Tokio Hotel

Anu$hka

Chyba troche niedopieszczona...
Pisana może ciut za szybko.
Jestem gotowa na krytykę.

Zamknięta w swoim pokoju próbowałam jakoś się uspokoić. Łzy same napływały mi do oczu.
Czy wiesz co mi zrobiłeś Schafer? – pytałam raczej samej siebie.
Histeryczny szloch przemieniał się powoli w krzyk.
- Kochanie, czy wszystko w porzadku? – mama dobierała się stanowczo do zamka w drzwiach.
- Tak, nie martw się. – usiłowałam wydobyć z siebie jakiś spokojny wydźwięk.
- Dlaczego te drzwi są zamknięte? – z coraz większym trudem tamowałam spływające z moich źrenic krople.
- Przebieram się. – wargi drżały mi niemiłosiernie.
- Zejdź za chwilę na dół. Kolacja już prawie gotowa.
Odeszła. W końcu. Rzuciłam się na łóżko z całej siły waląc w nie pięściami. Uczucie złości, a może nawet nienawiści przepływało przez każdą moją tętnicę.
- Nieee... tym razem się doigrałeś! – spojrzałam w lustro podziwijając postać rudowłosej dziewczyny o intensywnie zielonych oczach. Tak, oczy. Mój atut i przekleństwo... Dzieki niemu mogłam manipulować ludźmi. Przynajmniej na chwilę stawałam się ich... Bogiem.
Uwielbiałam to uczucie... Zwykli przechodnie momentami bali się na mnie spojrzeć.
- Może to ci się najbardziej we mnie podobało? – z szafki przy łóżku wyciągnęłam szaro-zieloną kosmatyczkę. Szybki makijaż przywrócił twarzy normalny blask. Żądza zemsty wiodła na ślepo do celu. Teraz ty będziesz cierpiał... – śmiałam się szyderczo w duchu.
- Gdzie idziesz? – moja rodzicielka dzisiaj jakoś wyjątkowo interesowała się moją osobą.
- Do koleżanki. Zaraz wracam. – rzuciłam szybko i wybiegłam na dwór.
Ciemne niebo i chmury szczelnie zakrywające księżyc i gwiazdy. Obraz niemalże z horroru... Samotna dziewczyna przechadzająca się cichą ulicą i wciągnięta przez mrok.
Nie myślałam za dużo, dość szybko stanęłam na podjedździe jasnożółtego domu. Zapukałam pewnie do dębowych drzwi. Otworzył mi parszywy Kaulitz, dziecko czerni z niedowładem umysłowym.
- Czego chcesz? – spytał niemal natychmiast. Nienawidził, a może nienawidziła, bo w końcu nie jestem w stanie określić czy to chłopak..., mnie tak samo jak ja jego...
- Przyszłam do Gustava. – popchnęłam Świra i z impetem wparowałam do obszernego salonu.
- Gdzie on jest? – spytałam siedzącego na czerwonej sofie chłopaka w za dużych spodniach.
- Nie wiem. Chyba go nie ma... – spojrzał na mnie z jakimś dziwnym rozbawieniem.
- Jasne... – mruknęłam do siebie i prawie pobiegłam pod drzwi do jego pokoju.
Nie musiałam ich otwierać. Przede mną staneła właśnie jakaś niekompletnie ubrana cizia.
- Cześć Gustav. – uśmiechnęłam się „słodko” i usiadłam na jednym z foteli.
- Yyyy cześć. To nie tak jak myślisz...
- Daruj sobie. – uciełam go. – Musimy pogadać...
- Elisse to nie tak, ja ci to wytłumaczę...
- Chodzi o twoja siostrę. Jest taka biedna. A gdyby coś jej się stało? Przeżyłbyś jej stratę? Oj Gustavku musisz bardzo uważać na młodszą siostrzyczkę... – zaśmiałam się.
- Nie ośmielisz się. - powiedział przez zęby blondyn.
- Zobaczymy. – z uśmiechem pensjonarki ostentacyjnie wyszłam z domu trzaskając dobitnie drzwiami.
- Uwielbiam gdy się kłócą. – Bill zwrócił się do swojego brata.
- Ja też. Przynajmniej jakaś rozrywka. – dredowaty rzucił się na jakiś napój gazowany.
- Zniszczenie. Też chcę niszczyć. – Tom nie rozumiał o co chodzi bratu. Słowa docierały do niego powoli, gdy czarny zaczął męczyć małego choimka.
Dread zrozumiał...
Tak rozsiewa się zło?
W ten sposób zmieniamy ten świat.
A co ty zrobiłeś dziś złego?

Leb die sekunde · Wysłany: Niedziela 24-12-2006, 14:22 Temat postu:

Właściwie to się nudziłam. Zrobiło się ciekawie kiedy już przyszła do nich.

Immortelle · Gość

Pauline... · Wysłany: Niedziela 24-12-2006, 17:47 Temat postu:

Niby ciekawe, niby dobre...
Ale, co właściwie Bill miał na myśli, że Tom nie zrozumiał?
Bo w tym momencie to ja też takim Tomem jestem i nie
zrozumiałam.

Nie mam pojęcia.

Błędy.

Alles fur Heute.

Zulla · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 9:39 Temat postu:

nie...
Czy Bill chciał zamęczyć chomika ponieważ Gustav sie pokłócił z panną
^ taa ?

błędy
narracja w 1 osobie
fabuła nijaka

nie podobalo mi sie
jedynie co było fajne to opis potęgi oczu...

pozdrawiam
z życzeniami świątecznymi
Zull

Sylwunnia · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 19:38 Temat postu:

Dojechałam do połowy. Nie wiem dlaczego, ale odpychało mnie. To chyba przez te dialogi. Może kiedyś doczytam do końca i edytuje. Narazie pozdrawiam.

P.S jest takie coś jak 'wydźwięk' ? <myśli>

Kicia41 · Wysłany: Niedziela 25-02-2007, 18:25 Temat postu:

Witam.
A mi się podobało, ot co!
Pewnie dlatego, że nie lubie Gustava Razz

Lekko i szybko mi się czytało, chociaż mogło być dłUuUuższe:P
Błędy mi się żadne w oczy nie rzuciły...
Pozdrawiam i weny życzę Wink

Kicia.

Astray DemoniC · Wysłany: Poniedziałek 26-02-2007, 11:02 Temat postu:

Yyy, nie podobało mi się.
Ogólnie wygląd wizualny tekstu nie jest najlepszy, zauważ.
Trochę dużo błędów, nie sądzisz?

Pozdrawiam,
~

Głupia Barbie · Wysłany: Poniedziałek 26-02-2007, 16:47 Temat postu:

Och, jej.
Jakie błędy.
Nie masz Worda? Proszę, nie męcz moich oczu.
To było takie... błache. Ech.

Hahaha jednyna istota która była słabsza od Bidona, to chomik *śmiech na sali*

Devi!!! · Wysłany: Wtorek 08-05-2007, 17:32 Temat postu:

Zacznę od pytania. Ale nie do Ciebie. Do Immortelle. Chciało Ci się błędy wytykać? Razz

Ja bym po trzech wymiękła. Nom, a teraz do Ciebie. To opowiadanie nie należy do udanych. Nie podobało mi się. Błędów było na prawdę dużo. W ogóle nie zrozumiałam przesłania. Jestem stanowczo na NIE.