałem mówić? Chyba znów zmieniłem temat.
Wybaczcie. Mam tylko nadzieję, że nie znużyłem was zbytnio.
Czuję, że będzie dziś wiać.

Mam prośbę… Nie zasuszajcie mnie w książkach, nie wkładajcie mnie w opasłe tomy lub do wazonu. Nie chcę kruszyć się w samotności.

Nie rzucajcie słów na wiatr.
Ale Liście będą wam za to wdzięczne.

.

Immortelle · Gość

Klepu, klep. Moje.
Czytam.

EDIT;

Astray DemoniC · Wysłany: Czwartek 22-02-2007, 20:04 Temat postu:

Puch, puch.

EDIT:

Natt

Malutka · Wysłany: Czwartek 22-02-2007, 20:12 Temat postu:

No cóż.
Szczerze?
Chyba tak.
No dobrze, szczerze.
Mądre, wyraziste.
Ale nie powalające.
Takie sobie opowiadanie, ot tak.
Lekkie, ładne.
Jednak przeczytałam, nie zwątpiłam.
Sama nie wiem.
Pół na pół.
Pozdrawiam

Incia · Wysłany: Piątek 23-02-2007, 13:46 Temat postu:

A mi się podoba. Takie ładne.

"Nie mam za złe światu, że pędzi do przodu, a mnie pozostawia w tyle. Że mijając mnie, silnymi podmuchami odpycha jak liść.
Może ‘liść’ to dobre określenie. Jestem tak samo pomarszczony i tak samo suchy jak on.
Tak, więc - mówcie mi Liść."

To mnie urzekło. Jest cudowne...

Pozdrawiam i WENY, WENY, WENY!!!!
Inn

helcia · Wysłany: Piątek 23-02-2007, 18:19 Temat postu:

Podobało mi się ale mi się nie podobało.
Bo tak jakoś nie jakoś i nie czuje się dobrze.
O.
Bo tak... Nie czuje w nich takiego magicznego czegoś.
ZAWSZE u Ciebie to czułam.
Teraz nie.
Dziwne.
Jak ja.

Leb die sekunde · Wysłany: Piątek 23-02-2007, 18:30 Temat postu:

Hm... zrozumiałam, jednak jakos tak... pisałaś lepsze Wink

Wyłapałam kilka literówek, ale juz sotały wytknięte.
Było ladnie, ale u Ciebie spodziewałam sie czegoś co byłoby więcej niż ładne.
Jednak coś w sobie miało.
Porównanie do liścia również niezłe.

I ostatnie dwa zdania świetne.

Pozdrawiam i weny życzę.

Pauline... · Wysłany: Wtorek 27-02-2007, 13:56 Temat postu:

Po pierwsze, dziękuję za komentarze.
Wiem, że pisałam lepsze opowiadania, które miały jakąś tam (ale zawsze przeważnie miały) fabułę.
Teraz napisałam coś innego.
I udało się. Szkoda, tylko, ze się nie podobało.
Ale... było minęło.
Tylko czy znowu przyjdzie?
Aktualnie cierpię na wkurzający brak weny.
Jestem chora, siedzę przed komputerem i... nie mogę nic napisać.
Więc póki co, szukam inspiracji w żuciu codziennym.
(Tata remontuje łazienkę w piwnicy.

Może znajdę tam wenę.)

Tak więc, dziękuję jeszcze raz za komentarze.
Za wytknięcie błędów (nie wiedziałam, ze było ich tak dużo. Ale
to wina braku worda. Mimo to mogłam ich nie robić. Grey_Light_Colorz_PDT_42

)

Tak więc żegnam i idę na dół szukać weny.

Pozdrawiam.

Kate :) · Wysłany: Wtorek 27-02-2007, 14:55 Temat postu:

Podobało mi się, ot takie spokojne.
Było kilka błędów, co do polskich znaków ('że' itd.)
A tak to... stawiam na tak. Smile

ed./ jednak... czegoś zabrakło.
czekam na inne, podobne do: "Bill Kaulitz wygłasza swoją opinię" xD
po prostu ubóstwiam ;D

Noire · Wysłany: Niedziela 04-03-2007, 10:09 Temat postu:

Ładnie, lekko i przyjemnie.
Podobało mi się.
Nawet bardzo.
Choć było dość krótkie.

Zawsze uwielbiałam Twoje opowiadania.
Dlatego przybyłam.

Pozdrawiam.
Noire.

yuna vel laya · Wysłany: Wtorek 08-05-2007, 22:53 Temat postu:

Mnie się spodobało.
Troszkę niedoróbek ze strony technicznej, ale się nie czepiam.
Ma swoje przesłanie, a ja właśnie takie rzeczy lubię.
Kiedy nie podają mi wszystkiego na tacy.

Pozdrawiam

yuna

jogobelinka · Wysłany: Sobota 12-05-2007, 14:31 Temat postu:

Ach, ten mój zapłon...

Podobało mi się. Takie ładne, subtelne. Miało w sobie coś, co szczególnie przyciagnęło moją uwagę. Taki... ból.
Błędów się nie czepiam. Chociaż były, to nie rzucały się bardzo w oczy i nie wybijały specjalnie z rytmu czytania.
Zrozumiałam przesłanie, a teraz naszło mnie na refleksje na ten temat.

Tak na marginesie, w roli głównego bohatera widzę Billa.

Szkoda, że już nie piszesz. Albo piszesz i nie publikujesz tego. Szkoda, bo lubiłam Twoje opowiadania.
Mam cichą nadzieję, że jeszcze kiedyś zobaczę w dziele jednoczęściówek, pomiędzy autorami Twój nick, Pauline... Bardzo by mnie to ucieszyło.

Pozdrawiam.

mroczny anioł · Wysłany: Sobota 12-05-2007, 17:42 Temat postu:

po tej zmianie z forum na forum głupieje co czytałam tu a co tam
to na pewno czytać tylko sama nie wiedziec czemu nie komciować Smile

ale teraz to naprawiam Smile

to było cudo Smile

zrozumiałam wszystko i straznie mi przypadło do gustu Smile

powiem, że głębszych zastrzeżeń nie posiadam Smile

nom to chyba na tyle Smile

z poważaniem
mroczny anioł

Sprężynka · Wysłany: Środa 16-05-2007, 18:44 Temat postu:

Lekko i miło Wink

Może nie jakieś tam wybitne, ale, ale...
Doszłam do wniosku, że muszę mieć wiele blizn Very Happy

Czekam na więcej.