Tokio Hotel

Liebkosung

Właściwie nie wiadomo dlaczego on to zrobił. Może chciał się popisać? Może alkohol zaszumiał mu w głowie? A może pewność siebie zaćmiła jego umysł? Bądź wszystko na raz? W każdym razie wszedł wtedy na tą trampolinę , choć nogi miał jak z waty. Niezgrabnie się odbił i wskoczył do wody. Oczy świadków zamglone pijaństwem zarejestrowały tylko zderzenie głowy chłopaka i krawędzi basenu. Brat natychmiast rzucił mu się na ratunek, choć sam nie był świetnym pływakiem. Po tej scenie, jedyne co tam obecni mogą sobie przypomnieć to dźwięk syreny i lament dziewczyny, tej brunetki o karmazynowych ustach.

Oczy blondyna na zawsze będą widziały tylko ciemność. Pech, że stracił wzrok, szczęście, że nie umarł. Zmienił się nie do poznania. Nie dotykał gitary, stał się krytyczny i złośliwy. Odszedł z zespołu, lecz każdego dnia pragnął po raz kolejny zobaczyć tłum rozwrzeszczanych fanek i transparenty z odważnymi propozycjami. Ale Tokio Hotel przestało istnieć, a jego członkowie rozeszli się, każdy inną drogą życia.
Minęło dwa lata. Zaledwie dwadzieścia cztery miesiące, a świat zapomniał o tych czterech nastolatkach. Sława to trudna partnerka. Trudno ją zdobyć, a bardzo łatwo stracić.

To był jesienny dzień, a nagie gałęzie straszyły zza okna. Wiatr huczał, porywając liście. A w ogromnym domu, przy kominku w którym wesoło tańczył ogień, roztaczając ciepło siedziało dwóch chłopaków. Nie mieli nawet dwudziestu lat. Milczeli, tak naprawdę pragnąc wygarnąć sobie wszystkie żale. Choć byli blisko, dzieliło ich bardzo wiele. Niedopowiedziane sprawy, gwałtowne zmiany i nieprzemyślane decyzje. To wszystko sprawiało, że Kaulitzowie byli niemalże obcy.
- Muszę iść. Obiecałem Katie, że zabiorę ja dzisiaj gdzieś na obiad. – przerwał milczenie młodszy z nich.
- Jesteś okrutny. – burknął Tom.
Nie widział miny rozmówcy, ale z pewnością czuł gniew, który rozpalał Billa do czerwoności. Ten zacisnął pięści próbując się powstrzymać. Przecież musiał teraz milczeć, nie mógł powiedzieć kalekiemu bratu tego wszystkiego, co cisnęło mu się do ust.
- Ach, gdybym mógł zobaczyć jak się teraz wkurzasz. – zakpił blondyn – Miałeś pieprzone szczęście, że to nie przytrafiło się tobie.
- Nie. Ja miałem tylko trochę rozumu. – odpowiedział mu chłodno brat.
- Jak śmiesz! Myślisz, że jesteś lepszy, bo widzisz? – prychnął starszy z bliźniaków.
- Nie, Tom. Wcale tak nie myślę.
Znów zapadła cisza.
- Czasami chciałbym nie widzieć. – stwierdził smutno długowłosy.
- Co ty pierdo*isz?

- Wiesz, kiedy ty zabawiasz się z jakimiś dziewczynami, Nadine czasem wchodzi do sypialni i przygląda się jak ją zdradzasz. Ogląda jak całujesz, pieścisz i uprawiasz seks z innymi kobietami. Ty tego nie widzisz, a ja muszę patrzeć jak bez słowa opuszcza nasz dom, zaciskając ze złości te swoje usta koloru...
- Karmazynu. – dokończył oszołomiony chłopak, ubrany w za szerokie ubrania.

- Idąc ulicą znoszę z honorem te wszystkie spojrzenia i kpiące miny przechodniów. Ich oczy błyszczą się złośliwym blaskiem, który krzyczy bezgłośnie „Wiedziałem, że wasz dobra passa kiedyś się skończy”. Ty tego nie widzisz, a ja muszę patrzeć im w twarz. – czarnowłosy wbił wzrok w podłogę.
Tom nie odpowiedział.

- Czasem oglądam w telewizji wywiady, w których występuje Georg. Prezenterzy robią z niego głupka i wyśmiewają to, że wierzył w nasz dalszy sukces. Ty tego, nie widzisz, ale ja muszę patrzeć jak bolą go ich docinki.
- Widzisz ból? – głos Toma się łamał.
- On jest wymalowany na jego twarzy.

- Bill – szepnął starszy Kaulitz.
- I jeszcze jedno. – były wokalista podniósł się. – Ty tego nie widzisz, ale ja muszę patrzeć w lustro i oglądać w nim zwykłego chłopaka, choć zawsze próbowałem uciec od przeciętności.
Tom oddychał ciężko, a pod powiekami zakręciła się łza. Może zdawał sobie sprawę, że to wszystko spowodował jego egoizm?
Może gdyby wtedy wziął gitarę do ręki...

- Żegnaj. Czasem, lepiej nie widzieć pewnych rzeczy- rzekł odchodząc czarnowłosy.

mroczny anioł · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 19:00 Temat postu:

urzekło ale nie powaliło Wink

błędów nie widziałam Smile

czytało się lekko i płynnie Wink

oby tak dalej Smile

weny życzę Smile

buziaczki

Niepoprawna Ammatorka · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 19:15 Temat postu:

Często powtarzane 'choć' i tak nie wybiło mnie z taktu, dalej pochłaniałam każdy wyraz, marząc, by cierpienie bohaterów już ustało.
W jednym wyrazie, a mianowicie: 'ją', brakowało ogonka. Nie przejęłam się...
Czasami zapomniałaś przecinka, niekiedy był zbędny.
Tylko te kropki.
One cholernie raziły mnie po oczach:

Krzykliwa · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 19:15 Temat postu:

OOo..
I to mi się podobało.
Przedstawione ciekawie.
Początek trochę nudny, ale koniec to sama rewelacja.
//

doustna · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 19:49 Temat postu:

śliczne..
tak jakoś.. inaczej Very Happy

bardzo pomysłowe Smile

życzę weny i czekam na następne opowiadanie Twojego autorstwa

monsunek · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 20:15 Temat postu:

Opko przemyślane i nie dopatrzyłam się błędów. fajny pomysł i ogólnie ciekawe...Ten koniec mi troche nie pasował, ale podobało mi się...
Pozdrawiam..Monsun:*

Fuken · Wysłany: Piątek 19-01-2007, 10:22 Temat postu:

No to zaczniemy od błędów:

helcia · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 0:16 Temat postu:

Niby takie zwykłe.
A jednak nie.
Coś mnie w tym zaczarowało.
Nie mam pojęcia co.
Ale bardzo mi się podobało.
Pozdrawiam

.

furja

Cheza · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 7:14 Temat postu:

Podobało mi się, jednak nie powaliło na kolana. Jeszcze czegoś mi brakowało. Małej cząstki, która dopełniłaby całość. Było trochę błędów, ale dziewczyny ci je już wytknęły. Co do kropek w dialogu... są one zbędne, gdy po myślniku opisujesz zachowanie osoby wypowiadającej się. Jeżeli natomiast, jest tylko kwestia mówiona, to wtedy stawiasz kropkę. Podobało mi się. Lecz nie zbiło z nóg. Ale byłaś na dobrej drodze. Mam nadzieję, że następnym razem, to będzie właśnie to.
Pozdrawiam,
Chez.

Divalecorvo · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 11:59 Temat postu:

Dwa pierwsze akapity najbardziej mi sie podobaly, jak byly napisane,(dobrze zlozylam zdanie? O.o)
Myslalam ze moral(chyba moge tak to nazwac) bedzie bardziej po stronie Toma,
A jednak byl po stronie Billa,
Co mnie zbilo troche z tropu.
Jednak napisane bylo dobrze,
pomysl ciekawy,
i tak jak wiekszosc nie powalilo ale urzeklo.
Pozdrawiam

yuna vel laya · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 13:59 Temat postu:

Oryginał - to trzeba przyznać.
Pomysł dobry, wykonanie dobre, więc czego chcieć więcej?
No coż, zawsze coś się znajdzie...
Czegoś brakuje...
Zabrakło tej magiczności, co przyciąga i każe czytelnikowi czytac po raz kolejny... zabrakło tego potocznie zwanego "czegoś", a mimo to opowiadanie mi się podobało.

Pozdrawiam
yuna

Kai · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 14:08 Temat postu:

Błędy w pisaniu mało mnie interesują, więc nie mogę się na ten temat wypoweidzieć. Co do treści: świetna !Oryginalne i życiowe Smile

Pauline... · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 15:26 Temat postu:

Hę?

Sama siebie nie rozumiem.
Na początku myślałam , że to opowiadanie
jest takie... takie zwyczajne.
A teraz już odnalazłam w nim głebszy sens.
Nieźle - podobało mi się.
Ciekawe, odpowiednia długość.
Nie zanudziłaś nas.

miausha · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 19:44 Temat postu:

Podobało mi się. Tyle że mam niedosyt, bo było trochę za krótkie (i kto to mówi... Rolling Eyes

) . Tych sytuacji mogłoby być więcej. Przesłanie ładne, wykonanie niezłe. Ogólnie to jestem na takie niezbyt mocne TAK Smile

Panna P. · Wysłany: Środa 24-01-2007, 11:53 Temat postu:

Przeczytałam wczoraj, ale nie skomentowałam.
Ładne, ale nie obudziło we mnie 'tego' dreszczyku.
Pisz dalej, weny zyczę.
P. Heart

Leb die sekunde · Wysłany: Środa 24-01-2007, 12:40 Temat postu:

Czuję niedosyt. (Fajny początek komentarza prawda? xD)
Oryginalny pomysł, ciekawe przedstawienie sytuacji, trafiło do mnie, w pewnym sensie urzekło, ale... za mało.
Nie było takie BUM Wink

Mogłas dodać więcej emocji, opisów uczuć, ja to uwielbiam. Bardziej "rozwinięte" było by lepsze.
Wtedy byłabym powalona na kolana Rolling Eyes

Mimo to jestem na tak, bo mi sie podobało.

Pozdrawiam serdecznie i życze weny.