Tokio Hotel

Mod-MadisoOn

Dawno nie pisałam jednoczęściówek... i chyba powróciłam.
Dedykacja dla wszystkich...
Pisane jak zwykle pod wpływem chwili... Upust emocji...

_________

Moze, gdybys byl kims innym, niz jestes
Jak srebrzysty pyl uniósl sie na wietrze
Moze, gdybys byl motylem w mej dloni
Chociaz jeden dzien, chociaz jedna noc
Moze, gdybys byl slowem w moich ustach
Kolysanka, gdy klade sie do lózka
Móglbys nawet zobaczyc kazdy z moich snów
Ile dla mnie znaczysz, wiec zasypiam juz

Ale Ty jestes zimny, jak lód, obojetny jak glaz
Wolisz byc sam, zupelnie sam
Ale Ty jestes zimny, jak lód, obojetny jak glaz
Nie sprawie, bys chcial dzielic ze mna swiat

W ciemnym pokoju na szerokim parapecie, siedziała skulona dziewczyna, opleciona srebrzystą poświatą księżyca. Tuliła do siebie zroszoną łzami poduszkę. Chciała zapomnieć. Zapomnieć raz na zawsze...
"Nie sprawię, byś chciał dzielić ze mną świat" Znów zanuciła słowa piosenki, tak dobrze jej znane... Anielski głos obijał się o ściany. Usunęła się z z jego życia, choć tego nie chciała. Nie miała innego wyboru. To zupełnie dwa różne światy. Ona była zwykłą sierotą... Każdy się nad nią tylko litował. Nie chciała tego. Miała dość...
'Niepoprawna marzycielko...Znów zawiodłaś' - głos w myślach stawał się coraz bardziej donośny. 'Tak...Zawiodłam' - jej dłoń znalazła się na zimnej, zaparowanej szybie. Spływały po niej kropelki, jedna po drugiej. 'Zupełnie jak łzy' - pomyślała, ściskając mocniej poduszkę.
Pragnęła znów powędrować myślami do tego miejsca, gdzie wspólnie się spotykali.
Piękna, zielona łąka, a pośród niej...oni. W siebie wtuleni... Słyszeli nieopodal rwącą rzekę, kochali jej wodospad. Jego podnóże było doskonale widoczne, mimo że nieustannie oblekala je potężna mgła wodna. Rozmaite skały, ułożone w magiczny sposób, nadawały niesamowity nastrój.
Czasem przesiadywali na jednej z nich, umieszczonej nieco dalej od wodospadu, jednak dosięgały ich wielkie krople wody. Rumieniła się, gdy na widok jej mokrych włosów chłopiec dostawał dreszczy. Najważniejsza ta chwila. Oni we dwoje... 'Razem na wieki' - powtarzał wtedy jej ukochany. Wracali na uwielbioną łąkę...Dziewczyna wstawała i zaczynała tańczyć. Czuła się przy nim taka lekka i wolna, delikatna jak łabędź. Chłopak wpatrywał się w nią z ogromnym zapałem. "To właśnie ona... Ta jedyna. Moja Baletnica"
Teraz leżał samotnie w szpitalu. Jego ostatnie chwile... płakał. Musiała odejść... Najlepiej dla niej. Właśnie dlatego przestał okazywać jej uczucie. Na zewnątrz jak głaz, a w środku serce krwawiło na myśl jaką wyrządza jej krzywdę. Jest chory. Śmiertelnie chory... Bał się o tym powiedzieć. Twierdził, że będzie bardziej bolało. Żałował... Pragnął ją ujrzeć choć jeden, ostatni raz.
Wspominał swoje sny... Widział ją na czarnym koniu. Galop brzegiem morza, przy zachodzie słońca. Jej biała suknia powiewała na wietrze. Fale spokojnie obijały się o kopyta, które pozostawiły za sobą liczne ślady. Woda je zmyje... lecz nie zmyje tego co w sercu, oraz pamięci.
Była tak krucha... Zupełnie jak porcelana. Nie odrywał od niej wzroku.
- Bill... - z zamyślenia wyrwał go ukochany brat. Teraz już nie ten sam rozpromieniony Tom. Zaszklone oczy i smutny wyraz twarzy. Wyglądał jak cień człowieka...
- Tom ja czuję, że to już koniec... Koniec rozumiesz? - zaczął nerwowo ściskać rękę brata.
- Nie... Nie możesz się poddawać. Zawsze jest szansa. Wyjdziesz z tego. Jesteś w rękach ekspertów - Tom przemawiał głośniejszym tonem. Jakby zapłonął większy ogień nadziei.
- Teraz to już nieważne pod czyją jestem opieką. Nieważne są pieniądze. Nieważna jest sława.
- Nie myśl tak. Wszystko będzie dobrze... Zobaczysz. Kiedy wyzdrowiejesz, ty i ja wyjedziemy. Odpoczniemy od tej monotonnej rzeczywistości.
- Nie będzie już ciebie i mnie... Będziesz ty - słowa Billa tak bardzo bolały starszego brata. Łzy same napływały do oczu.
- Zrób coś dla mnie... Proszę. Ostatnią rzecz - ponownie obrócił głowę w stronę bliźniaka - Sprowadź ją... - niewiele czekając, Tom opuścił salę.
W jego głowie kłebiły się niechciane myśli i tak wiele pytań. Niestety na żadne nie znał odpowiedzi... Biegł... Nie patrząć przed siebie. Miał jeden cel.

Moze, gdybys byl ogniem, w którym splone
I kroplami lez, co spadaja w me dlonie
Moze wtedy pokochalabym kazdy nowy dzien
Moze wtedy zapomnialabym, ze to tylko sen

Ale Ty jestes zimny, jak lód, obojetny jak glaz
Wolisz byc sam, zupelnie sam
Ale Ty jestes zimny, jak lód, obojetny jak glaz
Nie sprawie, bys chcial dzielic ze mna swiat

Dziewczyna ciągle nuciła piosenkę... a serce bolało. Niemiłosiernie.
Dla niej skończyło się życie. Skończyła się nadzieja i marzenia...
Koniec wiary w Anioły...
Kiedyś je kochała... Trwała w przekonaniach.
Przychodziła do niej we śnie... piękna Nieznajoma, o złocistych włosach.
Jej wielkie, niebieskie oczy pełne blasku.
Bylo coś jeszcze... Ogromne, dziewiczo-białe skrzydła...
Przemawiała do niej. Nigdy nie zapomni tego echa... Troska i miłość w głosie.
Nie do pojęcia przez zwykłego, szarego człowieka.
Znikała... za każdym razem. Zupełnie, jak teraźniejsza nadzieja.
'Iskierko... Zostań. Nie gaśnij, proszę...' - powiedziała cichutko do siebie.
Spojrzała po raz kolejny za okno. Zauważyła zgarbioną postać, która na nią spogląda.
- Tom...

Szli oboje w milczeniu.
Dziewczyna nie mogła się z tym pogodzić... Myślała, że on po prostu jej nie kocha.
Twierdziła, że była zwykłą zabawką. Chwilowym urozmaiceniem życia...

Doszli na miejsce. Otwierając drzwi szpitala, czuła się jakby przekraczała wrota śmierci.
Chciała uciec... Najzwyczajniej w świecie ukryć się. Tak, by już nigdy nikt jej nie odnalazł...
Ujrzała go... Niewiele czekając, wyrwała się do niego.
Stała tak w bezruchu, wpatrując się w bladą twarz chłopaka. Wyglądał, jakby spał.
Niepewnie położyła swą rękę na jego otwartej dłoni.
Momentalnie otworzył oczy... Nareszcie poczuł jej utęskniony dotyk.
- Bill...
- Vanessa...
- Dlaczego, dlaczego mi nie powiedziałeś? - przemówiła łamliwym głosem.
- Bo... bo ja nie chciałem, żeby to się tak skończyło. Jednak mimo wszystko cieszę się, że tu teraz jesteś. Ten widok... Ostatni... Jesteś taka delikatna. Taka niewinna - mówiąc, to zaczął głaskać dłonią jej policzek. - Tak piękna...
- Bill proszę nie zostawiaj mnie... Jesteś dla mnie wszystkim. Wszystkim co mam. Utraciłam rodziców i brata. Jesteś najbliższy... Bo ty... Bo ty masz we władaniu moje serce - dziewczyna pocałowała jego rękę, tuląc do niej swój policzek.
- Vanesso... Pamiętaj... Kocham Cię. Bez względu na wszystko. A me serce, już dawno właśnie tobie dałem... - jego ociężała ręka bez uczucia opadła na łóżko.
- Bill !! Kocham Cię !! Słyszysz mnie ?! Proszę, otwórz oczy ! - dziewczyna zaczęła szturchać jego ciało. Jednak to, na nic się już zdało.
- Vanessa... - przytulił ją natychmiastowo Tom.
Po ich policzkach spływały niesamowicie gorzkie łzy. Doskonale wiedzieli, że on zawsze pozostanie w ich pamięci.
- Bo... czasem tak jest, że Bóg zabiera nam jedyny sens życia... - przemówił głos tej samej, pięknej Nieznajomej ze snu 'Niepoprawnej marzycielki'.

Mod-Negai · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 13:56 Temat postu:

1 muaaa!

EDIT

CoL@ · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 13:57 Temat postu:

2!
To było...
Piękne, wzruszajace, cudowne...
Te przeżycia, wyznanie sobie miłości...
Ach, Och...
Fenomenalne...tyle, bo więcej nie zdołam napisać Smile

Uwielbiam Cię

Czekam na inne ;*

helcia · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 14:04 Temat postu:

Czytam.
EDIT:
Hmmm...Nie ,to nie to.
Ale nie było źle.
Dobrze opisane uczucia.
Ale brakowało tego czegoś.
Pozdrawiam.

Mod-Lolly · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 14:14 Temat postu:

ja... jak zwykle nie wiem co napisac : (
jestem w szoku
pod wrazeniem
mam bol brzucha , bo .. sie podniecilam z radosci

mad kochana.
wiesz co napisze , ale napisze jeszcze raz by utwierdzic ciebie w tym.
masz talent
ogromny
wielki
najwiekszy na swiecie {wiekszy niz duzy pryszcz na nosie ricziego, a to juz cos!!}
dzieki tobie wiele rzeczy zrozumialam i jestem szczesliwa , ze ciebie znam.
nasz kontakt 'lekko' sie urwal ale mam nadzieje ze nasza przyjazn przetrwala.

kolejne opowiadanie daje mi duzo do myslenia.

dziekuje mad za wszystko.
{mam wene wiesz... znow dzieki tobie!}

kocham ciebie ;*

Wredna_$uka · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 14:21 Temat postu:

Pauline... · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 15:36 Temat postu:

Zmutne - owszem...
Ale i zarazem pięknie napisane...
Nie lubię historii o miłości (chociaż najchętniej takie wymyślam)... - dziwne..
Ale spodobało mi sie...
Twój styl pisania, ta lekkoś...

Ambre · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 16:01 Temat postu:

Początek był cudowny... Wprowadziłaś mnie do świata Vanessy.
Widziałam tą szybę, widziałam Billa leżącego na łóżku...
I nagle czar prysł. Gdy poszła z Tomem.
Od tego momentu, czułam się jakbyś nie pisała tego ty...
Te słowa pożegnania..., to nie było to...
Nie jestem pewna swoich odczuć... Jednak za wspaniały początek, jestem na tak:)

Wredna_$uka · Wysłany: Poniedziałek 10-07-2006, 16:40 Temat postu:

Przy czytaniu użyłam piosenki "Łzy-Gdybyś był".
Coż, pomoglo mi się to bardziej wczuć.
Udało się trafiłaś do mnie.
Podobało mi się.
Choć oklepane.
Pozdrawiam i dozobaczenia xD